„Pieśń o Rolandzie” to jeden z najbardziej znanych eposów rycerskich, które opowiadają o losach Rolanda. Walczył on z poganami na terenach hiszpańskich w imię wiary chrześcijańskiej oraz Francji. Został on w pewnym momencie zaatakowany przez muzułmanów i znalazł się w sytuacji, w której mógł wezwać posiłku lub przegrać. Dla Rolanda jednak honor, dobre imię i sława okazały się ważniejsze od wygranej bitwy. Mimo namów swojego towarzysza, Oliwiera, nie zadął w róg, nie wezwał posiłków i stanął do walki samodzielnie. Skończyło się to jego śmiercią. Zachowanie Rolanda rodzi pytanie o to, co jest ważniejsze - sława walczących czy zwycięstwo w bitwie? Co w ostatecznym rozrachunku liczy się najbardziej?
Roland postanowił samodzielnie stawić czoło poganom i nie wezwał na pomoc posiłków Karola Wielkiego. Było to bowiem dla niego oznaką hańby i tchórzostwa i w jego opinii zgubiłoby to dobre imię jego rodu i całej Francji. Roland uważał bowiem, że jako rycerz zasiadający na koniu i mający przy swoim boku miecz, powinien podejmować się każdej walki, jaką przyniesie mu los. Wierzył bowiem on w siłę swoją i swoich rycerzy i nie ugiął się w obliczu zagrożenia. Był także gotowy poświęcić swoje życie w imię wyznawanych idei i wiary.
W czasach, w jakich żył Roland jego postawa i poświęcenie z pewnością były cenione i ważniejsze niż losy bitwy. Honor był bowiem dla rycerza wszystkim, co udowodnił Roland, stając do przegranej walki i poświęcając dla niej swoje życie. Roland może i poległ w bitwie, ale jego imię zyskało nieśmiertelność i zostało utrwalone w eposie. Udowodnił tym samym, że są rzeczy ważniejsze niż pojedyncza wygrana w walce. Jego odwaga i poświęcenie były także sygnałem dla wojsk przeciwnika, które miały okazję zobaczyć, jak z silnym i zdeterminowanym rycerstwem się mierzą. Po czynie Rolanda poganie mogli się więc spodziewać, że we Francji czeka na nich więcej tak odważnych i nieugiętych chrześcijan.
Innym przykładem wojownika, który poświęcił wygraną bitwy dla dobrego imienia był Konrad Wallenrod, tytułowy bohater romantycznego dzieła Adama Mickiewicza. Konrad Wallenrod dowodził oddziałami krzyżackimi w walce z wojskami litewskimi. Wychował się wśród zakonników, którzy pozbawili go domu rodzinnego właśnie na Litwie. W związku z tym Wallenrod, chcąc pomścić swoja ojczyznę, w trakcie starcia między Krzyżakami a Litwinami, dokonał zdrady, w wyniku której doprowadził do klęski oddziałów, którymi kierował w bitwie.
Bohater poświęcił więc wygraną dla zemsty i dla swojej sławy, honoru i imienia, które były dla niego ważniejsze niż wygrana bitwa. Wallenrod kierował się więc głębokim patriotyzmem, którego nie zmieniło jego wychowanie wśród Krzyżaków. Swój bohaterski czyn ostatecznie przypłacił życiem, ale był on gotów na to poświęcenie. Wallenrod swoim poświęceniem dał także przykład innym Litwinom i zmotywował ich do walki o swoją ojczyznę mimo niesprzyjających okoliczności.
Podane przykłady z literatury różnych epok pokazują, że nie zawsze wygrana w bitwie jest bezwzględnym priorytetem. Czasami sława walczących jest od niej ważniejsza i w przyszłości przynosi ona więcej korzyści niż jedna wygrana walka. Dlatego czasami warto poświęcić zwycięstwo na rzecz innych wartości.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.