Opowieść o losach rycerza Rolanda została spisana na przełomie XI i XII wieku. Autor jest nieznany, co stanowi typową cechę utworów średniowiecznych. Wielu badaczy sądzi, że był to Turold, ponieważ na końcu rękopisu znajduje się jego podpis. Możliwe jednak, że stworzył on tylko fragmenty pieśni, a reszta utworu została spisana przez kogoś innego. Przekładu dzieła na język polski dokonał Tadeusz Boy-Żeleński.
Utwór opisuje prawdziwe wydarzenie, wyprawę Karola Wielkiego przeciw Saracenom, która miała miejsce w 778 roku. Autor wyolbrzymił jednak znaczenie bitwy, co jest typowe dla utworów stworzonych w nurcie chansons de geste. Pieśń miała na celu motywację do bronienia wiary chrześcijańskiej za wszelką cenę. Ukazuje heroiczną postawę Francuzów, oddających życie, aby nawrócić pogan.
Pieśń opisuje feudalny porządek, zapewniający harmonię w średniowiecznym społeczeństwie. Na czele stoi cesarz, którego wasalami są parowie, również posiadający własnych wasali. Zasady są ściśle przestrzegane, a podwładni dowodzą swojej wierności przez wykonywanie rozkazów. Jest więc obrazem życia społeczno-obyczajowego w średniowiecznej Francji.
W utworze ukazano również kulturę arabską. Autor podchodzi do niej z jawną niechęcią i wrogością. Widoczne są jednak jego braki w wiedzy na temat muzułmanów. Saraceni nazywają swoją broń i wierzchowce w taki sam sposób jak rycerze francuscy. Król Marsyl modli się jednocześnie do proroka Mahometa oraz Apollina. Może to wynikać ze średniowiecznej tendencji do nazywania szatana imionami bogów greckich. Dla chrześcijan, bogowie wyznawani przez innowierców byli wcieleniami diabła.
Utwór przedstawia średniowieczny etos rycerski. Mimo posiadanych wad, Roland jest uznawany za ideał chrześcijańskiego rycerza, który służy, jako wzór do naśladowania. Podobną rolę pełni postać cesarza Karola Wielkiego, będącego wzorcem mądrego i sprawiedliwego władcy.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.