„Nie-boska komedia” to dramat autorstwa Zygmunta Krasińskiego z roku 1833, który po raz pierwszy wydano dwa lata później. Dzieło przedstawia losy Hrabiego Henryka, który pragnie zostać poetą i z tego powodu porzuca swoją rodzinę. Później staje na czele oddziałów arystokracji w rewolucji klasowej wywołanej przez mniej uprzywilejowane warstwy społeczne. W dziele pojawia się jednak też wiele innych postaci.
Hrabia Henryk, czyli Mąż to główny bohater dramatu, a także mąż Marii i ojciec Orcia. Uważa się za utalentowanego poetę. Hrabia wcześnie żeni się z Marią, w której widzi swoją muzę i rodzi im się syn o imieniu Orcio. Wtedy okazuje się, że proza życia rodzinnego przytłacza Henryka, zatem decyduje się on na porzucenie bliskich dla poezji, inności i tajemnicy. Podąża wtedy za widmem Dziewicy, która go kusi. Robi to w dniu chrztu swojego syna, a wybór ten sprawia, że hrabiego spotyka przekleństwo poezji. Jego żona traci zmysły, a Orcio zostaje poetą. Hrabia jednak wraca ostatecznie do rodziny i wtedy rozumie, jak wiele cierpienia przysporzył innym. Hrabia staje też na czele bastionu arystokracji i nie zgadza się na ugodę z wrogiem, ponieważ nie chce się zgodzić na zmianę świata, który zna. Hrabia to człowiek egoistyczny, myślący jedynie o spełnieniu swoich pragnień, który w tym celu bez wahania porzuca żonę z niemowlęciem. Jego zachowanie jest źródłem upadku jego rodziny i toczącego ją nieszczęścia.
Pankracy to starszy już przywódca obozu rewolucjonistów, przeciwnik Henryka, który go zdecydowanie interesuje. Proponuje mu nawet przejście do swojego obozu, ale Henryk odmawia. Stara się jednak przekonać hrabiego do swoich racji, ma wiele do zarzucenia arystokracji, która do tej pory kierowała światem. Zamiast tego Pankracy wierzy w lud i prawo do tego, by miał on lepsze i godne życie. Stara się negocjować z wrogami, wysyła do nich poselstwo. Po zdobyciu zamku morduje arystokratów. Pankracy ginie na szczycie baszty po ujrzeniu wizji Jezusa. Mimo zwycięstwa przegrywa i jest zmuszony oddać za to swoje życie. Pankracy jest przedstawicielem nowego ładu w tym świecie i sprawiedliwości społecznej.
Leonard jest młodym prorokiem rewolucjonistów, pełnym charyzmy i zapału, przewodzi też pewnym obrzędom w ich obozie. Głosi on upadek starego porządku i potrzebę narodzin nowego świata. Leonard nie chce iść na żadne ustępstwa z arystokratami i nieustannie podburza tłum przeciwko nim.
Maria to żona hrabiego Henryka i matka Orcia. To kobieta piękna i młoda, ale prosta, do szczęścia wystarczy jej zaledwie jej rodzina. Wychodzi za mąż i szybko orientuje się, że jej wybranek nie podziela jej szczęścia spowodowanego takim życiem. Pragnie, by jej mąż kochał chociaż syna, którego mu dała. Po odejściu męża traci zmysły i trafia do specjalnego szpitala. Przed śmiercią błogosławi syna i wróży mu, że zostanie on w przyszłości poetą.
Orcio to syn Henryka i Marii, który naprawdę nazywa się Jerzy Stanisław. Jeszcze w niemowlęctwie otrzymuje od matki specjalny dar, ponieważ ta błogosławi go i prosi Boga, by jej syn miał prawdziwy talent poetycki, by ojciec go kochał. Modlitwa ta zostaje wysłuchana, jednak z tego powodu Orcio różni się od swoich rówieśników. To dziecko delikatne, wrażliwe i utalentowane, którym targają silne emocje, takie jak zachwyt, czy też gniew. Dzieciństwo Orcia różni się zatem od tego, które przypadło w udziale jego rówieśnikom. Wszystko to jest spowodowane odejściem jego ojca. Po powrocie hrabia rozumie, że syna objęło to samo fatum, co jego samego. Orcio ma wizje swojej matki, słyszy również głosy zmarłych. W pewnym momencie zapada na nieuleczalną ślepotę, co jeszcze tylko wzmacnia jego wewnętrzną wrażliwość. Zdecydowanie jego talent staje się jego prawdziwym przekleństwem. Ostatecznie Orcio ginie przypadkiem, kiedy rewolucjoniści przypuszczają atak na zamek arystokracji.
Aktualizacja: 2025-03-15 00:22:46.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.