Książka Jana Brzechwy Akademia pana Kleksa została opublikowana w 1946 roku i należy do klasyki polskiej literatury dziecięcej. Zasługuje na uwagę między innymi na głównego bohatera Adasia Niezgódkę, którego łatwo jest polubić. Wynika to z jego osobowości oraz faktu, że czytelnik może się z nim identyfikować.
Dwunastoletni Adaś Niezgódka jest moim ulubionym bohaterem z wielu powodów. Między innymi dlatego, że to zwyczajny chłopiec, który ma swoje zalety i wady, podobnie jak każdy z nas. Stwarzał rodzicom problemy: nie szło mu dobrze w szkole, często bywał niezdarny, spóźniał się, zapominał o odrabianiu lekcji. Jest to powszechne doświadczenie, z jakim styka się wielu uczniów, zmęczonych codziennymi obowiązkami. Dzięki temu czytelnik może identyfikować się z Adasiem i doskonale rozumie, jak się czuł, wciąż zawodząc oczekiwania rodziców. Poznając akademię z perspektywy głównego bohatera, mamy wrażenie, jakbyśmy sami tam byli. Większość uczniów prawdopodobnie wyobrażała sobie chociaż raz, co by było, gdyby znaleźli się w całkiem innej rzeczywistości, gdzie nie ma nudnych przedmiotów szkolnych, nużących prac domowych i nieuprzejmych nauczycieli. Przydarzyło się to właśnie Adasiowi, który krok po kroku pokazuje czytelnikowi codzienne życie w akademii pana Kleksa.
Adaś zdobywa sympatię czytelnika również dzięki swojej przemianie, która stopniowo dokonuje się w nim po dołączeniu do grona uczniów akademii pana Kleksa. Po przybyciu do akademii Ambrożego Kleksa Adaś Niezgódka stopniowo przemieniał się pod wpływem atmosfery szkoły. Otwartość, pewność siebie i umiejętność nawiązywania relacji to cechy, którymi zaczął się wykazywać już w krótkim czasie. Kleks z czasem miał do niego coraz większe zaufanie, dzięki czemu jeszcze bardziej dostrzegamy zalety Adasia. Tylko Niezgódka pomagał Kleksowi podczas gotowania posiłków oraz ożywiania lalki Alojzego.
Pokazuje to, że Adaś był godny zaufania i sumiennie wykonywał powierzone sobie zadania. Nic dziwnego, że Niezgódka otrzymał największe odznaczenie w akademii, czyli wielką piegę. Ten sukces był początkiem serii kolejnych osiągnięć, które stopniowo ugruntowały jego pozycję w szkole. Ambitny nauczyciel nie szczędził mu uznania, określając go mianem najzdolniejszego ucznia w całej Akademii. Nawet jego sny zasługiwały na pochwałę, ponieważ pan Kleks zapisywał je w senniku, a następnie czytał wszystkim chłopcom.
Adaś, wcześniej niezdarny i leniwy, całkowicie się zmienił, gdy znalazł się w dobrym, wspierającym środowisku. Pokazuje to, że każde dziecko ma potencjał, ale trzeba mu stworzyć odpowiednie warunki, aby mogło rozwinąć skrzydła. Trudno nie stanąć po stronie Adasia, gdy widzimy, że rodzice i nauczyciele mylili się, tak surowo go oceniając. Chłopiec miał wiele talentów, jednak tradycyjna szkoła blokowała go i nie pozwalała mu zmieniać się na lepsze.
Adaś Niezgódka zdobył sobie wielkie zaufanie zarówno pana Kleksa, jak i szpaka Mateusza dzięki swoim wyjątkowym cechom i umiejętnościom. To właśnie Adaś poznał sekret Mateusza, który zdradził mu swoją historię sprzed przemiany w szpaka. Udało mu się zdobyć zaufanie szpaka, co początkowo nie było łatwe. Adaś wykazał się zaangażowaniem i empatią – za wszelką cenę chciał znaleźć brakujący guzik do czapki bogdychanów.
Dla mnie, Adaś Niezgódka stał się ulubionym bohaterem powieści Jana Brzechwy z kilku powodów. Jego autentyczność i zmagania z własnymi słabościami, sprawiają, że jest on postacią wyjątkowo bliską czytelnikowi. Poprzez jego historię w akademii pana Kleksa, autor pokazuje, że nawet najtrudniejsze przeszkody mogą zostać pokonane, dając nam nadzieję i wiarę we własne możliwości.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.