Sen

Pod oknem trwoż­nie za­piał kur
I kra­jo­bra­zy się zmie­sza­ły:
Mia­stecz­ko, rze­ka, cer­kiew, ska­ły,
Pej­za­że łąk i za­rys gór.

Lek­ko jak piór­ko pły­nął dom,
Po­rwa­ny wzwyż - wnie­bo­wstę­po­wał.
I ręką - jak­bym sam wio­sło­wał -
Żegna­łem z okna sta­ry ląd.