Cezary Grzegorz Baryka jest głównym bohaterem powieści Stefana Żeromskiego „Przedwiośnie”. Urodził się w mieście Baku, należącym wówczas do Rosji, chociaż jego rodzice, Jadwiga i Seweryn, byli Polakami. Wspierał rewolucję październikową, mimo że sam pochodził z zamożnej rodziny. Po śmierci matki, brał udział w wojnie tatarsko-ormiańskiej. Za namową ojca ruszył w podróż do Polski, ale Seweryn zmarł w pociągu. Cezary korzystał z pomocy Szymona Gajowca, dawnego ukochanego matki i rozpoczął studia medyczne. Naukę przerwał wybuch wojny polsko-bolszewickiej. Baryka zaciągnął się wtedy do polskiego wojska. Po zakończeniu wojny, wyjechał do majątku swojego przyjaciela, Hipolita Wielosławskiego. Podczas pobytu w Nawłoci, rozkochał w sobie trzy kobiety, co doprowadziło do tragedii. Po powrocie do Warszawy, wznowił studia medyczne. Był to czas, gdy kształtował własny system wartości, dyskutując z reformatorem Gajowcem i komunistą Lulkiem. Baryka jest bohaterem dynamicznym, młodzieńcem poszukującym własnej drogi.
Jadwiga Baryka z Dąbrowskich była matką Cezarego. Urodziła się w okolicy Siedlec i do końca życia tęskniła za swoimi rodzinnymi stronami. W młodości zakochała się w Szymonie Gajowcu, ale mężczyzna był zbyt biedny, aby starać się o jej rękę. Rodzice postanowili wydać Jadwigę za zamożnego urzędnika Seweryna. Po ślubie wyjechała z mężem do Rosji, ale nigdy nie traktowała jej jako swojej ojczyzny. W przeciwieństwie do Cezarego, nie popierała rewolucji. Zmarła podczas pracy w porcie, na którą została skazana za pomoc księżnej Szczerbatow-Mamajew.
Seweryn Baryka pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Był patriotą, ale mieszkał w Rosji, ze względu na karierę urzędniczą. Podczas I wojny światowej, przeszedł na stronę polskich legionów. Nakłonił syna na wyjazd do ojczyzny, opowiadając kłamstwa o szklanych domach. Rany, odniesione podczas walk, sprawiły jednak, że nie przetrwał podróży i zmarł w pociągu.
Kalikst Grzegorz Baryka był dziadkiem Seweryna i dziedzicem Sołowijówki. Jego losy zostały opisane w pamiętniku anonimowego autora z 1831 roku. Uczestniczył w powstaniu, dlatego został pozbawiony majątku.
Szymon Gajowiec to dawny ukochany Jadwigi. Nie starał się o jej rękę, ponieważ wiedział, że jest zbyt ubogi. Gdy poślubiła Seweryna, napisał do niej długi list. Nigdy nie założył własnej rodziny. Skupił się na pracy na rzecz ojczyzny, zajmował wysokie stanowisko w Ministerstwie Skarbu. Chętnie pomagał Czarkowi, który przypominał mu Jadwigę. Uważał, że Polska odrodzi się dzięki reformom, a nie krwawej rewolucji.
Hipolit Wielosławski był kolegą Cezarego z czasów wojny polsko-bolszewickiej. Zaprzyjaźnili się, ponieważ Baryka uratował mu życie. Wielosławski zaprosił kolegę do swojego majątku w Nawłoci, nieopodal Częstochowy. Był typowym, młodym szlachcicem, nie popierał idei równości społecznej.
Karolina Szarłatowiczówna była siostrą cioteczną Hipolita. Z powodu rewolucji, straciła rodziców i majątek na Ukrainie. Zakochała się w Cezarym, ale gdy dowiedziała się o jego romansie z Laurą, zachowała godność. Została otruta przez zazdrosną o Barykę, Wandę Okszyńską. Na łożu śmierci chciała zobaczyć Cezarego, chociaż on był obojętny na jej los.
Wanda Okszyńska była krewną państwa Turzyckich, rządców Nawłoci. Została wysłana na wieś z powodu problemów z nauką. Była wybitną pianistką. Bez wzajemności zakochała się w Cezarym, przez co całkowicie straciła zdrowy rozsądek. Otruła Karolinę, podając jej sok ze strychniną. Została aresztowana, ale nie poniosła konsekwencji swoich czynów, ponieważ brakowało dowodów.
Laura Kościeniecka była młodą wdową, mieszkającą w pałacu w Leńcu, będącym własnością zmarłego męża. Ze względów finansowych, zaręczyła się z Władysławem Barwickim. Wdała się jednak w potajemny romans z Baryką. Barwicki przyłapał go na skradaniu się do sypialni narzeczonej, co doprowadziło do bójki. Laura stanęła po stronie Władysława, dlatego Cezary uderzył ją w twarz. Kościeniecka poślubiła swojego narzeczonego. Mimo tęsknoty, nie chciała kontynuować romansu z Baryką.
Władysław Barwicki to narzeczony Kościenieckiej. Posiadał majątek, odziedziczony po starszym bracie. Małżeństwo z Laurą było dla niego szansą na awans społeczny. Duma nie pozwalała mu jednak na tolerowanie romansu narzeczonej.
Storzan był właścicielem majątku w Odolanach, gdzie Laura zorganizowała piknik. Interesował się losem niepełnosprawnych, ponieważ sam był sparaliżowany.
Ksiądz Anastazy był przyrodnim bratem Hipolita. Chętnie uczestniczył w życiu towarzyskim Nawłoci. Szczególną sympatią darzył Karolinę, dlatego ciężko przeżył jej śmierć. Zdawał sobie sprawę, że Cezary się do niej przyczynił.
Maciejunio był wiernym lokajem rodziny Wielosławskich. Chętnie im służył i ciepło odnosił się do Hipolita.
Wojciunio to stary kucharz Wielosławskich. Miał problemy z jąkaniem, ale odwracał od nich uwagę swoją radością życia.
Jędrek był w Nawłoci woźnicą i stajennym. Fascynował się Hipolitem i często starał się go naśladować, używając wyszukanego słownictwa.
Państwo Turzyccy byli rządcami w Nawłoci. Pani Turzycka ciężko zniosła śmierć Karoliny, ponieważ dziewczyna została otruta podczas wizyty w jej domu.
Gruboszewski to ekonom z folwarku w Chłodku. Był niemile zaskoczony, gdy odwiedził go Cezary. Nie rozumiał, dlaczego chłopak z miasta interesuje się losem chłopów. Był przekonany, że Baryka próbuje zająć jego stanowisko, dlatego bacznie go obserwował.
Księżna Szczerbatow-Mamajew dotarła do Baku razem ze swoimi córkami. Ukrywała biżuterię, aby nie została skonfiskowana przez bolszewików. Za udzieloną jej pomoc, Jadwiga została skazana na przymusową pracę w porcie.
„Czarny” był anonimowym mężczyzną, który pomógł Sewerynowi i Cezaremu podczas podróży z Charkowa do Polski. Po śmierci ojca, Baryka zorientował się, że nieznajomy jest księdzem, co wywołało jego niechęć.
Antoni Lulek był warszawskim znajomym Czarka. Studiował prawo i podobno trudnił się pracą naukową. Był zapalonym komunistą, nienawidzącym burżuazji i odrodzonej Polski. Nie wiedział jednak, jak w praktyce wygląda rewolucja i jakie mogą być jej skutki. Zaprowadził Barykę na tajne spotkanie komunistów.
Buławnik to współlokator Cezarego. Mężczyźni zamieszkali razem, gdy Baryka wrócił z Nawłoci. Nigdy nie brakowało mu pieniędzy, które często pożyczał Lulkowi. Odkupił też frak Baryki.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.