Pieśń o Rolandzie (fr. La Chanson de Roland) – francuska pieśń, najstarszy i najbardziej znany francuski epos rycerski, należący do tzw. chansons de geste (pieśni o bohaterskich czynach). Utwór datowany jest na XI wiek, a jego najbardziej znany rękopis pochodzi z około 1170 roku i jest przechowywany w Bodleian Library w Oksfordzie. Autor dzieła jest nieznany, jednak na końcu rękopisu wspomniana jest osoba o imieniu Turold. Polski przekład Pieśni o Rolandzie pochodzi z 1932 roku i został wykonany przez Tadeusza Boya-Żeleńskiego.
Akcja Pieśni o Rolandzie rozgrywa się w czasach Karola Wielkiego i opowiada o bitwie w wąwozie Roncevaux, gdzie tylna straż armii cesarza, dowodzona przez hrabiego Rolanda, zostaje zaatakowana przez Saracenów. Roland, mimo swojej odwagi i bohaterstwa, ginie w walce. Tematyka utworu skupia się na lojalności, honorze, poświęceniu i walce dobra ze złem. Chociaż akcja rozgrywa się w czasach historycznych, poemat został napisany kilka wieków później, co sugeruje jego silne znaczenie propagandowe w okresie wypraw krzyżowych.
Utwór składa się z nieregularnych strof zwanych laisses, napisanych w wersach dziesięciozgłoskowych z silną cezurą po czwartej sylabie. Pieśń o Rolandzie charakteryzuje się szerokim użyciem powtórzeń, paralelizmu i kontrastów. Bohaterowie są przedstawiani przez swoje czyny, a nie przez introspekcję, co nadaje poematowi dynamiczny charakter. Pieśń o Rolandzie stała się rozpoznawalnym symbolem literatury francuskiej, a po odkryciu rękopisów w XIX wieku, zyskała status narodowego eposu Francji.