"Droga Donikąd" to powieść autorstwa Józefa Mackiewicza, opublikowana w 1955 roku, która przenosi czytelnika w realia polsko-litewskiego pogranicza podczas sowieckiej inwazji w latach 1940-1941.
Akcja rozpoczyna się w roku 1940, a autor przedstawia losy trzech głównych bohaterów: Pawła, Marty i Karola, ukazując ich codzienne życie przesiąknięte niepokojem i niepewnością.
Mackiewicz w sposób sugestywny opisuje wypaczenie rzeczywistości przez bolszewików oraz stopniowe narzucanie nieludzkiego systemu rządów, który nie pozostawia ludziom nawet prywatności w ich własnych umysłach.
W tle historycznych wydarzeń i stopniowego zaniku przedwojennego świata pojawiają się zwykli ludzie, którzy muszą stawić czoła nowej rzeczywistości, niektórzy kolaborując z okupantami, inni opierając się im, ale wszyscy dążą do przetrwania.
Kreowanie nowego ustroju komunistycznego na Wileńszczyźnie, wraz z wkroczeniem Armii Czerwonej, diametralnie zmienia życie na Kresach, prowadząc do powszechnych niedoborów, kolektywizacji i walki z własnością prywatną.
Mackiewicz ukazuje absurd oraz brutalność bolszewizmu na tle ostatnich pozostałości dawnego świata, tworząc atmosferę przejściowości, przemijania i beznadziei, gdzie totalitarny system nie oferuje żadnych perspektyw.