Cierpienie jest odwiecznym aspektem ludzkiego życia i dotyka każdego człowieka, bez względu na jego wiek, pochodzenie czy nawet epokę, w której przyszedł on na świat. Jest również czymś, czego każda osoba pragnie uniknąć, ponieważ cierpienie potrafi nawet złamać człowieka, jeśli okaże się zbyt wielkie. Wiele rozważań filozofów skupiało się na rozważaniach odnośnie roli cierpienia w życiu człowieka, jego wpływu na nie oraz sensu, jakie niesie ono ze sobą. Szczególnie wiele pytań narodziło się wokół cierpienia niezawinionego, kiedy dana osoba odczuwa wszystkie tragiczne i nieprzyjemne konsekwencje sytuacji czy działań, które nie były jej winą. W takich chwilach pojawia się szczególnie wiele pytań o zasadność cierpienia, jego znaczenie oraz o to, czy da się wyjaśnić jego zasadność w przypadku osób, które są niewinne. Rozważania na temat niezawinionego cierpienia odnaleźć można w takich tekstach jak Księga Hioba, „Antygona” Sofoklesa czy „Janko Muzykant” Henryka Sienkiewicza.
Księga Hioba to dydaktyczna opowieść o mężczyźnie, który nagle stracił wszystko. Hiob był bogobojnym, zamożnym człowiekiem, cieszącym się zdrowiem i dużą rodziną. Wszystko to jednak zmieniło się, gdy życie Hioba stało się przedmiotem zakładu między Bogiem a szatanem, który miał sprawdzić, czy Hiob dalej będzie wierny swojemu Stwórcy, nawet jeśli straci cały swój dobytek i szczęście się od niego odwróci. Bóg pozwolił więc szatanowi, by ten odebrał Hiobowi jego majątek, pozbawił go rodziny, a na koniec zesłał na niego straszliwą chorobę, czyli trąd. Wszystkie te cierpienia spadły na Hioba nie z jego winy, był on bowiem człowiekiem sprawiedliwym i wierzącym. Było to również za mało, by wyrzekł się swojej wiary i odwrócił się od swojego Stwórcy. Cierpienie Hioba było niezawinione, ale ostatecznie Bóg mu je wynagrodził - zwrócił majątek, rodzinę i zdrowie.
Nie ze swojej winy cierpiała także Antygona, tytułowa bohaterka tragedii Sofoklesa. Przyszła ona na świat w przeklętym rodzie Labdakidów, na który rzucono klątwę w wyniku występku jej dziada, Lajosa. Antygona to dziecko z kazirodczego związku między Edypem, a jego matką, straciła w wyniku klątwy i waśni większość swojej rodziny, musiała także wybierać między pochówkiem brata a ukaraniem przez nowego władcę Teb. Antygona ostatecznie popełnia samobójstwo, nie może ona bowiem uciec przed cierpieniem i ścigającym ją i jej rodzinę fatum. Tragedia ta pokazuje, że czasami na cierpienie i nieszczęścia nic nie można poradzić.
Cierpienie niezawinione stało się także udziałem głównego bohatera noweli „Janko Muzykant”. Był on małym, biednym i utalentowanym muzycznie chłopcem. Pewnego wieczoru zakradł się do dworu, by obejrzeć z bliska skrzypce i został wzięty za złodzieja. Wychłostano go tak okrutnie, że umarł. Janko był więc niewinnym chłopcem, ukaranym za to, że pasja i biedy pchnęły go do próby zobaczenia skrzypiec z bliska, jego kara była wyjątkowo niewspółmierna do skali przewinienia.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.