Od niepamiętnych czasów ludzie głowili się nad problematyką swojej egzystencji. Zastanawiali się, jaki ona ma tak naprawdę sens, jaki ma ona cel i dokąd tak faktycznie prowadzi człowieka. Filozofowie pochylali się także nad rozważaniami na temat tego, jaką rolę pełni w ludzkim życiu cierpienie i czy jest ono jego nieodłączną częścią. Wiele systemów filozoficznych skupia się na tym zagadnieniu i próbuje odpowiedzieć na pytanie, jaki sens oraz miejsce w ludzkiej egzystencji ma ból i jego przeżywanie, zwłaszcza, jeśli jest on niezawiniony. Problemem tym zajmowali się także twórcy, dlatego też przykłady refleksji na ten temat oraz próby wyjaśnienia go można znaleźć na przykład w Starym Testamencie w Księdze Hioba lub w tragedii „Antygona” autorstwa Sofoklesa.
Księga Hioba to przykład opowieści o ludzkiej egzystencji, która jest przepełniona niezawinionym cierpieniem. Hiob to człowiek pobożny, mądry oraz obdarzony rodziną i cieszący się swoim majątkiem. Jego życie zmienia się, gdy staje się on obiektem zakładu między Bogiem a szatanem, którego celem jest sprawdzenie, jak wiele tragedii Hiob zniesie, zanim załamie się i odwróci się od Boga, tracąc swoją wiarę. Traci on majątek, rodzinę i zdrowie, zaczyna bowiem chorować na trąd.
Jednak te cierpienia, które spotkały Hioba absolutnie nie z jego winy, nie wystarczają, by złamać go i sprawić, by stracił zaufanie do swojego Stwórcy. Hiob cierpliwie znosi wszystkie nieszczęścia, czekając na to, co przyniesie mu los i wierząc, że jego życie jest w rękach Pana, który ma dla niego jakiś plan. Ostatecznie Bóg nagradza go - zwraca mu majątek, rodzinę i zdrowie. Cierpliwość Hioba opłaca mu się więc. Ludzka egzystencja w ujęciu Księgi Hioba dotyczy cierpienia i jego sensu, pokazuje też, że jest ono nieodłączną częścią życia człowieka, jednak w ostatecznym rachunku ma ono sens.
Antyczna tragedia Sofoklesa zatytułowana „Antygona” również dotyczy zagadnienia niezawinionego cierpienia, nieuniknionego losu oraz tego, jakie miejsce mają one w ludzkiej egzystencji. Antygona pochodziła z przeklętego rodu Labdakidów, który został obłożony klątwą za czyny jej dziada, Lajosa. Ona sama nie miała z nimi nic wspólnego, a jednak cierpiała z powodu konsekwencji tej klątwy. Antygona jest kolejnym przykładem cierpienia niezawinionego - straciła niemal całą swoją rodzinę, sama zaś ostatecznie popełniła samobójstwo, w wyniku złamania praw ludzkich, by dopełnić tych boskich.
Antygona to przykład tego, że człowiek nie jest w stanie uciec przed swoim losem oraz przed cierpieniem, nawet jeśli jest ono karą za czyny, których sam nie popełnił. Pokazuje to, że ból, cierpienie oraz fatum to części składowe egzystencji ludzkiej, są one nieodłączne i ostatecznie dotkną każdego, nawet jeśli za wszelką cenę próbuje się przed nimi uchronić. Problematyka ludzkiej egzystencji w tej tragedii pokazuje, że są to rzeczy, które towarzyszą człowiekowi praktycznie od zawsze.
Aktualizacja: 2022-10-12 20:17:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.