Od lat już leczą sobie płuca
I krew im się ustami rzuca,
I gorączkują, kaszlą, plują,
Nad spluwaczkam i medytują.
I schną powoli, ludzkie drzewa -
Jeszcze w ich szemrze, śwista, śpiewa,
Jeszcze są w stanie - o, ciekawi! -
Oglądać, jak ich kornik trawi.