Faun

Faun stary z gliny palonéj
Śmieje się pośród trawników.
Snadź wieści koniec omglony
Weselnych naszych okrzyków,

Które z dwojakiej nas strony
Przesmętnych wiodły pątników
Ku tej godzinie — minionéj —
Mrącej śród gędźby poryków