„Raport Witolda” to zbiór raportów sporządzonych przez rotmistrza Witolda Pileckiego, stanowiących jedno z pierwszych świadectw niemieckiego ludobójstwa w obozie Auschwitz-Birkenau. Pilecki, ochotnik Armii Krajowej, w 1940 roku dobrowolnie dał się uwięzić w obozie, gdzie założył konspiracyjną organizację Związek Organizacji Wojskowej (ZOW) i przekazywał meldunki na temat warunków w Auschwitz. Po ucieczce w 1943 roku spisał szczegółowe raporty dotyczące funkcjonowania obozu oraz działalności ruchu oporu. W 1945 roku, po zakończeniu wojny, stworzył najbardziej rozbudowaną wersję raportu, zawierającą osobiste refleksje. Dokumenty te, obok raportów Jana Karskiego, stanowiły jedno z pierwszych świadectw Holokaustu przekazanych aliantom. Ze względu na działalność Pileckiego po wojnie, jego raporty były w Polsce Ludowej cenzurowane i opublikowane dopiero w 2000 roku.