Wiersze i wierszyki o wiośnie

  • Wiosna — Bruno Jasieński Okrągli gentlemani w zielonych szpaklakach Na okarynach grają lisztowskie "Funerailles" Na brudnym płocie wisi mój jasnożółty plakat w kawiarni...
  • Wiosna — Władysław Sebyła Na Wiśle wystrzeliły żagle i szumi nurt, i śpiewa wiatr, odsłonił się w oddali nagle odmyty z lodów świat. Przesiana...
  • Kwiecień — Julian Tuwim Mój długi cień na asfalcie Pławi się w złotych promieniach, Znów chodzę w rozpiętym palcie I trzymam ręce w kieszeniach...
  • O wiośnie — Witold Bunikiewicz Śniegi opadły z naszej pięknej łąki, Rozraduj czoło, zima już nie wróci, Przyjdź, przyjacielu, między świeże dzwonki I niech się...
  • 1 maj — Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Ścieżki objęły trawnik szeregami ramion, aż z rąk im lecą fiołki, wiosen ametysty. Zakochani przechodzą, bez przedwcześnie łamiąc, i...
  • W prześlicznym Maju — Heinrich Heine W prześlicznym miesiącu Maju, Gdy tryska kwiat z ziemi łona, I w sercu mojem zakwitły Pierwszej miłości nasiona... W prześlicznym...
  • Powrót wiosny — Gustaw Zieliński Słońce się z mglistych otrząsa chmur, Z dolin i gór - Zimowe, śnieżne spada okrycie, Jasnym połyskiem srebrzą się wody...
  • Deszczyk wiosenny — Władysław Bełza Wiosna, zielenią się drzewa, Słowik już w krzewinie śpiewa, Róża swą koronę wznosi I o promień słonka prosi, Łany zielenią...
  • Wiosna — Heinrich Heine Pod białym usiadłszy drzewem, Słyszysz z dala wiatrów wycie, Widzisz jak nieme obłoki Ubrały się w chmur okrycie. I wszystko...
  • Dzionek wiosenny — Julian Tuwim Kwiaty rosną z ziemi Poważnie, powoli. Tak się piąć, wyciągać, Sądzę, że to boli. Świegotają ptaki Zawzięcie, dotkliwie. Jak żądłami...
  • Czarodziejski, cudny maj — Antoni Kucharczyk Czarodziejski, cudny maj, Wszech natury życiem dyszy, Dusza, serce, rozkosz, raj, Chłonie, czuje, widzi, słyszy. Czarodziejski, cudny maj, Pełen życia...
  • Trawa — Julian Tuwim Trawo, trawo do kolan! Podnieś mi się do czoła, Żeby myślom nie było Ani mnie, ani pola. Żebym ja się...
  • Podmuch wiosny — Julian Tuwim Dzwoneczki konwalijne, Dziewczęce sny lilijne! Kębłane, hołubione Gołąbki białołone! Jabłonek kwietne puchy, Świetliste, mgliste duchy! Obłoków kłęby zwi...
  • Czekam wiosny — Zuzanna Ginczanka Lubię zimę i sanek srebrzyste dzwonienie, Brzęk stalowych mych łyżew i w słońcu ich lśnienie, Białe dachy i pola, drzemiące...
  • Dzidziuś wita wiosnę — Julian Ejsmond Dzień dobry Ci, dobra Wiosno! Daj nam dzionek wesoły, słoneczny... Jak pozwolisz chodzić po trawce, to Dzidziuś będzie grzeczny. Park...
  • Aptekarz majowy — Julian Tuwim Z jednej brzozy w gaju, Z brzozy pochylonej, Jak ją naciąć świtem w maju, Cieknie sok zielony. Szmaragdowa woda, Zimna...
  • Wiosna — August Bielowski Wiosna zielone rozplata kosy, Rumianem licem rozkwita, Z powietrznych piewców rannemi głosy Grono kupalnic ją wita. Pieją i klaszczą, ich...
  • Wiosenny poranek — Henryk Zbierzchowski Otwieram okno... w duszę moją wsiąka Niebo bez chmurki, jak niebieska łąka. W nieskazitelnej, przeczystej przeźroczy Błądzą me oczy...
  • Przedwiośnie — Kazimierz Gliński Na krótko niebo błysnęło słonkiem I znów się skryło w mgły... Chwila za chwilą, dzionek za dzionkiem Płyną, jak ciche...
  • Wisienki — Gustaw Zieliński Gdy wiosna skrzydlata, Z kwiatami ulata I ptasząt unosi piosenki; W twych sadów zieleni Od letnich promieni Barwami się stroją...

Wierszyki o wiośnie - krótkie, długie, rymowane i do recytowania

Wiosna – dla wielu z nas najpiękniejsza pora roku. Wszystko wokół budzi się do życia i ładnieje. Dni stają się cieplejsze i bardziej słoneczne. Mamy większą ochotę na długie spacery, na uśmiech, na miłość… Jednak nikt nie ujął w słowa obrazu wiosny tak trafnie jak polscy poeci. Tytułowa wiosna u Juliana Tuwima i Bolesława Leśmiana to czas seksualnej rozpusty. Jednak Leśmian w swojej Wiośnie (Łące) prezentuje jej bardziej delikatne oblicze, malując słowami jej sielski obraz. Jan Brzechwa przedstawia przyjście tej pory roku w Wiośnie i Przyjściu wiosny w jednych z najbardziej rozpowszechnionych pogodnych wersji przeznaczonych dla dziecięcych uszu. Równie delikatny obraz ukazała Joanna Guściora w swoim Przedwiośniu. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska swoimi wierszami o wiośnie wprowadza czytelnika w zadumę i przybliża mu delikatny kobiecy świat. Wiosna Marii Konopnickiej, jak wiele z jej utworów, uderza w patriotyczną nutę. Ta pora roku, gdy wszystko budzi się do życia jest dla autorki symbolem odradzających się nadziei narodu polskiego. Konstanty Ildefons Gałczyński w Wróci wiosna, baronowo przedstawia radosne oblicze wiosny jako czasu licznych zauroczeń, flirtów i miłości. Współczesny obraz nadejścia wiosny zaprezentował Stanisław Grochowiak. Piękno wiosny u Krzysztofa Kamila Baczyńskiego zostało zestawione z trudnymi czasami, w których przyszło żyć autorowi. Interesujący, futurystyczny obraz pory roku przedstawił Bruno Jasieński. Pozytywny i radosny wizerunek wiosny ukazał Władysław Bełza. Podmiot liryczny w wierszu Juliana Ursyna Niemcewicza zdaje sobie sprawę z nadejścia wiosny, lecz nie jest w stanie cieszyć się nią ze względu na niewolę ukochanej Ojczyzny. Dopóki Polska znajduje się w niewoli nie potrafi docenić uroków natury. Jan Kasprowicz w swoim utworze sławiącym wiosnę, ukazuje ją jako zbiór scen i sytuacji, które najlepiej oddają tę porę roku. Jego wiosnę można znaleźć w pogodnym niebie, rosnącej trawie czy przydomowym ogródku. A Ty, czytelniku? W którym wierszu odnajdziesz oblicze Twojej wiosny?