Stanisław Trembecki przyszedł na świat w zamożnej rodzinie, prawdopodobnie 9 maja 1739 r. w Jastrzębnikach. Jego Ojciec, Jakub, który był pisarzem, sędzią i podstarościm grodzkim, zaszczepił w nim miłość do nauki. Stanisław swoją edukację rozpoczął w Nowym Korczynie, a od 1753 r. kontynuował ją w Szkołach Nowodworskich w Krakowie. Do roku 1757 studiował poetykę, retorykę oraz gramatykę, a następnie rozpoczął życie kawalerskie, zajmując się gospodarstwem, czynnie uczestnicząc w życiu publicznym i wypełniając obowiązki posesora. W kolejnym etapie swojego życia Stanisław Trembacki przebywał kilka lat we Francji, gdzie prowadził burzliwe życie pełne hazardu i romansów. W czasie swojego pobytu we Francji zdobył, a następnie zdradził zaufanie konfederacji barskiej (był agentem wywiadu królewskiego m. in. w Paryżu), przed którymi ukrywał się później pod przybranymi nazwiskami (Heting, Mardochée, Schultz).
W 1769 r. Stanisław Trembecki został dworzaninem, sekretarzem i szambelanem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, a w 1772 r. powrócił do Polski przywożąc ze sobą cenny zbiór książek (bibliotekę szacuje się na 2500 tomów). Stanisław Trembacki został następnie mianowany na nadwornego poetę, otrzymując tym samym zadanie wzmacniania autorytetu królewskiego i obrony polityki Stanisława Augusta Poniatowskiego, czego dokonywał w różnych odach, panagerikach i listach (np. Dnia siódmego września (1773), List do posłów powracających z Grodna (1793)). Stanisław Trembecki zapisał się na kartach historii przede wszystkim jako polski poeta okresu oświecenia. Jest najbardziej znany z utworów: Nagrobek hajduka zabitego przy obronie króla (1773), Do Rybińskiego, biskupa kujawskiego (1774), Gość w Heilsbergu do J. O. X. B. W. (I. Krasickiego) (1784), Do moich współziomków (1789), Sofijówka w sposobie topograficznym opisana (1804). Zmarł 12 grudnia 1812 r. w Tulczynie.