„Akademia Pana Kleksa” to powieść Jana Brzechwy, która opowiada o przygodach Adasia Niezgódki i jego przyjaciół w tytułowej szkole pełnej magii. Została wydana w 1946 roku i jest uznawana za jedną z najlepszych polskich powieści dla dzieci i młodzieży.
Adaś Niezgódka – główny bohater i narrator książki. Miał dwanaście lat i już od pół roku był uczniem akademii pana Kleksa. Rodzice wysłali go do tej szkoły, ponieważ często był roztargniony, niezdarny, spóźniał się i zapominał o lekcjach. W akademii Adaś się całkowicie zmienił, był jednym z najpilniejszych uczniów, o czym świadczy zaufanie, jakim obdarzył go pan Kleks.
Ambroży Kleks – prowadził tytułową akademię, która całkowicie różniła się od zwyczajnych szkół. Nauczał między innymi kleksografii, przędzenia liter, czy leczenia chorych sprzętów. Swoje niezwykłe umiejętności zawdzięczał sekretom pana Kleksa, zapisanym na porcelanowych tabliczkach. Zawierały one wiedzę zdobytą od chińskiego doktora Paj-Chi-Wo. Pan Kleks był tajemniczą postacią, nocą przybierał postać dziecka, a następnie zażywał tabletki na porost włosów i powiększał się za pomocą pompki. Na koniec za to zmienił się w guzik.
Szpak Mateusz – opowiedział Adasiowi swoją historię: był księciem, ale został uwięziony pod postacią szpaka, wymawiał tylko końcówki wyrazów. Zastrzelił króla wilków, za co spotkała go zemsta z ich strony. Uratował mu życie doktor Paj-Chi-Wo, który zatrzymał u niego krwotok oraz ofiarował mu cudowną czapkę, która miała pomóc mu w ucieczce. Poszukiwał guzika czapki bogdychanów, aby móc znowu stać się człowiekiem. Na koniec okazało się, że jego historia była tylko bajką: w rzeczywistości był to autor książki.
Golarz Filip – strzygł uczniów akademii i dostarczał panu Kleksowi świeże piegi. Początkowo wydawał się nieszkodliwy, ale z czasem na jaw wyszły jego prawdziwe intencje. Zmusił pana Kleksa, aby przyjął do swojej szkoły synów golarza: Anatola i Alojzego Kukuryków. Niestety Alojzy okazał się lalką, która zaczęła niszczyć akademię od środka. Przez to golarz przyczynił się do zakończenia bajki o akademii pana Kleksa.
Alojzy Kukuryk – syn golarza Filipa, nie był chłopcem, ale lalką. Pan Kleks go ożywił, ale Alojzy nie był za to wdzięczny. Był niegrzeczny, nieposłuszny, inni chłopcy go nie lubili, niszczył atmosferę w akademii. Na koniec posunął się do najgorszego: zniszczył sekrety pana Kleksa. Za to spotkała go kara – pan Kleks rozkręcił Alojzego na części i schował go do walizki.
Anatol Kukuryk – starszy syn golarza Filipa, był prawdziwym chłopcem. Był zdecydowanie milszy i posłuszniejszy od swojego młodszego brata. Dla chłopców stał się dobrym kolegą, próbował nawet obezwładnić Alojzego, gdy ten zniszczył spotkanie poświęcone opowieści o księżycowych ludziach.
Doktor Paj-Chi-Wo – był nadwornym lekarzem ostatniego cesarza chińskiego, jako jedyny zdołał uzdrowić Mateusza, gdy ten umierał z powodu krwotoku. Podarował mu też cudowną czapkę bogdychanów i ostrzegł przed zemstą wilków. Doktor Paj-Cho-Wo nauczył pana Kleksa wszystkiego, co Ambroży umiał. Nauczył go między innymi znaczenia imion oraz gotowania potraw z jadalnych farb i kolorowych szkiełek.
Bogumił Kopeć – inżynier, kierownik fabryki dziur i dziurek, przyjaciel pana Kleksa. Był mężczyzną w podeszłym wieku, miał długie, cienkie nogi i ręce. Oprócz pracy w fabryce, występował w cyrku jako linoskoczek, aby nie wyjść z wprawy w owijaniu jednej nogi dookoła drugiej.
Reks – ulubiony mops Adasia, przed paroma miesiącami wpadł pod koła samochodu i trafił do psiego raju. Stał się przewodnikiem Adasia i pokazał mu, jak żyją psy, które już zmarły.
Tom – buldog, pilnował bramy psiego raju. Darzono go wielkim szacunkiem, ponieważ kiedyś służył królowej angielskiej.
Glu-Glu – tresowany pudel. Zabawiał innych mieszkańców psiego raju swoimi sztuczkami.
Królewna Żabka – Artur i Adaś spotkali ją podczas poszukiwania skarbów. Bajka o niej była jeszcze niedokończona, czekała, aż ktoś wymyśli jej zakończenie. Za zostawienie jej w spokoju, podarowała chłopcom złoty kluczyk i gwizdek.
Andersen – autor wielu bajek, między innymi tej o dziewczynce z zapałkami. Adaś spotkał go, udając się po zapałki dla pana Kleksa.
Śpiąca królewna – chłopcy spotkali ją, gdy po pomoc przyszli do niej bracia królewny. Księżniczka zaprosiła ich na słodki poczęstunek, a następnie odwiozła powozem do akademii.
Lunnowie – księżycowi ludzie, których pan Kleks zobaczył, wysyłając na zwiady swoje trzecie oko. Nie opuszczali wnętrza gór, mogli przybierać dowolne kształty, ale swój wolny czas spędzali w szklanych naczyniach.
Król Niesfor – groźny król Lunnów. Utracił swą przezroczystość i ukształtował swe płynne ciało, dzięki czemu mógł zachować stały kształt bez szklanych naczyń. Zawsze miał w dłoni miecz, którym natychmiast przebijał Lunna, który wywołał jego gniew.
Pozostali uczniowie akademii – w akademii było czterech Adamów, pięciu Aleksandrów, trzech Andrzejów, trzech Alfredów, sześciu Antonich, jeden Artur, jeden Albert i jeden Anastazy, czyli ogółem dwudziestu czterech uczniów. Najważniejszą zasadą było to, że każdy z uczniów miał imię na literę A.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.