„Nie-boska komedia” to dramat autorstwa Zygmunta Krasińskiego z roku 1833, który po raz pierwszy wydano dwa lata później. Dzieło przedstawia losy bohatera, pragnącego zostać poetą i z tego powodu porzucającego kochającą rodzinę. W dziele pojawia się jednak też wiele innych postaci, pozostających nie bez wpływu na rozwój fabuły.
Spis treści
Główny bohater dramatu, a także mąż Marii i ojciec Orcia. Uważa się za utalentowanego poetę. Hrabia Henryk wcześnie żeni się z Marią, w której widzi swoją muzę i rodzi im się syn o imieniu Orcio. Wtedy okazuje się, że proza życia rodzinnego przytłacza Henryka, zatem decyduje się on na porzucenie bliskich na rzecz poezji, inności i tajemnicy. Podąża wtedy za widmem Dziewicy, która go kusi. Robi to w dniu chrztu swojego syna, a wybór ten sprawia, że hrabiego spotyka przekleństwo. Jego żona traci zmysły, a Orcio zostaje poetą. Hrabia jednak wraca ostatecznie do rodziny, gdyż wtedy rozumie, jak wiele cierpienia przysporzył innym. Hrabia staje też na czele bastionu arystokracji i nie zgadza się na ugodę z wrogiem, ponieważ nie chce się zgodzić na zmianę świata, który zna. Hrabia to człowiek egoistyczny, myślący jedynie o spełnieniu swoich pragnień, który w tym celu bez wahania porzuca żonę z niemowlęciem. Jego zachowanie jest źródłem upadku jego rodziny i toczącego ją nieszczęścia.
Starszy już przywódca obozu rewolucjonistów, przeciwnik Henryka, który go zdecydowanie interesuje. Proponuje mu nawet przejście do swojego obozu, ale Henryk odmawia. Stara się jednak przekonać hrabiego do swoich postulatów, ma wiele do zarzucenia arystokracji, która do tej pory kierowała światem. Zamiast tego, Pankracy wierzy w lud i prawo do lepszego, choć też nie idealnego życia dla wszystkich. Stara się negocjować z wrogami, wysyła do nich poselstwo. Po zdobyciu zamku morduje arystokratów. Pankracy ginie na szczycie baszty po ujrzeniu wizji Jezusa. Mimo początkowego zwycięstwa przegrywa, za co jest zmuszony oddać życie. Pankracy jest reprezentantem nowego ładu w tym świecie i sprawiedliwości społecznej.
Jest młodym prorokiem rewolucjonistów, pełnym charyzmy i zapału, przewodzi też pewnym obrzędom w ich obozie. Głosi on upadek starego porządku i potrzebę narodzin nowego świata. Leonard nie chce iść na żadne ustępstwa z arystokratami i nieustannie podburza tłum przeciwko nim.
Żona hrabiego Henryka i matka Orcia. To kobieta piękna i młoda, ale prosta, do szczęścia wystarczy jej zaledwie jej rodzina. Wychodzi za mąż i szybko orientuje się, że jej wybranek nie podziela jej szczęścia spowodowanego takim życiem. Maria pragnie, by jej mąż kochał chociaż syna, którego mu dała. Po odejściu męża traci zmysły, po czym trafia do specjalnego szpitala. Przed śmiercią błogosławi syna i wróży mu, że zostanie on w przyszłości poetą.
Syn Henryka i Marii, naprawdę nazywa się Jerzy Stanisław. Jeszcze w niemowlęctwie otrzymuje od matki specjalny dar, ponieważ ta mu błogosławi, prosząc Boga, by jej syn miał prawdziwy talent poetycki, żeby być kochanym przez ojca. Modlitwa ta zostaje wysłuchana, jednak z tego powodu Orcio różni się od swoich rówieśników. To dziecko delikatne, wrażliwe i utalentowane, którym targają silne emocje, takie jak zachwyt, czy też gniew. Dzieciństwo Orcia różni się zatem od tego, które przypadło w udziale jego rówieśnikom. Wszystko to jest spowodowane odejściem jego ojca. Po powrocie hrabia rozumie, że syna objęło to samo fatum, co jego samego. Orcio ma wizje z matką, słyszy również głosy zmarłych. W pewnym momencie zapada na nieuleczalną ślepotę, co jeszcze wzmacnia jego wewnętrzną wrażliwość. Zdecydowanie jego talent staje się jego prawdziwym przekleństwem. Ostatecznie Orcio ginie właściwie przypadkiem, kiedy rewolucjoniści przypuszczają atak na zamek arystokracji.
Aktualizacja: 2025-05-02 17:09:46.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.