Chłopi – powieść społeczno-obyczajowa Władysława Stanisława Reymonta, publikowana w odcinkach w latach 1902–1908 w „Tygodniku Ilustrowanym”, a następnie wydana w czterech tomach w latach 1904–1909 przez wydawnictwo „Gebethner i Wolff” w Warszawie. Reymont otrzymał za ten utwór literacką Nagrodę Nobla w 1924 roku. Akcja powieści ukazuje życie społeczności wiejskiej w Lipcach na przestrzeni czterech pór roku: jesieni, zimy, wiosny i lata.
Powieść opowiada o codziennym życiu i obyczajach mieszkańców wsi Lipce, przedstawiając ich pracę, relacje międzyludzkie, konflikty oraz różne aspekty życia religijnego i społecznego. W okresie, w którym powstawała powieść, tematyka chłopska była popularna w literaturze i sztuce. Reymont, czerpiąc inspirację z własnych obserwacji i wcześniejszych utworów literackich, ukazał realistyczny obraz polskiej wsi końca XIX wieku.
Struktura powieści jest podzielona na cztery części, każda odpowiadająca jednej porze roku, co pozwala na ukazanie cyklu życia wiejskiego w jego naturalnym rytmie. Każda część zawiera opisy typowych prac rolniczych, świąt liturgicznych oraz obyczajów związanych z daną porą roku. Takie ujęcie tematu nadaje powieści uniwersalny charakter, odzwierciedlając ciągłość i cykliczność życia chłopskiego.
Głównymi bohaterami powieści są Maciej Boryna, najbogatszy gospodarz we wsi, jego młoda żona Jagna oraz syn Antek. Maciej Boryna jest postacią centralną, a jego decyzje i działania mają kluczowy wpływ na życie innych mieszkańców wsi. Jagna, młoda i piękna kobieta, staje się obiektem pożądania wielu mężczyzn, co prowadzi do licznych konfliktów. Antek Boryna, syn Macieja, zmaga się z własnymi ambicjami i relacjami rodzinnymi, co stanowi ważny wątek fabularny.
Reymont zastosował różnorodne techniki narracyjne, łącząc stylizację językową charakterystyczną dla literatury Młodej Polski z realistycznym opisem rzeczywistości wiejskiej. Powieść jest uważana za jedno z najwybitniejszych dzieł literatury polskiej, a jej realistyczne przedstawienie życia chłopów, głębia psychologiczna postaci oraz szczegółowe opisy obyczajów wiejskich przyczyniły się do jej trwałego miejsca w kanonie literatury światowej.