Wiatr z góry przypadł, pod wodę wionął.
Na dnie poruszył śpiewne wrzeciono...
Idę nad mową niewysłowioną.
Jasną po wierzchu, spodem zieloną.
Pod mchy brodate, pod pniów wykroty.
Pod moje stopy podpływa potok.
Na koło swoje, w swoje obroty,
Chwyta, nawija moje tęsknoty.
Płynie pod słońce, wpada pod ziemię.
W skarpach cienistych płucze korzenie...
Wołani nań długim, czystym imieniem:
Źródło zaklęte, moje natchnienie!
Nigdy, do końca dni nic opowiem.
Że tutaj płyniesz, nic znajdę w słowie.
Żeś moje szczęście, żeś moje zdrowie
I bialopienna brzoza w mej mowie!
Choćbym ci wszystko we mnie zaprzysiągł,
Wierność do śmierci, miłość na dzisiaj.
Choćbym przystanął, nad tobą przysiadł -
Źródło pikietę. tv będziesz ciszą!
Chociażbym gusła czynił nad tonią.
Zaklinał wodę i sięgał po nią.
Słowa twojego nie schwytam dłonią,
Choć tak jest blisko, pluska pod skronią
Dokądże pokąd, po jakich stronach
Będziesz mnie wiodła, nim cię przekonam,
Nini cię namówię, jasnozielona?
Niewymówiona, niewysłowiona!