Autor Inny
Autorką opracowania jest: Adrianna Strużyńska.

„Pieśń o Rolandzie” jest przykładem chansons de geste, czyli pieśni o czynie. Są to utwory pisane w języku starofrancuskim lub prowansalskim, zazwyczaj dziesięciozgłoskowe. Jest to jeden z najstarszych średniowiecznych gatunków, opowiadający o bohaterskich czynach legendarnych lub historycznych postaci. W utworze pojawiają się bohaterowie historyczni, tacy jak Karol Wielki oraz literaccy, których przykładem jest Roland. Pieśni początkowo były przekazywane ustnie i śpiewane przez wędrownych żonglerów. Na przełomie XI i XII wieku, utwory zaczęły być spisywane. „Pieśń o Rolandzie” zalicza się do cyklu królewskiego, związanego z postacią Karola Wielkiego. Stanowi przykład eposu rycerskiego, opisującego postawę prawdziwego, średniowiecznego rycerza. Należy więc do literatury parenetycznej, mającej kształtować wzorce zachowań.

W utworze pojawia się średniowieczny motyw ars moriendi. Moment śmierci Rolanda jest kulminacyjną sceną eposu i stanowi przykład sztuki umierania. Bohater do ostatniej chwili pielęgnuje wartości, które wyznawał za życia. Roland wchodzi na wzgórze, symbolizujące biblijną Golgotę, miejsce gdzie ukrzyżowano Chrystusa. Znajduje się tam drzewo, przypominające krzyż. Rycerz ma przy sobie najważniejsze przedmioty: miecz Durendal, zawierający w swojej głowicy relikwie i jednocześnie symbolizujący stan rycerski oraz róg, oznakę dowództwa. Cztery głazy, znajdujące się na wzgórzu, są symbolami czterech cnót kardynalnych: roztropności, sprawiedliwości, umiarkowania i męstwa. Odwraca głowę w kierunku Hiszpanii, aby pokazać, że nie boi się wroga. Przeprasza Boga za wszystkie grzechy i wyciąga w stronę nieba swoją rękawicę, oddając hołd stwórcy. Dusza Rolanda zostaje wzięta do nieba razem z rękawicą, pozostaje z rycerzem nawet po śmierci.

W pieśni pojawia się także motyw zdrady. Ganelon, mający pełnić rolę posła, knuje z wrogiem, aby zemścić się na Rolandzie. Przez jego zawiść, giną tysiące rycerzy, wchodzących w skład tylnej straży. Jego czyn zostaje jednak słusznie ukarany, za zdradę czeka go śmierć w męczarniach. Pieśń odnosi się również do motywu partnerstwa. Roland i Oliwier towarzyszą sobie do ostatniej chwili, mimo że nie zawsze się zgadzają. Po śmierci przyjaciela, Roland wygłasza przemowę pożegnalną, a nawet mdleje na widok ciała Oliwiera.


Przeczytaj także: Pieśń o Rolandzie - problematyka

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.