Tadeusz Zakrzewski - charakterystyka

Ta­de­usz Za­krzew­ski to je­den z głów­nych bo­ha­te­rów „Dro­gi do­ni­kąd” Jó­ze­fa Mac­kie­wi­cza. Za­de­kla­ro­wa­ny an­ty­ko­mu­ni­sta i nie­spo­koj­ny duch wcią­ga Paw­ła w prze­myt, sa­me­mu pró­bu­jąc zor­ga­ni­zo­wać kon­spi­ra­cyj­ną ko­mór­kę na te­re­nie Wil­na.

Spis treści

• Charakterystyka Tadeusza Zakrzewskiego
• Tadeusz Zakrzewski — podstawowe informacje
• Tadeusz Zakrzewski — podsumowanie

Charakterystyka Tadeusza Zakrzewskiego

Za­krzew­ski to przed­wo­jen­ny agent ubez­pie­cze­nio­wy po­cho­dzą­cy z Wo­ły­nia. Jego oj­ciec był car­skim ofi­ce­rem, któ­ry po re­wo­lu­cji prze­niósł się z Ki­jo­wa do Mo­skwy, a na­stęp­nie Ro­sto­wa. Sam bo­ha­ter czę­sto po­słu­gu­je się zmie­nio­ny­mi per­so­na­lia­mi - zna­ny jest jako Pi­lec­ki, Skar­bek. Po­tra­fi rów­nież uda­wać. Pod­czas pierw­sze­go spo­tka­nia w pral­ni pali faj­kę i gar­bi się, a jego ru­chy wy­da­ją się Paw­ło­wi sztucz­ne. Nor­mal­nie wy­da­je się jed­nak pe­łen wi­go­ru i nie­zwy­kle pew­ny sie­bie.

Tadeusz Zakrzewski — podstawowe informacje

Za­krzew­ski to za­de­kla­ro­wa­ny prze­ciw­nik ko­mu­ni­zmu, na­sta­wio­ny do bol­sze­wi­ków skraj­nie wro­go. Uwa­ża on, że w obec­nej sy­tu­acji miesz­kań­ców Wi­leńsz­czy­zny nie po­zo­sta­ło już im nic in­ne­go jak wal­ka zbroj­na. Fakt ten wy­wo­dzi się we­dług nie­go z sa­mej na­tu­ry sys­te­mu ko­mu­ni­stycz­ne­go, któ­ry opar­ty na kłam­stwie moż­na zwal­czyć je­dy­nie prze­mo­cą, nie zaś pe­ro­ro­wa­niem.

Bo­ha­ter teo­re­ty­zu­je na­wet nad moż­li­wo­ścią za­ma­chu na ży­cie sa­me­go Jó­ze­fa Sta­li­na, a w Wil­nie sta­ra się or­ga­ni­zo­wać coś na kształt ko­mór­ki kon­spi­ra­cyj­nej. Ich sie­dzi­bą jest po­ko­ik nad pral­nią, gdzie Paw­ła spo­ty­ka Za­krzew­skie­go po raz pierw­szy. Or­ga­ni­za­cja przez pe­wien czas pla­nu­je zli­kwi­do­wa­nie by­łe­go przy­ja­cie­la głów­ne­go bo­ha­te­ra po­wie­ści, Karola. Do za­ma­chu jed­nak nie do­cho­dzi.

Za­zwy­czaj an­ty­ko­mu­ni­sta zaj­mu­je się jed­nak prze­my­tem, mię­dzy in­ny­mi sa­cha­ro­zy, ta­ble­tek na ból gło­wy itp. Po­sia­da pew­ne kon­tak­ty w oko­licz­nych miej­sco­wo­ściach (Chont, Ko­wal­ski) i twier­dzi, że po­tra­fi roz­ma­wiać z ludź­mi. Ci po­dob­no „nie gry­zą go”, cho­ciaż są to sło­wa moc­no prze­sa­dzo­ne. Osta­tecz­nie dzia­łal­ność Za­krzew­skie­go koń­czy się, kie­dy obaj z Pawłem wpa­da­ją pod­czas pró­by od­ko­pa­nia zło­ta Bo­guc­kie­go. Strasz­nie po­bi­ty, tra­fia na prze­słu­cha­nie do NKGB. Wkrót­ce jed­nak bra­wu­ro­wo ucie­ka przez okno, a jego dal­sze losy po­zo­sta­ją nie­zna­ne.

Tadeusz Zakrzewski — podsumowanie

Ta­de­usz Za­krzew­ski to jed­na z naj­cie­kaw­szych po­sta­ci „Dro­gi do­ni­kąd” Jó­ze­fa Mac­kie­wi­cza. Re­pre­zen­tu­je czło­wie­ka czy­nu, nie­go­dzą­ce­go się z na­sta­niem re­pre­syj­ne­go sys­te­mu so­wiec­kie­go. Cho­ciaż jego wiel­kie pla­ny osta­tecz­nie speł­za­ją na ni­czym, a Ta­de­usz musi w bra­wu­ro­wy spo­sób uciec funk­cjo­na­riu­szom NKGB, na­pa­wa on czy­tel­ni­ka na­dzie­ją. Na zdo­mi­no­wa­nej przez bol­sze­wi­ków Wi­leńsz­czyź­nie ukry­wa się bo­wiem czło­wiek, któ­ry nie pod­dał się im ani men­tal­nie, ani fi­zycz­nie. Nie jest może sztan­da­ro­wym przy­kła­dem pa­trio­ty i par­ty­zan­ta, a ra­czej nie­zwy­kle za­cię­te­go awan­tur­ni­ka. Jed­nak to wła­śnie ta­kich lu­dzi re­żim zda­je się naj­bar­dziej oba­wiać - nie­za­leż­nych, zdol­nych do po­dej­mo­wa­nia ry­zy­ka i ro­zu­mie­ją­cych, że w sy­tu­acji skraj­nej są rze­czy gor­sze od śmier­ci.

---

Prze­czy­taj tak­że: Weronika (Droga donikąd) - charakterystyka

Ak­tu­ali­za­cja: 2023-03-29 20:24:11.

Sta­ra­my się by na­sze opra­co­wa­nia były wol­ne od błę­dów, te jed­nak się zda­rza­ją. Je­śli wi­dzisz błąd w tek­ście, zgłoś go nam wraz z lin­kiem lub wy­ślij ma­ila: kon­takt@po­ezja.org. Bar­dzo dzię­ku­je­my.