Młodzieńcze, próżno wzrok swój ukrywasz przed nami.
Oczy coraz smutniejsze zachodzą ci łzami.
Na smukłą, młodą postać zapatrzony czule,
Jak winem się upiłeś szlachetnym swym bólem.
W południe, spowinięte gorącym muślinem.
Na twarzy ukochanej śledząc żyłki sine.
Możcś w oczy jej patrząc, jak w dwa nieba, przeczul.
Że zarówno z błękitem i ją zgasi wieczór.
I gdy z wolna odejdzie pogodna i wiotka.
Ta. którą ukochałeś wśród innych, na wieki.
Gdy jak płatki opadną jej zwiędłe powieki -
Wiedz, pod twoim spojrzeniem nawet śmierć jest słodka.