Jerzy Liebert to poeta okresu międzywojennego. Urodzony pod koniec lipca (23 lub 24-ego) 1904 roku w Częstochowie. Ojciec Jerzego Lieberta był niezamożnym inżynierem. Poeta spędził dzieciństwo w Ostrowcu Świętokrzyskim i Warszawie. W stolicy, mając 9 lat zaczął uczęszczać do gimnazjum im. Mikołaja Reja. Później przez cztery lata (1914-18) pobierał nauki w prywatnym gimnazjum im. Władysława Giżyckiego w Moskwie (co związane było z pracą zawodową ojca poety), po czym kontynuował naukę w Wyższej Szkole Realnej Władysława Giżyckiego w Warszawie. W 1925 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które był zmuszony przerwać po dwóch latach z dwóch powodów - zdrowotnego i materialnego.
Zadebiutował mając 17 lat. W roku 1921 opublikował jeden ze swoich wierszy pt. „Zmartwychwstanie. Modlitwa młodego poety” na łamach chrześcijańskiego pisma "Czyn". Poeta znajdował się blisko środowiska grupy Skamander, choć nie był jej członkiem. W swoich wczesnych utworach odwoływał się do poetyki grupy literackiej, czyli do np. witalizmu oraz tradycyjnych form. Przyjaźnił się z najpopularniejszymi poetami tamtego okresu, takimi jak Anna i Jarosław Iwaszkiewicz, Julian Tuwim czy Jan Lechoń. Jerzy Liebert w latach 20. pisał do różnych czasopism. Jego wiersze publikowane były np. w "Skamandrze", "Wiadomościach Literackich", "Drodze" oraz Pamiętniku Warszawskim". Pisał "Listy do Agnieszki", którą była Bronisława Wajngold - żydówka, która imię Agnieszka przyjęła po przejściu na katolicyzm. Korespondencja poety do jego niespełnionej miłości stanowi ważny dokument środowiska literackiego lat 20. ubiegłego wieku. Znajomość Jerzego Lieberta z Wajngold zaowocowała przybliżeniem się poety do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża Zakładu dla Ociemniałych w Laskach, gdzie animatorem był ksiądz Władysław Korniłowicz. Od 1929 roku pra¬co¬wał dla re¬dak¬cji cza¬so¬pism „Pa¬mięt¬ni¬ka War¬szaw¬skie¬go” oraz „Dro¬ga”. Rok póź¬niej prze¬niósł się na sta¬łe na ku¬ra¬cję w oko¬li¬ce ukra¬iń¬skiej Hu¬culsz¬czy¬zny, gdzie pró¬bo¬wał kon¬ty¬nu¬ować pra¬cę li¬te¬rac¬ką i na¬uko¬wą. Zmarł w Warszawie. 19 czerwca 1931 w wieku niespełna 27 lat odszedł z powodu gruźlicy.
Twórczość Jerzego Lieberta i jej cechy
Jerzy Liebert - doceniany za życia i nieco zapomniany po II wojnie światowej - to jeden z najważniejszych poetów religijnych w Polsce. Wiersze Lieberta to utwory, których tematem jest religia, ale odnaleźć w nich można również wątki filozoficzne oraz życie codzienne. W jego utworach Bóg jest zaborczy i stanowi wyzwanie dla wierzących. Z wiary wynikać ma sens twórczej pracy poety. Nie tylko religia jest ważną częścią twórczości Lieberta. Pod koniec życia skupił się na swojej chorobie i przemijaniu. O gruźlicy pisał obiektywnie, czasami ironicznie. Nie brakuje w jego twórczości również obrazu śmierci przedstawionej jako rozpadający się organizm. Umierając ludzie zostają sami, nie mając już nic oprócz odwagi. Religijne utwory Jerzego Lieberta nie przedstawiają pozytywnego obrazu zaświatów.
Pierwszy tomik poezji Lieberta został wydany cztery lata po jego debiucie - w 1925 roku nakładem wydawnictwa Wacław Czarski i Spółka ukazała się "Druga Ojczyzna". Pięć lat później, w 1930 roku Księgarnia F. Hoesicka wydała "Gusła". Trzeci, ostatni tomik poezji Jerzego Lieberta ukazał się już po śmierci autora - "Kołysanka Jodłowa" wydana przez Wydawnictwo Jakuba Mortkowicza w 1932 roku. W drugiej połowie lat 70. światło dzienne ujrzały "Listy do Agnieszki".
Liebert był poetą dostrzeżonym i docenianym w Polsce w czasie, gdy tworzył - w dwudziestoleciu międzywojennym. Po wojnie jego gwiazda przygasła. Teraz Jerzy Liebert ponownie jest odkrywany przez miłośników poezji, których zainteresowanie skupia się nie tylko na wierszach Lieberta, ale również na jego listach.