Głównym bohaterem epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” jest Jacek Soplica, chociaż tytuł sugeruje inaczej. Był bratem Sędziego i ojcem Tadeusza. W młodości słynął jako hulaka i doskonały strzelec. Był szlachcicem, członkiem rodu Sopliców. Mimo, że nie należał do najbardziej zamożnych dziedziców w okolicy, cieszył się szacunkiem w okolicy, a jego zdanie miało duże znaczenie na sejmikach. Właśnie dlatego, Stolnik Horeszko chciał zawrzeć z nim bliższą znajomość. Jacek zakochał się w pięknej córce Stolnika - Ewie. Dziewczyna odwzajemniała to uczucie, ale nie miała odwagi się do tego przyznać. Jacek nigdy nie zapytał ojca o rękę Ewy. Gdy na dworze pojawił się swat Kasztaleńca, a Stolnik zapytał Soplicę o radę, ten uciekł podobno nie wypowiadając ani słowa. Soplica ożenił się z inną kobietą, ale nie potrafił odwzajemnić jej miłości. Z tego krótkiego małżeństwa narodził się Tadeusz. Żona Jacka młodo zmarła.
W przypływie furii, Soplica zastrzelił Stolnika, broniącego się przed Moskalami. Został więc oskarżony o współpracę z Rosjanami i musiał uciec za granicę. Postanowił odkupić swoje winy, całkowicie poświęcając się dla ojczyzny. Najpierw był żołnierzem i walczył zbrojnie. Następnie wrócił na Litwę w zakonnym habicie. Przedstawiał się, jako bernardyn - ksiądz Robak. Jego zadaniem było przygotowanie Litwinów do walki zbrojnej u boku Napoleona. Soplica odkupił swoje winy i umarł spokojny, ujawniając wcześniej prawdę na swój temat. Jacek jest przykładem bohatera romantycznego, ponieważ pod wpływem zawodu miłosnego, przeszedł przemianę z nieszczęśliwego kochanka w wojownika o wolność.
Tadeusz Soplica to bohater tytułowy. Jego matka młodo zmarła, a ojciec wyjechał za granicę, dlatego jego wychowaniem zajął się Sędzia. W momencie rozpoczęcia akcji powieści miał dwadzieścia lat i wrócił z Wilna po latach nauki. Zaangażował się w skomplikowaną relację ze starszą od siebie Telimeną, ale naprawdę pokochał Zosię, córkę Ewy Horeszkówny. Zaręczył się z nią i pod wpływem narzeczonej podjął decyzję o uwłaszczeniu chłopów. Tadeusz był żywiołowy, podobnie jak ojciec, ale brakowało mu jeszcze doświadczenia. Gdyby nie interwencja Jacka Soplicy, mógłby zginąć podczas polowania na niedźwiedzia. Był porywczy, wyzwał Hrabego na pojedynek, chociaż do walki nigdy nie doszło. Tadeusz chciał walczyć za ojczyznę, dlatego zgodnie z wolą ojca, wstąpił do wojska.
Sędzia był młodszym bratem Jacka i panem Soplicowa. Wzorowo prowadził gospodarstwo. Pielęgnował dawne obyczaje, to dzięki niemu w Soplicowie wciąż przestrzegano polskich tradycji, zamiast naśladować zagraniczną modę. Sędzia miał wielu przyjaciół, których chętnie gościł. Miał jednak, typowy dla Sopliców, porywczy charakter, dlatego posiadał też wielu wrogów. Procesował się z Hrabią o zamek po rodzinie Horeszków. Trudno mu było przyjąć do serca rady księdza Robaka, który nakazywał mu ugodę z Hrabią. Sędzia zachował jednak zimną krew podczas zajęcia Soplicowa przez Moskali, czym zapewnił sobie szacunek, nawet u niechętnej mu szlachty zaściankowej z Dobrzynia.
Hrabia był uznawany za ostatniego z rodu Horeszków, choć w rzeczywistości był ich dalekim krewnym. Ze względu na swoją emocjonalność i romantyczną naturę uchodził za dziwaka. Chętnie naśladował zagraniczną modę. Podburzany przez Gerwazego zdecydował się na zajazd na Soplicowo. Fascynował się kobietami, ale jego zauroczenia szybko się kończyły. Hrabia naprawił swoją reputację przez zaciągnięcie się do polskiego wojska.
Telimena była daleką krewną Sopliców. Wiele lat spędziła w Petersburgu. Lubiła flirtować z mężczyznami, uwodziła Tadeusza, Hrabiego i Asesora, choć w końcu zaręczyła się z Rejentem. Było to jednak małżeństwo z rozsądku. Kobieta starała się zapewnić sobie spokojną starość. Telimena była opiekunką Zosi i mimo początkowych oporów, zgodziła się na jej małżeństwo z Tadeuszem.
Zosia była córką Ewy Horeszkówny i Wojewody. Jej rodzice zmarli krótko po zesłaniu na Sybir. Zaopiekował się nią Jacek Soplica, który wysyłał Telimenie pieniądze na utrzymanie dziewczyny. Zanim kobieta nie wprowadziła jej do towarzystwa, zajmowała się ptactwem i dziećmi. W momencie rozpoczęcia akcji utworu miała czternaście lat. Z miłości zaręczyła się z Tadeuszem.
Woźny Protazy Brzechalski był wiernym sługą Sopliców. Pozostawał więc w niezgodzie z Klucznikiem Gerwazym. Był już mężczyzną w podeszłym wieku, skąd mogło wynikać jego przywiązanie do tradycji. Przywiązywał dużą wagę do formalności i był z siebie dumny, gdy mógł wykonywać odpowiedzialne zadania, powierzone mu przez Sędziego, np. dostarczenie pozwu do Hrabiego.
Klucznik Gerwazy Rębajło był wiernym sługą Horeszków. Za wszelką cenę chciał zatrzymać zamek dla Hrabiego, przyczynił się też do zorganizowania najazdu na Soplicowo. W końcu wybaczył jednak Jackowi Soplicy i pogodził się z Woźnym Protazym.
Podkomorzy był przyjacielem Sędziego. Przybył do Soplicowa, aby ostatecznie rozwiązać spór o zamek. Z racji swojej pozycji, zajmował najlepsze miejsce przy stole i otwarcie wyrażał swoje zdanie. Podobnie jak Sędzia, cenił sobie dawne obyczaje. Razem z Zosią poprowadził poloneza, zamykającego akcję utworu.
Wojski Hreczecha był przyjacielem Sopliców. W razie potrzeby, zastępował Sędziego w roli gospodarza. Posiadał bardzo duże doświadczenie w polowaniu i wybitnie grał na rogu. Był też znanym gawędziarzem, czego przykładem jest historia o Domeyce i Doweyce. Sprytnie rozwiązał też spór między Asesorem a Rejentem.
Rejent Bolesta gościł w Soplicowie, ponieważ zajmował się sporządzeniem aktów notarialnych, co ma związek ze sporem o zamek. Posiadał harta Kusego i nieustannie rywalizował z Asesorem. Zaręczył się z Telimeną i dał jej się namówić na założenie francuskiego stroju, przez co naraził się na śmieszność.
Asesor pełnił obowiązki doradcy sędziego. Był właścicielem harta Sokoła i wciąż sprzeczał się z Rejentem. Zaręczył się z córką Wojskiego, Teklą Hreczeszanką.
Jankiel był Żydem i najlepszym cymbalistą w okolicy. Dzierżawił od Sędziego dwie karczmy. Zasymilował się z lokalną ludnością i współpracował z księdzem Robakiem. Sprzeciwiał się planom zajazdu na Soplicowo.
Maciek nad Maćkami był nazywany również Kurkiem na kościele. Był seniorem rodu Dobrzyńskich, dlatego dowodził całą szlachtą zaściankową z Dobrzynia. W przeciwieństwie do większości bohaterów, nie wierzył, że Napoleon pomoże Polakom.
Major Płut był Polakiem w służbie rosyjskiej. Został zabity przez Gerwazego w imię dobra ojczyzny i okolicznej szlachty.
Kapitan Ryków był Rosjaninem. Dowodził żołnierzami, stacjonującymi w Soplicowie. Mimo swojego pochodzenia, rozumiał sytuację Polaków i ich chęć walki.
Stolnik Horeszko to nieżyjący bohater, który pojawia się w opowieściach innych postaci. Zginął z ręki Jacka Soplicy, którego nie chciał za zięcia. Był patriotą i zwolennikiem Konstytucji 3 maja. Przed śmiercią wybaczył Soplicy, czyniąc znak krzyża.
Aktualizacja: 2022-08-11 20:23:57.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.