„Droga donikąd” to powieść Józefa Mackiewicza, opublikowana w 1985 roku, ukazująca wydarzenia po rosyjskiej inwazji na Litwę w 1940 roku. Głównymi bohaterami są Marta, Paweł i Weronika, którzy na różne sposoby sprzeciwiają się reżimowi komunistycznemu i z uwagi na to, dotykają ich dotkliwe represje.
Tytuł powieści ma kluczowe znaczenie dla jej treści, gdyż to właśnie te słowa pojawiają się na końcu książki, w rozmowie między Martą a Pawłem. Uciekając przed wysiedleniami i borykając się z chorobą Marty, bohaterowie znajdują się na bagnach, gdzie zostali umieszczeni przez Olszewskiego. Kiedy muszą kontynuować przeprawę przez bagniste tereny, pojawia się cytat „A dokąd ta droga - Donikąd”. W sensie dosłownym, wyraża on pesymistyczną wizję przyszłości bohaterów, którzy nie wiedzą, dokąd zmierzają i co ich czeka. Obawiają się, że ich wysiłki mogą być daremne, a przejście przez bagna może zakończyć się aresztowaniem.
Symbolicznie, tytuł odnosi się do ich walki z systemem komunistycznym, która również zdaje się prowadzić „drogą - donikąd”. Bohaterowie, choć wyrażają swój sprzeciw, nie mają wystarczającej siły, aby stworzyć szerszy ruch oporu. W obliczu ogromnych zasobów i wsparcia ze strony NKWD i KGB, ich wysiłki wydają się bezskuteczne. Mackiewicz podkreśla bezsensowność ich walki, ukazując pesymistyczne spojrzenie na ich działania. Autor, mając większą wiedzę niż bohaterowie, przedstawia wydarzenia z perspektywy czasu, wskazując, że mimo ich wysiłków nie udało się osiągnąć zamierzonych celów, a rzeczywiste wyzwolenie przyszło dopiero po wielu latach — w Polsce w 1989 roku i w ZSRR w 1991 roku.
Aktualizacja: 2024-08-08 12:03:49.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.