Antygona jest tragedią klasyczną, o czym świadczą następujące cechy:
- klasyczna budowa: prologos (wprowadzająca w akcję rozmowa Antygony z Ismeną), parodos (pierwsze wejście chóru), epejsodia i stasimony, exodos (nieuchronna katastrofa, rozwiązanie akcji, zejście chóru).
- tragizm: w dziele Sofoklesa przedstawiony jest nierozwiązywalny konflikt racji Kreona i Antygony, który nieuchronnie prowadzi do katastrofy. Udziałem życia tytułowej bohaterki staje się konflikt tragiczny, polegający na zderzeniu dwóch równorzędnych racji, niosący za sobą konieczność dokonania wyboru między wolą władcy (prawem ludzkim) a obowiązkiem grzebania zmarłych, wynikającym z praw boskich. Każdy wybór Antygony niesie za sobą katastrofę – karę ludzką lub boską.
- zasada trzech jedności: miejsca (akcja rozgrywa się przed pałacem królewskim w Tebach), czasu (jeden dzień, przedstawione wydarzenia rozpoczynają się przed świtem, a kończą o zmierzchu) i akcji (rozwijany jest wyłącznie wątek sporu równoważnych racji Antygony i Kreona);
- zasada decorum: forma zgodna jest z treścią, na przestrzeni całej tragedii występuje jednorodny, podniosły styl – adekwatny do poważnej tematyki dzieła. Z zasadą decorum wiąże się też to, że o scenach krwawych (a więc niestosownych do przedstawiania) wiadomo z relacji i nie są one ukazywane bezpośrednio;
- katharsis: widz, śledząc tragiczne losy Antygony (oraz Hajmona i Eurydyki), przeżywa uczucie litości i trwogi.
Przeczytaj także: Edyp jako bohater tragiczny
Aktualizacja: 2022-08-11 20:23:12.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.
