Zenon Przesmycki - biografia, wiersze, twórczość

Zenon Przesmycki przyszedł na świat 22 grudnia 1861 roku w Radzyniu Podlaskim. Zmarł w Warszawie 17 października 1944 roku. W swoim życiu zawodowym zajmował się głównie literaturą piękną, krytyką literacką i artystyczną oraz tłumaczeniami. Odkrył i spopularyzował twórczość Cypriana Kamila Norwida. Na kartach historii zapisał się jako znany twórca Młodej Polski oraz polski przedstawiciel nurtu parnasistowskiego. Pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Paprzyca.

Zenon Przesmycki – biogram

Zenon Przesmycki pobierał nauki w gimnazjum, które ukończył ze znakomitymi wynikami, co zaowocowało przyznaniem złotego medalu. Po zakończeniu tego etapu wyjechał za granicę, aby kształcić się na najlepszych uniwersytetach w ówczesnej Europie, między innymi: we Francji, Włoszech, Anglii czy Czechach. Studiował także w Warszawie, gdzie ukończył studia prawnicze.

Przesmycki przeważnie przebywał w miejscach, gdzie powstawało coś nowego oraz tam, gdzie rodziły się nowe prądy w literaturze i sztuce. Nazwanie go prekursorem polskiej literatury z pewnością nie jest określeniem na wyrost. Dowodem na to może być znaczący wkład w rozwój polskiego modernizmu, czyli Młodej Polski. Było to możliwe dzięki pełnieniu funkcji redaktora w warszawskim piśmie „Życie” między 1887 a 1888 rokiem. Następne dwa lata, to jest 1889-1900, spędził w Paryżu i Wiedniu.

Po powrocie do Warszawy został kierownikiem artystycznym miesięcznika poświęconego sztuce i literaturze „Chimera”, w którym pracował w latach 1901-1907. Było to bardzo duże wyróżnienie dla poety, ponieważ „Chimera” zarówno wśród odbiorców, jak i redaktorów skupiała ówczesną elitę artystyczną Warszawy i nie tylko. W 1905 roku wziął ślub z Anielą Hoene, która pochodziła z lubelskiej rodziny zegarmistrzów. Niestety, małżeństwo to nie doczekało się potomstwa.

Jeszcze większym sukcesem było powołanie Zenona Przesmyckiego do rządu II Rzeczypospolitej, by otrzymać tekę ministerialną w zakresie kultury i sztuki w latach 1919-1920. Jego bezpośrednimi zwierzchnikami (Prezesami Rady Ministrów) byli wtedy odpowiednio Ignacy Jan Paderewski oraz Leopold Skulski. W międzyczasie Przesmycki był także prezesem Polskiego Towarzystwa Ochrony Prawa Autorskiego i należał do grona członków Polskiej Akademii Literatury.

Twórczość Przesmyckiego i jej cechy

Zenon Przesmycki często tworzył swoje dzieła pod pseudonimami artystycznymi takimi jak: „Miriam” i „Jan Żagiel”. Praca redaktorska przyczyniła się do tworzenia szeregu artykułów publikowanych na łamach warszawskiej „Chimery”, w której starał się szczególnie o wyeksponowanie walorów artystycznych utworów i pojmowanie sztuki jako środka do uszlachetniania ludzkości.

Z bardziej znanych dzieł, które stworzył, to opublikowany w 1893 roku zbiór poezji „Z czary młodości”. Inne znane utwory poetyckie to „W twych cudnych oczach…”, a także sławny wiersz „W co wierzyć?”, który był przykładem polskiego dekadentyzmu. Miriam pisząc swoje utwory stosował bardzo wysublimowane formy jak na przykład ronda, które mają swój początek w poezji francuskiej w średniowieczu.

Miriam wykorzystywał swoją dobrą znajomość języków obcych do pracy tłumacza, gdzie przekładał na polski dzieła literatury angielskiej, francuskiej i czeskiej. Z bardziej znanych autorów, których prace tłumaczył to przede wszystkim: Jean Nicolas Arthur Rimbaud, Edgar Allan Poe, Etienne Mallarme, Maurice Maeterlinck, Emil Frida (Jaroslav Vrchlicki), Robert Browning.

Parnasizm w twórczości Przesmyckiego przejawiał się głównie w dekadenckim, schyłkowym nastroju swoich utworów. Jednakże wielbił w nich również piękno ukazywane w wersji klasycznej. Przejawiało się to w tworzeniu poezji o antycznym porządku i symetrycznej formie. Dla Miriama forma utworu była równie ważna jak jego przekaz. Podobnie jak inni polscy parnasiści podejmował tematy patriotyczne – tutaj głównie skupiał się na popularyzacji twórczości C. K. Norwida, który uważany jest za protoplastę tego nurtu w polskiej kulturze.

Zenon Przesmycki - zbiory twórczości

Epoka literacka: Młoda Polska