Pojednanie Montekich i Kapuletów nad zwłokami Romea i Julii, Frederic Leighton, 1855
„Romeo i Julia” to dramat Williama Szekspira, przedstawiający historię tragicznej miłości tytułowych bohaterów. Stał się wzorcem, naśladowanym przez twórców kolejnych epok. Dramat powstał na wczesnym etapie twórczości Szekspira, prawdopodobnie w latach 1591-1595.
Spis treści
We włoskim mieście Werona, od wieków trwa spór między rodami Kapuletów i Montekich. Przepychanka służących doprowadza do walki Tybalta, krewnego pani Kapulet oraz Benwolia, bratanka Montekiego. Na miejscu pojawia się książę Eskalus, rządzący miastem. Zakazuje walk w miejscach publicznych, pod groźbą śmierci. Monteki rozmawia z Benwoliem o nietypowym zachowaniu swojego syna, Romea. Jego przyczyną prawdopodobnie jest nieodwzajemniona miłość do Rozaliny.
Hrabia Parys, krewny księcia, stara się o rękę Julii Kapulet. Ojciec dziewczyny chce jednak poczekać ze ślubem, ponieważ dziewczyna ma dopiero czternaście lat. Kapulet wręcza służącemu listę gości na wieczorne przyjęcie. Ten ma jednak problemy z czytaniem. Spotyka na ulicy Romea i Benwolia, którzy mu w tym pomagają. Służący zaprasza ich na przyjęcie, nie wiedząc kim są. Pani Kapulet i piastunka Marta przedstawiają Julii liczne zalety Parysa, ale ta pozostaje obojętna. Rozpoczyna się przyjęcie u Kapuletów. Goście noszą maski, dlatego nikt nie rozpoznaje Romea i Benwolia. Monteki zachwyca się Julią. Między parą dochodzi do pocałunku. Gdy Romeo i Julia odkrywają swoją tożsamość są przerażeni. Spotyka ich jednak miłość od pierwszego wejrzenia. Benwolio i Merkucjo, krewny księcia, bezskutecznie szukają Romea. Są przekonani, że jego zniknięcie jest spowodowane miłością do Rozaliny, ponieważ nie wiedzą co zaszło tego wieczoru.
Monteki zakrada się do ogrodu Julii. Słyszy, jak dziewczyna żali się na pochodzenie swojego ukochanego. Zakochani wyznają sobie miłość. Julia jest pełna obaw, dlatego Romeo ma udowodnić jej swoje oddanie. Monteki postanawia następnego dnia zorganizować potajemny ślub. W tym celu, udaje się do franciszkanina, ojca Laurentego. Kapłan widzi w małżeństwie szansę na pogodzenie zwaśnionych rodów. Cieszy się też, że Romeo wyleczył się z miłości do Rozaliny. Julia wysyła do Romea posłańca - piastunkę Martę. Romeo przekazuje jej plan potajemnego ślubu. Julia udaje się do ojca Laurentego pod pozorem spowiedzi. Zakochani biorą ślub.
Na placu dochodzi do starcia między Montekimi i Kapuletami. Merkucjo ginie w pojedynku z Tybaltem, mimo prób uspokojenia walczących, podejmowanych przez Romea. Monteki zabija Tybalta. W ten sposób, nie tylko odbiera życie krewnemu żony, ale też łamie zakaz, wydany przez księcia. Romeo musi uciekać. Eskalus skazuje go na banicję. Julia dowiaduje się od Marty o wydarzeniach na placu. Chce spotkać się z mężem przed jego wyjazdem, aby się z nim pożegnać. Romeo ukrywa się u ojca Laurentego. Gdy Marta mówi mu o rozpaczy Julii, próbuje popełnić samobójstwo. Ojciec Laurenty każe Montekiemu udać się do żony na noc poślubną, a następnie uciec do Mantui. Ma zostać tam, dopóki franciszkanin nie ogłosi małżeństwa zakochanych i książę go nie ułaskawi.
Kapulet zmienia zdanie na temat małżeństwa Julii. Postanawia, że jeszcze w tym samym tygodniu ma poślubić Parysa. Julia w swoim pokoju żegna się z Romeem. Ma złe przeczucia. Pani Kapulet przedstawia jej decyzję ojca. Julia protestuje, ale Kapulet obraża ją i grozi wykluczeniem z rodziny. Matka i piastunka Marta popierają małżeństwo z Parysem. Julia udaje się do ojca Laurentego pod pozorem spowiedzi. Spotyka tam Parysa, planującego ceremonię ślubną. Dziewczyna prosi franciszkanina o pomoc, ponieważ rozważa samobójstwo. Ojciec Laurenty tworzy misterną intrygę. Julia ma wypić napar usypiający. Zapadnie w sen, przypominający śmierć, na czterdzieści dwie godziny. Zostanie pochowana w grobowcu Kapuletów, gdzie przybędzie, powiadomiony przez ojca Laurentego, Romeo i zaczeka, aż dziewczyna się przebudzi. Następnie, mąż zabierze ją do Mantui. Julia zgadza się na realizację planu franciszkanina.
Julia udaje przed rodziną, że zgadza się na ślub. Wyprasza Martę i matkę ze swojej sypialni, pod pozorem całonocnej modlitwy. Gdy zostaje sama, wypija napar i zapada w sen. Rankiem, Marta odkrywa, że Julia nie daje oznak życia. Wszyscy domownicy rozpaczają nad śmiercią młodej dziewczyny. Do Mantui przybywa Baltazar, który mówi Montekiemu o śmierci Julii. Romeo kupuje truciznę i wraca do Werony. Ojciec Laurenty dowiaduje się, że brat Jan nie zdołał dostarczyć Romeo listu, w którym opisał plan działania. Franciszkanin zmierza na cmentarz.
W grobowcu, Parys rozpacza nad ciałem Julii. Pojawia się tam też Romeo. Między mężczyznami dochodzi do walki, Parys ginie z ręki Romea. Monteki układa zabitego w grobowcu. Romeo wypija truciznę i umiera. Julia budzi się. Ojciec Laurenty mówi jej o śmierci Romea i chce ukryć ją u siebie w klasztorze. Dziewczyna odmawia i zostaje w grobowcu. Żałuje, że Romeo nie zostawił dla niej trucizny. Całuje go i przebija się sztyletem męża. W grobowcu pojawiają się Monteki, Kapulet z żoną oraz książę. Okazuje się, że pani Monteki umarła z rozpaczy po wygnaniu Romea. Ojciec Laurenty opowiada zgromadzonym historię miłości Romea i Julii. Jego słowa potwierdza list Romea do ojca. Dochodzi do pojednania zwaśnionych rodów.
Prolog. Następuje wejście chóru, który śpiewa pieśń zapowiadającą tragiczne wydarzenia w Weronie. Rody Kapuletów i Montekich od wieków pozostają w konflikcie. Ich dzieci zakochują się w sobie, co doprowadza do ich śmierci. Młode pokolenie płaci życiem za spory swoich rodziców.
Scena I. Jest godzina dziewiąta. Na placu publicznym w Weronie pojawiają się
Samson i Grzegorz - słudzy Kapuletów. Są uzbrojeni w tarcze i miecze. Deklarują gotowość do walki z każdym, kto ich sprowokuje. Mężczyźni licytują się, który z nich jest bardziej odważny. Grzegorz jest przekonany, że w razie walki, Samson ucieknie. Ten jednak stanowczo temu zaprzecza. Na placu pojawiają się służący Montekich - Abraham i Baltazar. Samson i Grzegorz już planują pierwsze ciosy, chociaż czekają na zaczepkę ze strony przeciwników. Służący Montekich dostrzegają ich wrogie spojrzenia. Między mężczyznami zaczyna się kłótnia.
Na placu pojawia się Benwolio, krewny Montekich i przyjaciel Romea. Nakazuje służącym rozejście się, a gdy to nie skutkuje, rozdziela ich za pomocą miecza. Na miejsce przybywa Tybalt, krewny pani Kapulet i wróg Benwolia. Zarzuca swojemu nieprzyjacielowi, że podejmuje się walki ze służącymi i wyzywa go na pojedynek. Krzyczy też, że nienawidzi Montekich na równi z szatanem. Rozpoczyna się pojedynek między Benwoliem i Tybaltem. Na placu gromadzą się mieszczanie, którzy mają dosyć sporów między zwaśnionymi rodami. Na miejsce przychodzą też Kapulet i Monteki, razem z małżonkami. Monteki chce dołączyć do walki, ale żona go powstrzymuje.
Przybywa książę Eskalus, panujący w Weronie. Nakazuje zakończenie walki. Zwaśnione rody w przeszłości trzykrotnie zakłócały spokój w mieście. Grozi, że jeśli zaczną jeszcze jedną bójkę, zostaną ukarani śmiercią. Książę odchodzi, zabierając ze sobą Kapuleta. Każe też Montekiemu przyjść po południu do ratusza, gdzie przekaże mu swoje dalsze rozkazy. Monteki zostaje na placu z żoną i Benwoliem. Wypytuje go o przyczynę walki, ale ten nie wie, jak rozpoczął się konflikt. Monteki chce też wiedzieć, gdzie jest Romeo. Cieszy się, że jego syn nie brał udziału w walce. Benwolio widział przyjaciela w gaju przed świtem. Chłopak dziwnie się zachowuje, unika towarzystwa. Monteki nie zna przyczyny problemów syna, który nie chce mu niczego powiedzieć.
Na placu pojawia się Romeo Monteki. Benwolio chce zostać z nim sam, aby dowiedzieć się, dlaczego przyjaciel się od niego izoluje. Romeo jest zdezorientowany, nie wie nawet, która jest godzina. Jest znudzony i rozczarowany, ponieważ zakochał się bez wzajemności. Benwolio chce dowiedzieć się, kogo pokochał jego przyjaciel. Romeo wyjawia, że jest to piękna kobieta, usposobieniem przypominająca boginię Dianę. Benwolio nakłania go, aby zapomniał o swojej wybrance i przyjrzał się innym, pięknym kobietom. Romeo stwierdza jednak, że nie jest w stanie tego zrobić.
Scena II. Kapulet rozmawia z hrabią Parysem, krewnym księcia Eskalusa. Parys stara się o rękę czternastoletniej Julii. Kapulet sprzyja jego zamiarom, ale uważa, że jego córka nie jest jeszcze gotowa na małżeństwo. Pokłada w niej wielkie nadzieje, ponieważ jest jedyną spadkobierczynią jego majątku. Każe Parysowi poczekać dwa lata z zaręczynami. Kapulet zaprasza przyszłego zięcia na przyjęcie. Zleca służącemu zaproszenie gości, których spisał na liście. Kapulet i Parys wychodzą. Służący stara się przeczytać zapisane nazwiska, ale przysparza mu to dużych trudności. Nieopodal pojawiają się Romeo i Benwolio, których służący nie rozpoznaje. Prosi Romea o pomoc w przeczytaniu listy, co nie sprawia mu trudności. Służący nieopatrznie zaprasza Romea i Benwolia na przyjęcie, ponieważ nie wie, że pochodzą z rodu Montekich. Benwolio nakłania przyjaciela do przyjścia, ponieważ ma być tam obecna Rozalina, pierwsza miłość Romea. Benwolio jest przekonany, że przyjaciel porówna ją z innymi kobietami i zda sobie sprawę, że Rozalina nie jest najpiękniejsza i najbardziej interesująca. Romeo zgadza się na udział w przyjęciu, ponieważ chce zobaczyć swoją ukochaną. Młodzieńcy opuszczają ulicę.
Scena III. W domu Kapuletów spotykają się pani Kapulet i Marta, mamka Julii. Pani domu każe zawołać swoją córkę. Gdy dziewczyna się pojawia, matka uświadamia ją, że najwyższy czas pomyśleć o zamążpójściu. Marta wciąż jej przerywa, wspominając dzieciństwo Julii. Pani Kapulet w wieku swojej córki była już matką. Informuje dziewczynę, że o jej rękę stara się Parys. Marta i pani Kapulet wychwalają zalety przystojnego adoratora. Julia pozostaje jednak obojętna. Dowiaduje się też, że Parys będzie gościem na wieczornym przyjęciu. Służący donosi, że pojawiają się pierwsi goście. Kobiety udają się na przyjęcie.
Scena IV. Na ulicy pojawiają się Romeo, Benwolio i Merkucjo, krewny księcia Eskalusa i przyjaciel Romea. Towarzyszą im ludzie w maskach, niosący pochodnie. Romeo zastanawia się, jak powinni wemknąć się do domu Kapuletów. Benwolio proponuje, aby z nikim nie rozmawiali, tylko rozejrzeli się po sali i wyszli. Romeo deklaruje, że nie jest w nastroju do zabawy i nie zamierza tańczyć. Merkucjo namawia go, aby chociaż na chwilę zapomniał o swojej ukochanej. Bohaterowie rozmawiają o naturze miłości. Dyskusję przerywa popędzający ich Benwolio. Merkucjo krytykuje marzycieli, którzy żyją wytworami własnej wyobraźni. Benwolio ponownie pospiesza swoich towarzyszy. Romeo ma złe przeczucia. Jest przekonany, że tego dnia zmieni się jego życie.
Scena V. W sali balowej domu Kapuletów, muzykanci i służący kończą przygotowania do przyjęcia. Kapulet pojawia się ze swoimi gośćmi, noszącymi maski. Wspomina czasy młodości, gdy był duszą towarzystwa i cieszył się powodzeniem u kobiet. Rozmawia ze swoim bratem, który pamięta te czasy. Od ostatniego balu maskowego minęło już trzydzieści lat. Romeo zachwyca się tańcem jednej z kobiet. Chce ją poznać, dlatego pyta służącego, kim jest. Ten jednak nie odpowiada. Romeo obiecuje sobie, że po zakończeniu tańca, podejdzie do nieznajomej i dotknie jej dłoni. Tybalt rozpoznaje głos Romea. Donosi panu domu o obecności intruza. Kapulet nie pozwala Tybaltowi na rozpoczęcie bójki, chociaż ten ma na to ochotę. Mężczyzna wie, że Romeo ma w Weronie dobrą opinię i kulturalnie zachowuje się w jego domu. Nie chce więc skandalu. Kapulet nakazuje niezadowolonemu Tybaltowi zachowanie uprzejmości.
Romeo realizuje swój plan. Dotyka dłoni nieznajomej kobiety. Między parą dochodzi do pierwszego pocałunku. Wspólne chwile przerywa nadejście Marty, która przekazuje, że dziewczyna jest wzywana przez matkę. Romeo pyta, kto jest matką nieznajomej. Marta odpowiada, że jest nią pani domu. Monteki zdaje sobie sprawę, że nieznajoma kobieta to Julia Kapulet. Stwierdza, że jego życie stało się zależne od wrogiego rodu. Benwolio woła Romea, ponieważ nadszedł czas, aby opuścić przyjęcie. Julia i Marta obserwują wychodzących gości. Dziewczyna dowiaduje się od piastunki, że jej adoratorem jest Romeo Monteki. Julia jest przerażona, ponieważ zakochała się w członku wrogiego rodu. Nie wyjawia jednak Marcie swoich uczuć. Kobiety opuszczają salę balową.
Prolog. Chór śpiewa pieśń o miłości Romea i Julii. Monteki zapomniał już o Rozalinie. Teraz z wzajemnością zakochał się w Julii.
Scena I. Na pustym placu przy ogrodzie Kapuletów pojawia się Romeo. Przeskakuje mur, aby znaleźć się bliżej Julii. Merkucjo i Benwolio szukają swojego przyjaciela. Romeo nie odpowiada na ich wołania. Merkucjo jest przekonany, że Monteki udał się na spoczynek. Benwolio uważa jednak, że przeskoczył przez parkan. Bohaterowie stwierdzają, że Romeo oszalał z miłości i zaprzestają poszukiwań.
Scena II. Romeo pojawia się w ogrodzie Kapuletów. Obserwuje Julię, która stoi na balkonie i nie zdaje sobie sprawy z jego obecności. Romeo porównuje dziewczynę do wschodzącego słońca. Wyznaje, że chciałby być rękawiczką, aby dotykać jej dłoni. Julia, nie wiedząc że ktoś ją słyszy, żali się na pochodzenie swojego ukochanego. Chciałaby, żeby Romeo wyrzekł się swojego nazwiska, bo wtedy będą mogli być razem. Monteki postanawia ujawnić swoją obecność. Młodzi wyznają sobie miłość. Zdają sobie sprawę, że to uczucie sprowadzi na nich niebezpieczeństwo, ale nie zamierzają się wycofać. Julia ma wątpliwości, co do stałości ukochanego. Romeo przysięga na księżyc, że jego miłość jest szczera. Julia chce, aby chłopak udowodnił, że zamierza ją poślubić. Następnego dnia, wyśle do niego swojego posłańca. Romeo ma przekazać mu list, w którym poprosi ją o rękę oraz wyznaczy czas i miejsce ślubu. Marta woła Julię, aby wracała do domu. Dziewczyna znika z balkonu. Za chwilę wraca, aby dowiedzieć się, o której ma wysłać posłańca. Romeo umawia się z nią na godzinę dziewiątą. Julia wraca do domu. Romeo postanawia udać się po radę do franciszkanina, ojca Laurentego.
Scena III. Ojciec Laurenty przebywa w swojej celi. Dopiero świta, ale franciszkanin już nie śpi. Wychwala całą ziemię i nadejście poranka. W celi pojawia się Romeo. Ojciec Laurenty jest zmartwiony jego nadejściem. Tak wczesna wizyta oznacza, że Romeo nie spał całą noc. Ojciec niesłusznie zakłada, że Monteki był z Rozaliną. Romeo opowiada o wydarzeniach poprzedniego wieczoru. Wyznaje, że zakochał się w dziewczynie z rodu Kapuletów. Prosi ojca Laurentego o udzielenie ślubu, jeszcze tego samego dnia. Franciszkanin cieszy się, że Romeo zapomniał o Rozalinie, ale wypomina mu niestałość w uczuciach. Ma też nadzieję, że małżeństwo zjednoczy zwaśnione rody. Romeo jest pokrzepiony reakcją ojca Laurentego. Mężczyźni wychodzą.
Scena IV. Na ulicy pojawiają się Merkucjo i Benwolio. Zastanawiają się, dlaczego Romeo nie nocował w domu. Są przekonani, że ma to związek z Rozaliną. Benwolio mówi Merkucjowi, że Romeo otrzymał list od Tybalta, który prawdopodobnie wyzywa go na pojedynek. Przyjaciele obawiają się, że Monteki zginie, ponieważ Tybalt jest mistrzem szermierki.
Na ulicy pojawia się Romeo. Przyjaciele wypominają mu nocną nieobecność. Dostrzegają jednak zmianę w jego zachowaniu. Nie traktuje ich z dawnym dystansem, ale wydaje się zmartwiony i zmęczony. Na miejscu pojawiają się Marta i służący Piotr. Merkucjo śmieje się z piastunki.
Marta szuka Romea i prosi go o rozmowę w cztery oczy. Benwolio i Merkucjo odchodzą. Mają ponownie spotkać się z Romeem na obiedzie u jego ojca. Okazuje się, że Marta jest posłańcem od Julii. Romeo każe jej przekazać, że ukochana ma po południu udać się do ojca Laurentego, pod pozorem spowiedzi. Wtedy odbędzie się ich ślub. Marta ma czekać za murami klasztoru, gdzie zaufany człowiek Romea przekaże jej drabinkę ze sznurów. Dzięki niej, Monteki dostanie się wieczorem do domu Julii. Marta ujawnia, że o rękę Julii stara się Parys, ale dziewczyna nie jest nim zainteresowana.
Scena V. Julia czeka w ogrodzie na powrót Marty. Niepokoi się, ponieważ jest dwunasta, a piastunka jeszcze nie przyszła. Po chwili pojawiają się Marta i Piotr. Służący staje na czatach. Marta początkowo nie chce zdradzić Julii wiadomości od Romea. Ciągle zmienia temat, zadając dziewczynie błahe pytania. W końcu wyjawia Julii plan jej ukochanego. Uradowana dziewczyna udaje się do ojca Laurentego. Marta podąża za nią.
Scena VI. Romeo czeka na Julię w celi ojca Laurentego. Gdy ta przybywa, czule się ze sobą witają i ponownie wyznają sobie miłość. Zakochani zmierzają do kaplicy, gdzie wezmą ślub.
Scena I. Na placu pojawiają się Merkucjo, Benwolio, Paź i służący. Benwolio chce uniknąć spotkania z Kapuletami, którzy krążą po mieście. Merkucjo zamierza się z nimi skonfrontować. Pojawia się Tybalt ze swoimi towarzyszami. Merkucjo zaczyna się z nim kłócić. Benwolio próbuje ich uspokoić, ponieważ książę zabronił sporów w miejscu publicznym. Na placu pojawia się Romeo. Tybalt wyraża swoją nienawiść do Montekiego, ale ten jedynie go pozdrawia. Krewny Kapuletów nie chce dać za wygraną, dlatego wyzywa Romea na pojedynek. Monteki chce go uspokoić i uniknąć konfrontacji, ponieważ na skutek małżeństwa z Julią stał się krewnym Tybalta.
Do pojedynku z Tybaltem staje jednak Merkucjo. Romeo bezskutecznie próbuje ich rozdzielić. Tybalt odchodzi ze swoją świtą, zostawiając rannego Merkucjo na placu. Paź udaje się po chirurga. Merkucjo jest rozgniewany, ponieważ Romeo mieszał się do walki. Opuszcza plac, podtrzymywany przez Benwolia. Po chwili Benwolio wraca i informuje Romea, że Merkucjo nie żyje. Pojawia się także Tybalt. Romeo wpada w gniew i wyzywa go na pojedynek, aby pomścić śmierć przyjaciela. Tybalt ginie z ręki Romea. Benwolio radzi Montekiemu ucieczkę, ponieważ złamał zakaz księcia. Romeo opuszcza plac.
Na miejscu pojawiają się książę z orszakiem, obywatele oraz Kapulet i Monteki z małżonkami. Benwolio zapewnia, że to Tybalt rozpoczął walkę i broni Romea, który próbował zakończyć jego pojedynek z Merkucjem. Pani Kapulet protestuje i uważa, że Benwolio kłamie, aby ratować przyjaciela. Donosi, że dwudziestu ludzi walczyło z samotnym Tybaltem, chociaż w rzeczywistości nie widziała starcia. Książę skazuje Romea na banicję. Chłopak musi opuścić Weronę, ponieważ w innym wypadku zostanie zabity.
Scena II. Julia nie wie, co zaszło na placu. Czeka, aż ukochany przybędzie do niej, aby razem spędzić noc poślubną. Marta przynosi drabinkę sznurową, po której Romeo miał dostać się do domu Kapuletów. Julia prosi piastunkę o wieści o swoim ukochanym. Marta lamentuje nad śmiercią i nazywa Romea okrutnym. Julia myśli, że Monteki popełnił samobójstwo. Piastunka wyjaśnia jednak, że to Tybalt nie żyje, a Romeo został wygnany z Werony. Przeklina Montekiego za zabójstwo, którego się dopuścił. Julia nie wierzy w winę Romea, uważa że nie byłby w stanie zabić człowieka. Rozpacza, że został skazany na wygnanie zaledwie trzy godziny po ślubie. Julia nie chce dołączyć do rodziców, czuwających przy zwłokach Tybalta. Pragnie tylko spotkania z ukochanym, aby móc się z nim pożegnać. Czuje się, jak wdowa i myśli o śmierci. Wysyła Martę, aby sprowadziła ukochanego, który ukrywa się u ojca Laurentego. Daje piastunce swój pierścionek, żeby Romeo nie pomyślał, że jej wezwanie to podstęp Kapuletów.
Scena III. W celi ojca Laurentego, zakonnik i Romeo rozpaczają nad losem Montekiego. Romeo jest załamany perspektywą opuszczenia Werony i Julii. Ojciec Laurenty przekonuje go, że książę wydał łagodny wyrok, chłopak powinien cieszyć się, że nie został skazany na śmierć. Nakazuje mu też poszukiwanie harmonii w filozofii. Ten jednak wciąż rozpacza. Nagle rozlega się pukanie do drzwi, dlatego Romeo ukrywa się w pracowni franciszkanina. Ojca odwiedza Marta, przysłana przez Julię. Opowiada, że jej podopieczna jest zrozpaczona śmiercią Tybalta i wygnaniem Romea. Monteki bierze szpadę i chce popełnić samobójstwo. Powstrzymuje go jednak ojciec Laurenty, który każe mu pożegnać się z żoną. Przed rozstawieniem warty, Romeo musi uciec do Mantui. Zostanie tam, dopóki ojciec Laurenty nie ogłosi jego małżeństwa z Julią i nie zyska przebaczenia księcia. Zaufany franciszkanin będzie przynosił mu wieści z Werony. Marta daje Romeo pierścionek jego żony i udaje się do domu Kapuletów, aby uprzedzić Julię o przybyciu męża. Romeo i ojciec Laurenty wychodzą.
Scena IV. W domu Kapuletów spotykają się Kapulet, jego żona i Parys. Małżeństwo mówi hrabiemu o tragicznej śmierci Tybalta. Parys rezygnuje więc z odwiedzin u Julii, ponieważ żałoba to nieodpowiedni czas na zaloty. Kapulet zapewnia go, że jego córka jest mu przychylna. Nakazuje żonie, aby powiedziała Julii, że zbliża się jej ślub z Parysem. Kapulet zmienia zdanie i postanawia wydać córkę za mąż już w tym tygodniu. Jest poniedziałek, a ślub ma odbyć w czwartek. Kapulet planuje skromne przyjęcie, ze względu na żałobę po śmierci Tybalta.
Scena V. Julia spotyka się z mężem w swoim pokoju. Prosi go, aby został dłużej, ale Romeo musi ją opuścić, jeśli chce zachować życie. Nadchodzi Marta, która ostrzega przed zbliżającą się panią Kapulet. Romeo ucieka przez okno. Julia ma złe przeczucia, obawia się, że już więcej go nie zobaczy. Pani Kapulet nakazuje córce zaniechanie rozpaczy. Zapewnia, że śmierć Tybalta zostanie pomszczona. Zaufany człowiek ma podać Romeo truciznę, ponieważ Kapulet wie, że Monteki ukryje się w Mantui. Julia udaje, że pragnie śmierci mordercy.
Pani Kapulet wyjawia przyczynę swojej wizyty, zapowiada że córka w czwartek zostanie żoną Parysa. Ślub ma odbyć się w kościele św. Piotra. Julia nie zgadza się na małżeństwo. Prosi matkę, aby przekazała ojcu, że nie jest gotowa wyjść za mąż. Oznajmia, że wolałaby poślubić mordercę Tybalta, niż hrabiego Parysa. Nadchodzą Kapulet i Marta. Julia ponownie odmawia wyjścia za mąż. Kapulet wpada w gniew i obraża córkę. Grozi, że wyrzeknie się jej, jeśli nie poślubi Parysa. Marta i pani Kapulet próbują stanąć w obronie Julii, ale mężczyzna jest nieugięty. Dziewczyna prosi matkę o przełożenie ślubu, grozi nawet samobójstwem. Pani Kapulet szanuje jednak wolę męża.
Julia zostaje sama z Martą i prosi ją o radę. Ta jest przekonana, że Romeo nie wróci, dlatego dziewczyna powinna wyjść za Parysa. Stwierdza, że hrabia jest bardziej przystojny i z pewnością da jej szczęście. Marta sądzi, że Romea można traktować jak zmarłego. Julia udaje, że zastosuje się do rad piastunki. Stwierdza, że musi udać się do ojca Laurentego, aby się wyspowiadać. Gdy Marta wychodzi, Julia wyraża swoje prawdziwe poglądy. Jest rozczarowana zdradą piastunki, która nakłania ją do złamania przysięgi małżeńskiej. Postanawia udać się do ojca Laurentego po radę. Jeśli franciszkanin nie będzie w stanie jej pomóc, rozważa odebranie sobie życia.
Scena I. W celi ojca Laurentego przebywa Parys, który przyszedł w sprawie czwartkowego ślubu. Franciszkanin jest niezadowolony, że hrabia nie bierze pod uwagę uczuć swojej narzeczonej. Parys deklaruje, że chciał z nią porozmawiać, ale dziewczyna rozpacza nad śmiercią Tybalta. W celi pojawia się Julia, która chłodno odnosi się do narzeczonego. Prosi ojca Laurentego o rozmowę, dlatego Parys wychodzi. Dziewczyna deklaruje, że jeśli franciszkanin jej nie pomoże, popełni samobójstwo. Ojciec Laurenty ma pomysł, który wymaga jednak wiele odwagi. Julia zgadza się na wszystko, aby pozostać wierna mężowi.
Dziewczyna ma wrócić radosna do domu i udawać, że zamierza poślubić Parysa. W środę musi zostać na noc sama w swojej sypialni. Ojciec Laurenty daje jej fiolkę z naparem usypiającym. Po jego wypiciu, Julia zaśnie na czterdzieści dwie godziny. Przez ten czas, nie będzie dawała żadnych oznak życia. Stanie się blada i zimna, dlatego rodzina pomyśli, że Julia zmarła. Ojciec Laurenty wie, że ciało zostanie umieszczone w odsłoniętej trumnie w grobowcu rodowym Kapuletów. Franciszkanin sprowadzi na miejsce Romea. Razem z nim poczeka, aż Julia się ocknie, a następnie wywiozą ją do Mantui. Julia zgadza się wykonać ten plan. Ojciec Laurenty obiecuje, że wyśle zaufanego zakonnika z listem do Romea.
Scena II. W domu Kapuletów trwają przygotowania do wesela. Kapulet cieszy się, że jego córka udała się do franciszkanina. Jest przekonany, że ten przekona ją do zamążpójścia. Julia wraca do domu i przeprasza ojca za swoje nieposłuszeństwo. Mówi też, że spotkała Parysa i odnosiła się do niego z miłością. Następnie, Julia udaje się z Martą do swojego pokoju, aby przymierzyć ślubny strój.
Scena III. Julia prosi Martę, aby tej nocy nie spała w jej sypialni. Kłamie, że zamierza spędzić ją na modlitwach, żeby odpokutować swoje grzechy. Pani Kapulet pojawia się, aby czuwać nad przygotowaniami. Julia również prosi ją o opuszczenie sypialni. Dziewczyna zaczyna odczuwać strach. Zastanawia się, czy ojciec Laurenty nie dał jej prawdziwej trucizny, aby na wieki połączyć ją z Romeem. Julia boi się, że w grobowcu popadnie w obłęd, dlatego ukrywa przy swoim boku sztylet. W końcu, wypija napar.
Scena IV. Jest trzecia w nocy, ale w domu Kapuletów wciąż trwają przygotowania. Pani domu i Marta dyskutują na temat menu weselnego. Pojawia się Kapulet, który nadzoruje pracę służących. Zbliża się Parys ze swoim orszakiem. Kapulet każe Marcie obudzić Julię.
Scena V. Marta próbuje przebudzić Julię. Jest zaskoczona, że dziewczyna śpi w sukni. W końcu zdaje sobie sprawę, że Julia nie żyje. Do sypialni wbiega też pani Kapulet, zaniepokojona krzykami. Jest zrozpaczona z powodu śmierci córki. Pojawia się również Kapulet, który potwierdza, że Julia nie żyje. Do sypialni wchodzą ojciec Laurenty i Parys. Wszyscy pogrążają się w rozpaczy, tylko franciszkanin zachowuje spokój. Pociesza zgromadzonych, że dziewczyna znajduje się w lepszym świecie. Każe obłożyć ciało Julii liśćmi rozmarynu i zanieść je do kościoła. Wszyscy wychodzą z sypialni. Muzykanci zbierają swoje instrumenty, kłócąc się ze służącym Piotrem.
Scena I. Romeo znajduje się na ulicy w Mantui. Nie wie o planie ojca Laurentego. Śniło mu się, że Julia przywróciła go do żywych. Podchodzi do niego Baltazar. Romeo dopytuje o wieści z Werony. Baltazar mówi Montekiemu, że Julia nie żyje. Na własne oczy widział, jak jej ciało złożono w grobowcu Kapuletów. Romeo prosi o papier i atrament. Potrzebuje też koni, ponieważ w nocy zamierza wyjechać z Mantui. Baltazar prosi go, aby nie postępował pochopnie. Romeo nie słucha jego rad. Po odejściu Baltazara, zapowiada że jeszcze tej nocy popełni samobójstwo. Ubogi aptekarz sprzedaje mu truciznę za czterdzieści dukatów.
Scena II. Ojciec Laurenty siedzi samotnie w swojej celi. Odwiedza go brat Jan, którego wysłał z listem do Romea. Okazuje się, że franciszkanin nie przekazał Montekiemu najnowszych wieści. Brat Jan został zatrzymany przez straże, które oskarżyły go o roznoszenie chorób, ponieważ regularnie odwiedza wiernych. Okazuje się, że nikt nie dostarczył Montekiemu wskazówek od ojca Laurentego. Franciszkanin obawia się, że dojdzie do tragedii. Bierze żelazny drąg i udaje się do grobowca Kapuletów. Julia ma obudzić się już za trzy godziny. Ojciec Laurenty postanawia napisać jeszcze jeden list do Romea, a do czasu jego przybycia, ukryć Julię u siebie.
Scena III. W grobowcu Kapuletów znajduje się Parys, w towarzystwie Pazia, niosącego kwiaty i pochodnie. Hrabia każe mu stanąć na czatach. Parys mówi o swojej miłości do Julii. Paź daje mu znak, że ktoś się zbliża. Przy grobowcu pojawiają się Romeo i Baltazar. Monteki przekazuje służącemu list do swojego ojca. Nakazuje Baltazarowi posłuszeństwo, cokolwiek by się nie działo. Romeo mówi mu, że musi zdjąć pierścień z palca Julii. Baltazar ma odejść, ale ukrywa się nieopodal grobowca. Romeo wchodzi do środka, co oburza Parysa. Hrabia postanawia go aresztować.
Romeo zachowuje spokój. Oznajmia, że przybył tutaj, aby umrzeć. Prosi Parysa o odejście, ale ten odmawia i między mężczyznami dochodzi do walki. Paź hrabiego biegnie po wartę. Parys kona, dlatego prosi Romea, aby złożył go w grobowcu obok Julii. Od razu po wypowiedzeniu swojej prośby, hrabia umiera. Dopiero w tym momencie, Romeo zdaje sobie sprawę, że walczył z Parysem. Układa ciało zabitego w grobowcu. Po raz ostatni wychwala piękno Julii i wypija truciznę. Nadchodzi ojciec Laurenty. Baltazar mówi mu, że Romeo jest w grobowcu. Franciszkanin wie, że doszło do tragedii, ponieważ widzi zakrwawione kamienie oraz miecze. Wewnątrz grobowca widzi martwego Romea i budzącą się Julię. Na miejsce zbliża się warta. Ojciec Laurenty mówi Julii, że Romeo nie żyje. Franciszkanin chce ukryć ją u siebie, ale dziewczyna odmawia.Ojciec Laurenty zostawia Julię samą.
Julia dostrzega czarę po truciźnie w ręku swojego męża. Jest rozgniewana, że nic dla niej nie zostało. Julia całuje Romea i przebija się jego sztyletem. Warta zatrzymuje Baltazara i ojca Laurentego. Do grobowca przychodzą Kapulet z żoną i Monteki. Okazuje się, że pani Monteki umarła z rozpaczy po wygnaniu syna. Na miejscu pojawia się książę Eskalus. Zamierza wyjaśnić, co zaszło w grobowcu. Ojciec Laurenty opowiada całą historię. Zeznania składają również Paź i Baltazar, który pokazuje list Romea do ojca. Zapiski Montekiego potwierdzają opowieść ojca Laurentego. Książę zwraca się do Montekich i Kapuletów, ponieważ to ich nienawiść doprowadziła do tragedii. Kapulet proponuje Montekiemu rozejm. Następuje pojednanie zwaśnionych rodów. Zgromadzeni wychwalają Romea i Julię. Książę Eskalus stwierdza, że spotkał ich najsmutniejszy los.
Aktualizacja: 2024-09-08 22:01:58.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.