„Moralność pani Dulskiej” to dramat Gabrieli Zapolskiej, którego prapremiera odbyła się w 1906 roku w Krakowie. Utwór jest jedną z najważniejszych sztuk autorki, będąc satyrycznym obrazem mieszczańskiej obłudy i zakłamania. Tytułowa bohaterka, Aniela Dulska, ucieleśnia hipokryzję i podwójną moralność – dba o pozory przyzwoitości, jednocześnie akceptując niemoralne zachowania, jeśli nie są one widoczne dla otoczenia. Sztuka, określana jako tragifarsa kołtuńska, przedstawia losy rodziny Dulskich, której losy splatają się z historią służącej Hanki, uwiedzionej przez syna Dulskich, Zbyszka. Gdy dziewczyna zachodzi w ciążę, Dulska, mimo wcześniejszej akceptacji romansu, odrzuca myśl o mezaliansie, co ujawnia jej skrajny konformizm i egoizm.
Dramat porusza problem dulszczyzny – postawy opartej na hipokryzji, zakłamaniu i braku prawdziwej moralności. Utwór szybko zyskał popularność i stał się klasyką literatury polskiej, a jego adaptacje teatralne i filmowe osadzano w różnych miastach, m.in. we Lwowie, Krakowie, Warszawie i Lublinie. Moralność pani Dulskiej otwiera cykl poświęcony losom tej rodziny, kontynuowany w sztukach „Pani Dulska przed sądem” i Śmierć „Felicjana Dulskiego”. W 2021 roku dramat został wybrany na lekturę w ramach akcji „Narodowe Czytanie”, podkreślając jego nieprzemijającą aktualność w krytyce społecznej i obyczajowej.