"Przedwiośnie" to powieść polityczna autorstwa Stefana Żeromskiego, wydana w 1924 roku (datowana na 1925) przez wydawnictwo Jakuba Mortkowicza w Warszawie. Utwór składa się z trzech części: "Szklane domy", "Nawłoć" oraz "Wiatr od wschodu". Powieść opowiada historię życia Cezarego Baryki, młodego człowieka urodzonego i wychowanego w carskiej Rosji, który przybywa do Polski tuż po jej odrodzeniu po I wojnie światowej.
Tytuł "Przedwiośnie" ma charakter metaforyczny, odnosi się do okresu przejściowego między zimą a wiosną, symbolizując czas kształtowania się nowego państwa polskiego po zaborach. W dosłownym sensie "przedwiośnie" to czas, kiedy mimo chłodu i śniegu, pojawiają się pierwsze oznaki budzącej się do życia przyrody. Przenośnie, tytuł ten odnosi się do okresu entuzjazmu niepodległościowego i nadziei na lepszą przyszłość, jaki panował w Polsce po odzyskaniu niepodległości. Symbolika ta nawiązuje także do powieści Émile'a Zoli "Germinal", gdzie przedwiośnie również symbolizuje nadchodzące zmiany.
Powieść ukazuje różne opcje polityczne istniejące w Polsce w okresie międzywojennym, a przez postać Cezarego Baryki przedstawia młode pokolenie, które dorastało w carskiej Rosji i zetknęło się z rzeczywistością nowo odrodzonej Polski. Cezary, skonfrontowany z polskimi realiami, przechodzi przemianę wewnętrzną, zmieniając swoje poglądy i postawy wobec otaczającej go rzeczywistości.
Poprzez różnorodność postaci i ich poglądów Żeromski ukazuje kompleksowość ówczesnej Polski i stojące przed nią wyzwania. "Przedwiośnie" pozostaje ważnym utworem literatury polskiej, który nie tylko przedstawia konkretne problemy polityczne, ale również porusza uniwersalne kwestie moralne i społeczne.