„Akademia pana Kleksa” to powieść dla dzieci autorstwa Jana Brzechwy, wydana w 1946 roku, będąca jedną z najbardziej znanych książek polskiej literatury dziecięcej. Opowiada o niezwykłej szkole prowadzonej przez ekscentrycznego Ambrożego Kleksa, w której uczą się wyłącznie chłopcy o imionach rozpoczynających się na literę A. Główny bohater, dwunastoletni Adaś Niezgódka, trafia do akademii po problemach w zwyczajnej szkole i przeżywa tam liczne magiczne przygody. Wraz z innymi uczniami poznaje niekonwencjonalne metody nauczania, takie jak kleksografia czy leczenie zepsutych przedmiotów, a także odwiedza bajkowe krainy. Istotną rolę w fabule odgrywa Mateusz – uczony szpak, który posługuje się jedynie końcówkami wyrazów i skrywa tajemniczą przeszłość.
Świat akademii ulega stopniowej destrukcji po pojawieniu się syna złego golarza Filipa – mechanicznego chłopca Alojzego, który niszczy sekrety pana Kleksa i przyczynia się do jego osłabienia. Ostatecznie szkoła przestaje istnieć, a jej mieszkańcy wracają do zwyczajnego życia, przy czym pan Kleks zmienia się w guzik – brakujący element czarodziejskiej czapki szpaka Mateusza, który w wyniku tego odzyskuje ludzką postać. Książka, łącząca elementy baśni i humoru, jest pierwszą częścią trylogii o panu Kleksie, kontynuowaną w Podróżach pana Kleksa oraz Tryumfie pana Kleksa.