Staw na lato się okrył białym kwieciem,
Brzoza kwiecie warkoczami zamiecie.
Poschły świerki, porosły krzewiny,
Coś nas dzieli, jakiś pasek siny.
Nie powiemy sobie już nic więcej,
Słowa kochać nie nauczą goręcej.
Niech w nas słońce wbija złote harpuny,
Poplątaliśmy, sfałszowaliśmy najprostsze struny.