Antygona to tytułowa bohaterka dramatu Sofoklesa. Pochodziła z objętego klątwą rodu Labdakidów. Jej rodzicami byli Edyp i Jokasta. Antygona posiadała rodzeństwo: Ismenę, Polinejkesa i Eteoklesa. Jej narzeczonym był Hajmon, syn Kreona.
Bohaterka dramatu to młoda i piękna kobieta. Charakteryzowała się ogromną odwagą, uporem oraz wiarą w swoje ideały. Gdy jeden z jej braci, Polinejkes, poniósł śmierć, władca Kreon uznał go za zdrajcę i zakazał jego pochówku zgodnie z tradycją. Dla Antygony, głęboko przywiązanej do reguł panujących na świecie i boskich zasad, był to wyjątkowy cios. Sprzeciwiła się rozkazowi Kreona uznając, że wszystko co związane ze śmiercią nie powinno podlegać prawom ziemskim. Kobieta podjęła decyzję, że samodzielnie pochowa swojego brata. Nie mogła liczyć w tym na wsparcie swojej rodziny. Jej siostra – Ismena – bała się przeciwstawić się władcy, była przekonana, że postąpił on słusznie i mimo tego, że wyrok również dla niej był okrutny, nie próbowała go podważyć.
Jedną z głównych cech Antygony jest jej buntowniczość. By osiągnąć swój cel nie wahała się złamać postanowień władcy ani nie czuła się winna z powodu swojego nieposłuszeństwa. Próbowała wpłynąć na swoją siostrę. Gdy to się nie udało, odwróciła się od Ismeny. Wielkie nadzieje pokładała w decyzjach bóstw – uznała, że jej siostrę spotka kara za to, że oddala się od nakazów boskich. Można stwierdzić, że Antygona była postacią bardzo religijną. Jej upór wynikał głównie z tego, że rozgraniczała prawo ziemskie i boskie, podążała za tym drugim i nic nie było w stanie wpłynąć na jej decyzję.
Gdy czyn Antygony wyszedł na jaw, nie starała się usprawiedliwiać. Odważnie, z podniesioną głową stanęła przed Kreonem i przedstawiła swoje racje. Wytknęła władcy bezwzględność, okrucieństwo i odwrót od tradycyjnych wartości. Podważała jego rolę jako króla. Z dumą i godnością potrafiła wytknąć Kreonowi nie tylko jego okrutny charakter, ale również skrytykować metody sprawowania władzy. Świadczy to o tym, że Antygona była postacią impulsywną i szczerą. Przekonana o swoich racjach nie ustępowała.
Postawa Antygony wynikała przede wszystkim z jej szlachetności. Kobieta zdawała sobie sprawę, że zarówno jej czyny, jak i słowa, spotkają się z surową karą. Z honorem przyjęła wyrok, który spadł na nią z decyzji Kreona. Władca skazał ją na śmierć, co nie przeraziło kobiety – przyjęła to wyłącznie ze smutkiem. Działała przede wszystkim w imię miłości – kochała swojego brata i nie chciała, by nie zaznał on po śmierci godnego pochówku. Ostatnie pożegnanie w tradycji starożytnej miało ogromną wartość – towarzyszyły mu liczne rytuały, które umożliwić miały zmarłemu bezpieczną podróż w zaświaty. Natomiast – zgodnie z decyzją Kreona – ciało Polinejkesa miało być porzucone na pożarcie psom; była to kara za zdradę ojczyzny, którą zarządził Kreon. Dla Antygony brak pogrzebu wiązał się z brakiem szansy na życie wieczne – stąd jej surowa postawa i przekonanie o słuszności swoich działań. Mimo tego, że chciała stworzyć związek z Hajmonem i jako młoda kobieta założyć rodzinę, nie zawahała się ani chwili. Tym zdecydowanie różniła się od swojej siostry, która wolała zostać posłuszna.
Antygona posiadała rozbudowany pogląd na świat. Uważała – i potrafiła o tym głośno mówić – że świat ziemski różni się od świata bóstw, więc człowiek nie powinien czuć się wszechwładny. Z tego powodu określała Kreona jako tyrana, który nie potrafi uszanować nie tylko tradycji, ale również zmarłych. Nie uznawała wyroku władcy również z tego powodu, że sama była przekonana o równości wszystkich ludzi żyjących w społeczeństwie. Nie istniał dla niej podział na człowieka wyższego i niższego stanu - tego, który nakazuje oraz tego, który musi wypełniać rozkazy.
Właśnie dlatego zwracała się do Kreona jako do równego sobie. W swojej porywczości miała odwagę nazwać go człowiekiem głupim i podważać przy nim wartość jego rozporządzenia. Wszystkie słowa, które wypowiedziała, motywowane były jej wiarą i przekonaniami, które głęboko wyznawała. Była człowiekiem o wiele silniejszym od władcy – również moralnie. Kreon był gotowy skazać ją na śmierć, ponieważ widział w niej zagrożenie dla swojego autorytetu i pozycji. Nie chciał, by kolejne osoby poszły śladem dzielnej Antygony i ignorowały jego wolę. Gdy Antygona popełniła samobójstwo, umarł wkrótce również syn Kreona i narzeczony kobiety. Na swoje życie targnęła się również żona władcy. Jego nieustępliwość i pycha zgubiły wiele osób.
Antygona pozostawała wierna swoim ideałom do końca. Dla niej najważniejsze były religia, rodzina oraz uczucia. Jej nieustępliwość jest godna podziwu i sprawia, że w utworze Sofoklesa uwidaczniają się silnie zarysowane, odmienne charaktery kobiece oraz światopoglądy. Bunt Antygony sprawiał, że ukazana została ona jako postać równocześnie silna i delikatna. Mimo swojej buntowniczej postawy martwiła się o swoją rodzinę, potrafiła płakać i przeżywać głęboko tragedię swojego rodu. Antygona jest postacią reprezentującą wierność własnym przekonaniom.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.