Antygona (gr. Ἀντιγόνη) to tragedia ateńska napisana przez Sofoklesa około 441 roku p.n.e. i po raz pierwszy wystawiona na Dionizjach w tym samym roku. Jest uważana za drugą najstarszą zachowaną sztukę Sofoklesa, po Ajaksie. Antygona jest częścią trylogii tebańskiej, w skład której wchodzą również Król Edyp oraz Edyp w Kolonos. Mimo że wydarzenia przedstawione w Antygonie są ostatnie w porządku chronologicznym, Sofokles napisał ją jako pierwszą z trylogii.
Fabuła Antygony rozwija tebański mit, który istnieje w literaturze greckiej od czasów Ajschylosa i jego Siedmiu przeciw Tebom. Po samowygnaniu Edypa, jego synowie Eteokles i Polinejkes toczą bratobójczą walkę o tron tebański, co prowadzi do śmierci obu. Kreon, nowy władca Teb i szwagier Edypa, zarządza pochówek Eteoklesa jako bohatera i pozostawienie ciała Polinejkesa bez pogrzebu jako zdrajcy miasta. Historia koncentruje się na próbach Antygony, siostry zmarłych braci, która decyduje się pochować Polinejkesa wbrew zakazowi Kreona, co stawia ją w konflikcie z władzą i prawem państwowym.
Tematyka tragedii Sofoklesa jest wielowymiarowa, obejmując konflikt między prawem boskim a ludzkim, lojalnością rodzinną a obowiązkami obywatelskimi, a także konsekwencje pychy i nieugiętości. Antygona wierzy, że jej obowiązek wobec brata, zgodnie z boskimi prawami, przewyższa wszelkie prawa ustanowione przez ludzi, co prowadzi do tragicznych wydarzeń i jej ostatecznej śmierci.
Antygona jest również ważnym dziełem literackim ze względu na swoje elementy dramatyczne i strukturalne. Sofokles mistrzowsko posługuje się ironią tragiczną, a jego postacie są głęboko zarysowane i psychologicznie skomplikowane. Konflikty moralne i etyczne, które przedstawia, są uniwersalne i aktualne w każdej epoce, co czyni tę tragedię jednym z najbardziej znaczących dzieł teatru klasycznego.
W sztuce tej można również dostrzec krytykę nadmiernej władzy i jej nadużywania. Kreon, jako władca, jest przykładem postaci, która, nie zważając na rady i przepowiednie, upiera się przy swojej decyzji, co prowadzi do jego osobistej tragedii. Antygona pokazuje, jak dążenie do absolutnej władzy i ignorowanie moralnych i religijnych zobowiązań może prowadzić do upadku jednostki i katastrofy społecznej.
Tragedia Antygona pozostaje jednym z najważniejszych dzieł literatury starożytnej Grecji, często wystawianym na scenach teatrów na całym świecie oraz analizowanym w kontekście filozoficznym, literackim i politycznym. Jej uniwersalne przesłanie o konflikcie między jednostką a władzą oraz lojalnością wobec rodziny i państwa sprawia, że jest ona wciąż aktualna i inspirująca.