„Lilla Weneda” to dramat autorstwa Juliusza Słowackiego. Został napisany w 1839 roku, a wydany rok później. Opowiada losy dwóch walczących ze sobą ludów – Wenedów i Lechitów. Dramat napisany jest w formie eposu mitologicznego, inspirowanego mitologią słowiańską, celtycką i nordycką.
„Antygona” to utwór Sofoklesa, który został stworzony w czasach starożytnych, około 442 roku p.n.e. Opowiada historię tytułowej Antygony, która postanawia pochować brata, chociaż król Kreon wyraźnie tego zabronił. Dziewczyna działa jednak przeciwko prawom ludzkim, a zgodnie z prawami boskimi.
Tytułowa bohaterka, Lilla Weneda, jest córką króla, Derwida. Jest to skromna, pokorna, delikatna i łagodna, ale też waleczna, odważna i dzielna dziewczyna, której nie są straszne przeciwstawności losu, niepomyślne decyzje wrogów czy nawet śmierć. Lilla robi wszystko, by uwolnić braci i ojca z lechickiej niewoli, do której trafili w czasie wojny z wojskami króla Lecha. Jest zdeterminowana, by osiągnąć swój cel. Udaje jej się go zrealizować dzięki swojej inteligencji i sprytowi, wymyślając coraz to nowe sposoby, by ocalić ojca od śmierci.
Lilla jest w stanie poświęcić swoje życie, by uratować ojca i sprawić, że lud Wenedów wygra wojnę z wrogiem, który próbuje podbić ich ziemie. Nie lęka się śmierci, na którą gotowa jest iść z podniesioną głową. Chce wypełnić słowa przepowiedni, którą usłyszała od swojej siostry Rozy.
Lilla Weneda w postępowaniu jest bardzo podobna do Antygony – bohaterki starożytnego dramatu Sofoklesa. Obie bohaterki są silne, śmiałe i odważne. Nie zatrzymują się w dążeniu do celu i nikt nie jest w stanie ich zatrzymać. Są pełne mocy i wytrwałości, skupione na swoim planie i realizowaniu go.
Lilla i Antygona nie cofają się przed spełnieniem przepowiedni. Traktują to, niczym obowiązek, a jego wypełnienie, to dla nich misja życiowa. Wiedzą dokładnie, co je czeka i jaki będzie ich los, jednak nie lękają się, nie cofają i nie drżą przed wrogiem – obcym królem, który tak bardzo ugodził w ich godność i postrzeganie świata. Idą na śmierć, ale umierają w imieniu wyższego celu, który jest im pisany.
Lilla i Antygona są do siebie podobne jeszcze w jednej kwestii. Obie są młode w momencie śmierci. Jeszcze dobrze nie zaznały życia, a już przychodzi im je zakończyć. Obie chciały być żonami i rodzić dzieci swoim narzeczonym, jednak ani jednej, ani drugiej nie było to dane. Lilla i Antygona nie chciały umierać, chociaż wiedziały, że taki jest ich los i przeznaczenie, którego nie unikną. Jednak zwykłe, ludzkie pobudki sprawiały, że obie chciały po prostu żyć. Bohaterka utworu Słowackiego i bohaterka utworu Sofoklesa wyrzekają się szczęścia i miłości, które mogłyby osiągnąć w przyszłości. Wiedzą, że do spełnienia mają misję i tylko na niej są skupione.
Jedyne, co różni obie bohaterki, to podejście do wroga. Lilla stara się być dyplomatyczna, prosi i błaga Gwinonę o uwolnienie najbliższych. Jest gotowa służyć Lechitom, byle tylko jej rodzina była wolna i zdrowa. Antygona przeciwstawiała się królowi Kreonowi. Nie prosiła o litość, nie była pokorna. Złamała zakaz władcy, a po rozmowie z królem – z premedytacją złamała go ponownie.
Podsumowując, Lilla i Antygona to postaci bardzo do siebie podobne. Obie są młode, waleczne i nie boją się postawić na szali najważniejszej wartości, jaką jest życie. Wiedzą, że ich los jest naznaczony przepowiednią, którą muszą spełnić i nie sprzeciwiają się fatum, a podążają za nim, skupione na swoim celu. Dla obu bohaterek najważniejsza jest rodzina i jej dobro – dla Lilli jest to wolność ojca, a dla Antygony pochówek brata i spokój jego duszy po śmierci. Obie postaci charakteryzuje niespotykana odwaga, waleczność i buntowniczość przeciwko wszelkim zasadom i obyczajom. Działają po swojemu, nie cofają się przed nikim. Nie patrzą na swoje uczucia, lęki czy marzenia, wiedzą, że muszą wypełnić misję, która jest im przeznaczona. Za swoje czyny płacą najwyższą cenę, umierając w imię wyższych wartości.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.