Hipolit Wielosławski to bohater powieści Stefana Żeromskiego „Przedwiośnie”. Cezary poznał go podczas wojny polsko-bolszewickiej. Między żołnierzami narodziła się przyjaźń, dlatego Hipolit zaprosił Barykę do swojego majątku w Nawłoci.
Postać Wielosławskiego nie jest w utworze zbyt dokładnie przedstawiona. Chłopak miał jednak bardzo duży wpływ na życie Baryki, ponieważ pobyt w Nawłoci zmienił życie Czarka. Hipolit wywodził się z zamożnej, magnackiej rodziny („szeptano, że gruby pan z panów, srogi magnat, a kuzyn jakichś tam jeszcze bardziej pierońskich Wielosławskich”). Wielosławscy posiadali nie tylko majątek w Nawłoci, ale też w Chłodku. Podczas służby w wojsku Hipolit nie wspominał jednak o swoim pochodzeniu i nigdy się nie wywyższał. Wszystkie wiadomości na temat bogactwa rodziny Wielosławskich roznosiły się tylko za pośrednictwem plotek. Być może dlatego magnat zaprzyjaźnił się z Cezarym, zwolennikiem rewolucji i równości społecznej. Żołnierze znaleźli wspólny język, uzyskawszy podobne doświadczenia. Obydwaj byli studentami Uniwersytetu Warszawskiego. Postanowili spełnić obywatelski obowiązek i zaciągnęli się do polskiego wojska. Wielosławski, w przeciwieństwie do Baryki, nie był rozdarty wewnętrznie, ponieważ wychował się w Polsce. Hipolit był typowym żołnierzem, nie wyróżniał się w pozytywny ani negatywny sposób. Żarliwie walczył z bolszewikami, żywił się chlebem razowym i wódką oraz spał na ziemi.
Przyjaźń między studentami się scementowała, gdy Cezary uratował życie Hipolitowi. Podczas potyczki w okolicach Łysowa, Wielosławski dostał się w ręce bolszewików. Został pobity i poraniony bagnetami, a następnie porzucony w lesie, nazywanym Rogaczem. Baryka, zauważając, że Hipolit nie dotarł do obozu, cofnął się dzielnie do lasu, odnalazł go i na rękach zaniósł w bezpieczne miejsce. Od tego czasu zaczęli żyć jak bracia. Spali pod jednym nakryciem i dzielili się żywnością. Wielosławski, w przeciwieństwie do Baryki, posiadał rodzinę, która z niecierpliwością oczekiwała na jego powrót. Niedługo po wycofaniu się bolszewików, studenci zostali zwolnieni ze służby. Wielosławski zaprosił Barykę do swojego majątku w Nawłoci, nieopodal Częstochowy. Obecnością panicza cieszyła się nie tylko rodzina, ale też służba.
Podczas pobytu w rodzinnym domu, Hipolit ukazał nowe, mniej zobowiązujące oblicze. Był typowym, młodym szlachcicem. Lubił dobrą zabawę, żarty i biesiady. Często przekomarzał się ze swoją siostrą cioteczną, Karoliną Szarłatowiczówną. Dziewczyna straciła rodziców i majątek z powodu rewolucji, dlatego zamieszkała ze swoimi krewnymi w Nawłoci. Aby zarobić na swoje utrzymanie, opiekowała się kurami, gęsiami, krowami, cielętami i źrebiętami, z czego często żartował Hipolit. Chłopak uwielbiał też konie i szybką jazdę. Mimo najlepszych chęci, nie należał do zbyt dobrych woźniców. Podczas drogi ze stacji kolejowej do Nawłoci, stracił panowanie nad powozem, przez co znalazł się razem z pasażerami w błocie. Cezary był też przerażony, gdy Hipolit powoził podczas jednej z przejażdżek. Wtedy jednak poznał Laurę Kościeniecką i jej narzeczonego. Wielosławski doskonale odnajdował się w swoim środowisku i akceptował panujące w nim konwenanse. Zwracał uwagę na opinię innych, starał się chronić Barykę przed ośmieszeniem w towarzystwie. Kupił mu nawet frak, aby posiadał odpowiedni strój na piknik charytatywny, organizowany przez Kościeniecką.
Wielosławski nie zgadzał się z Cezarym Baryką w kwestiach światopoglądowych. Nie należał do zwolenników komunizmu. Trudno mu było zrozumieć, dlaczego Cezary stara się poznać codzienne życie chłopów. Hipolit przywiązywał wagę do urodzenia. Nie wnikał w problemy swojej służby, był przekonany, że każdy ma swoje miejsce w hierarchii klasowej, a próby zmiany ustalonego porządku rzeczy są śmieszne. Nie popierał planów Baryki, który chciał objąć posadę ekonoma w Chłodku. Wielosławski uważał, że panicz z miasta nie powinien odbierać pracy osobom, które rzeczywiście jej potrzebują. Nie interesował się losem chłopów z Chłodka. Martwił się jednak o swoją rodzinę i przyjaciół. Ciężko przeżył śmierć Karoliny, jednak starał się pomóc zagubionemu Cezaremu, cierpiącemu z powodu porzucenia przez Laurę. Hipolit dostrzegał jednak z niepokojem, że przyjaciel przyczynił się do tragedii, która spotkała Szarłatowiczównę.
Bohater jest postacią pozytywną, chociaż trudno w pełni ocenić jego osobowość. Autor nie opisał jego rozterek ani spotykających go trudności. Radosne życie Hipolita ukazuje świat szlacheckich przywilejów, którym rewolucjoniści chcieli położyć kres.
Aktualizacja: 2025-01-08 20:45:58.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.