Rolą chóru oraz jego przewodnika jest uzupełnianie, komentowanie i wyjaśnianie następujących po sobie perypetii, a także ocenianie postępowania bohaterów. Ponadto w Antygonie przodownik prowadzi dialog z Kreonem.
Chór starców składa się z sędziwych, doświadczonych życiowo i poważanych mieszkańców Teb. Kreon liczy się ze zdaniem starszyzny: wzywa Tebańczyków na naradę tuż po objęciu władzy, ogłasza im swoje zakazy dotyczące pochówku zdrajców, prosi akceptację jego woli. Oznacza to, że opinia rady starców ma dla władcy duże znaczenie:
O Tebańczycy (…)
jam was zwołał tutaj przed innymi,
Boście to wy byli podporami tronu.
Kreon chce, by starszyzna była po jego stronie. Chór w zasadzie pozostaje obiektywny i uprawomocnia rozkazy króla:
Tak więc, Kreonie, raczysz rozporządzać
Ty co do wrogów i przyjaciół grodu.
A wszelka władza zaprawdę ci służy
I nad zmarłymi i nami, co żyjem.
Jednak rada starców przyjmuje do wiadomości także inne argumenty i dzieli się nimi z władcą. Dzieje się tak np. w przypadku, kiedy przodownik chóru komentuje informacje przyniesione przez strażnika, dotyczące symbolicznego pochówku Polinejkesa:
O panie, mnie już od dawna się roi,
Że się bez bogów przy tym nie obeszło.
W ten sposób starszyzna przypomina Kreonowi, że oprócz praw ludzkich istnieją także prawa boskie, ale nie krytykuje bezpośrednio jego rozkazów. Rada starców do końca zachowuje obiektywizm i choć prezentuje racje każdej ze stron tragicznego konfliktu, to nie opowiada się po żadnej z nich. Raczej przestrzega przed konsekwencjami lub szuka kompromisu – jak w przypadku sporu władcy z synem:
O panie, słuchaj, jeśli w porę mówi,
A ty znów ojca; obaj mądrze prawią.
Rolą starszyzny nie jest wpływanie na decyzje bohaterów, gdyż podejmują je oni samodzielnie. Chór wyraża przy tym przekonanie, że nikt nie ujdzie swego przeznaczenia.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.