„Droga donikąd” Józefa Mackiewcza przedstawia obraz okupacji sowieckiej Wileńszczyzny w latach 1939-1940. Powolne wprowadzanie nieludzkiego systemu jest tłem dla ludzkich dramatów i prób codziennego życia.
Główny bohater powieści, przedwojenny dziennikarz. Razem z żoną próbuje jakoś przetrwać okupację, pozostając zarazem wierny swoim poglądom. Żyje ze słabo płatnych prac. Ma romans z Weroniką.
Dawny agent ubezpieczeniowy z Wołynia, nienawidzi bolszewizmu. Snuje plany walki zbrojnej, zajmuje się przemytem. Zostaje aresztowany po nieudanej próbie odnalezienia skarbu bankowca Boguckiego.
Zielonooka, młoda żona handlarza i sąsiada Pawła. Zostaje jego kochanką, chce się z nim związać na stałe. Zostaje jednak odrzucona. Poświęca się w imię miłości.
Żona Pawła. Wie o kochance męża, nie okazuje jednak zazdrości. Prowadzi gospodarstwo, wspiera męża i podziela jego poglądy.
Przyjaciel Pawła, początkowo deklarujący niechęć do bolszewizmu. Idzie jednak na współpracę, zaczyna wykładać marksizm-leninizm na uniwersytecie robotniczym. Twierdzi, że dzięki jego staraniom Paweł i Marta nie zostali aresztowani.
Dawny przyjaciel Pawła z okresu gimnazjalnego. Przed wojną aplikant adwokacki, potem zatrudniony w urzędzie statystycznym. Aresztowany przez bolszewików, wypuszczony po jakimś czasie. To on poznaje Pawła z Zakrzewskim.
Sekretarz sielsowietu, syn kułaka. Przed wojną związany z organizacjami katolickimi, ulubieniec proboszcza. Wykorzystuje swoją pozycję dla własnych celów, pomagając między innymi ojcu.
Przed okupacją wyższy urzędnik kolejowy, po niej redaktor techniczny „Prawdy”. Ma aspiracje dziennikarskie. Jego żona administrowała znacjonalizowaną kamienicą, jednak po skonfliktowaniu z mieszkańcami małżeństwo musiało przenieść się na wieś, do ojca Laszowskiego.
Syn rybaka spod Pskowa, politruk w NKGB. Wyróżnił się przy likwidacji kułaków w Białoruskiej SSR, z tego powodu przydzielono go do działań na terenie Wileńszczyzny w 1940 roku.
Żona Raczenki, przeszkolona na kursach dla agitatorów. Prowadzi miejscową kooperatywę. Potrafi kierować tłumem.
Białoruski gospodarz, który przed wojną zdołał kupić dużo ziemi. Żyje w ciągłej obawie przed władzą i sąsiadami. Wysyła syna do pracy w ZSRR, chłopak jednak ucieka, a ukrywający go ojciec popada w obłęd. Ostatecznie sam składa na siebie donos i podpala gospodarstwo, płoną razem z nim.
Zawodowy drwal, z którym początkowo pracują Paweł i Karol. Robi na nich dobre wrażenie.Franciszek okazuje się jednak konfidentem szpiegującym lokalną społeczność.
Starszy lejtnant NKGB, który prowadził przesłuchanie Pawła. Młody człowiek o energicznej naturze, bardzo sumiennie podchodzący do swoich obowiązków i wierzący w bolszewizm.
Zaradny stolarz, który przed wojną pomnożył rodzinny majątek, ale jako kułak został zesłany na roboty przymusowe. Uciekł jednak osiedli w Wilnie. Tam założył rodzinę, poszedł na współpracę. Był jednak kiepskim konfidentem, ostatecznie zaś oszalał. Został zastrzelony podczas próby przekroczenia granicy.
Emeryt kolejowy, który na stare lata wraz z żoną całe oszczędności wydał na wybudowanie wielkiego domu. Z powodu jego wielkości budynek zostaje znacjonalizowany i przeznaczony pod kolonie dla dzieci. Dawidowscy proszą Pawła o pomoc w przeprowadzce do nowego mieszkania.
Samozwańczy prorok z Papiszek. Po domniemanym objawieniu jego dom staje się celem pielgrzymek. Przepowiada cud, podobno uzdrawia również chorych. Bolszewicy wywożą wszystkich, którzy przybywają do Oluka w dzień zapowiedzianego cudu.
Przedwojenny taksówkarz żydowskiego pochodzenia, którego Paweł poznał na pierwszym spotkaniu u Zakrzewskiego. Współpracując z nową władzą, dosłużył się stanowiska kierownika posterunku milicji.
Żydowski restaurator z Ejszyszek. Dzięki przedsiębiorczości, oszczędzaniu i mniej legalnym sposobom zdołał przed wojną rozbudować swój biznes. Przez jego wielkość groziła mu potem nacjonalizacja i przerobienie interesu w stołówkę ludową.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.