Głównym wątkiem powieści J.R.R. Tolkiena „Hobbit, czyli tam i z powrotem” jest wyprawa drużyny krasnoludów, Bilba Bagginsa oraz Gandalfa. Pojawiają się jednak również inne wątki, które mogą skłaniać do refleksji na temat wyznawanych przez człowieka wartości oraz roli, jaką w jego życiu odgrywają władza i majątek.
Spis treści
Głównym wątkiem powieści jest wyprawa Thorina Dębowej Tarczy, jego dwunastu towarzyszy oraz Bilbo Bagginsa do Samotnej Góry. Celem ich podróży jest odzyskanie skarbu krasnoludów, który został zagarnięty przez okrutnego smoka Smauga. Proroctwa zapowiadały odzyskanie skarbu rodu Thorina, co nadaje ich wyprawie dodatkowego znaczenia. Wyprawa rozpoczyna się od narady w domu hobbita Bilbo Bagginsa. Następnego dnia trzynastu krasnoludów, Bilbo i czarodziej Gandalf wyruszają w drogę.
Początkowe etapy ich podróży przebiegają bez większych zakłóceń. Dopiero po przekroczeniu granicy Dzikich Krajów zaczynają napotykać niebezpieczeństwa. W Górach Mglistych spotykają trzech trolli, którzy o świcie zamieniają się w skały. Po odpoczynku w dolinie Rivendell drużyna zostaje uwięziona w podziemnej krainie goblinów. Uciekając przez dolne wyjście tuneli, zostają zaatakowani przez wilki i gobliny, ale ratunek przychodzi od Orłów, które przenoszą ich na Samotną Skałę. Następnie trafiają do siedziby Beorna, gdzie odpoczywają.
Po odzyskaniu sił ruszają na kucykach w stronę Mrocznej Puszczy. Przemierzają ścieżki puszczy, aż do czarnego strumienia. Zbaczając ze ścieżki, zostają zaatakowani przez wielkie pająki, a następnie uwięzieni w pałacu króla elfów. Bilbo pomaga im uciec, chowając ich w beczkach, które spławiane rzeką, docierają do Długiego Jeziora i miasta Esgaroth. Stamtąd tratwami płyną do północnego krańca jeziora, a na kucykach docierają do Samotnej Góry. Znajdują tajemne wejście w zachodniej części Góry i wchodzą do wnętrza dawnego krasnoludzkiego królestwa.
Po otrzymaniu wieści o zabiciu smoka, drużyna zajmuje Górę i umacnia Główną Bramę. Oblężenie przez elfy i ludzi prowadzi do konfliktu, który jednak zostaje zażegnany w obliczu ataku goblinów. W bitwie ginie Thorin, a władzę nad Górą przejmuje jego kuzyn, Dáin Żelazna Stopa. Thorin zostaje pochowany z honorami we wnętrzu Góry.
Thorin Dębowa Tarcza był głównym dowódcą wyprawy do Samotnej Góry, której celem było odzyskanie skarbu krasnoludów zagarniętego przez smoka Smauga. Jako syn Thraina i wnuk Throra, Thorin pochodził z rodu krasnoludów, który założył swoje królestwo w Samotnej Górze. Jego przodkowie, uciekając z dalekiej północy, przybyli pod Górę i zaczęli budować tunele, ogromne podziemne hale i warsztaty. Odkryli tam bogate złoża złota i drogocennych kamieni, dzięki którym zdobyli bogactwo i sławę.
Thorin opisuje okres świetności królestwa swojego dziadka, który był Królem pod Górą. Mówi o złotych czasach, kiedy krasnoludy były szanowane przez mieszkańców południowych krain i były znane z wytwarzania pięknych przedmiotów i zabawkami. Królestwo było wówczas miejscem tętniącym życiem i dobrobytem, a rzemieślnicy z Dal byli cenieni przez królów, którzy wysyłali po nich swoich synów na naukę.
Niestety, rozwój królestwa został brutalnie przerwany przez smoka Smauga, który zabił większość mieszkańców Samotnej Góry i osiedlił się w jaskini wypełnionej złotem i kosztownościami. Thorin, będąc wówczas poza Samotną Górą z Balinem i innymi towarzyszami, przeżył napaść smoka. Po tragedii Thorin wraz z garstką ocalałych, pod wodzą ojca i dziadka, tułał się po Śródziemiu. Po śmierci ojca przejął przywództwo nad plemieniem.
Thorin był zdeterminowany, by pomścić zniszczenie swojego królestwa i odzyskać skarb. Po naradach z Gandalfem zdecydował się na wyprawę do Samotnej Góry z dwunastoma towarzyszami i hobbitem Bilbo Bagginsem. Po zabiciu Smauga, Thorin zajął Górę i ogłosił się Królem spod Góry. Jego żądza złota i duma doprowadziły do konfliktu z ludźmi i elfami, którzy domagali się części skarbu. Thorin wziął udział w Bitwie Pięciu Armii, gdzie odniósł wiele ran. Po śmierci, Thorin został pochowany w podziemiach Góry z honorami, a władzę nad królestwem przejął jego krewny, Dain Żelazna Stopa.
Gollum żył w głębokich podziemiach, nad czarną wodą rozległego jeziora. Jego wygląd był wyjątkowo niepokojący – cały był czarny, z wyjątkiem jego ogromnych, okrągłych, wyłupiastych oczu. Gollum posiadał łódź, którą przemieszczał się po jeziorze w całkowitej ciszy, wiosłując dużymi stopami, które zanurzał w wodzie, nie powodując żadnego plusku. Poruszał się z niebywałą zręcznością, wyławiając ślepe ryby z jeziora za pomocą swoich długich palców.
Jego mieszkanie znajdowało się na małej, obślizgłej wysepce, znajdującej się pośrodku jeziora. Gollum posługiwał się świszczącym szeptem, a jego imię pochodziło od odgłosów glum, glum, wydobywających się z jego gardła podczas przełykania śliny. W rozmowach z samym sobą, obsesyjnie powtarzał słowa: mój ssskarbie, co związane było z chorobliwą fascynacją pierścieniem, który czynił go niewidzialnym. Nie posiadał nic więcej. Nazywał pierścień swoim urodzinowym prezentem. Jego największy skarb odebrał mu Bilbo Baggins, co wywołało rozpacz Golluma.
Bard pochodził z królewskiego rodu, był potomkiem Giriona, niegdyś władcy miasta Dal. Stanął na czele obrony Miasta na Jeziorze, dowodząc ostatnim oddziałem łuczników. W chwili krytycznej, gdy wielu mieszkańców uciekło, Bard z determinacją przyjął rolę lidera obrońców. Dzięki cennym wskazówkom drozda, precyzyjnie trafił w wrażliwy punkt na ciele smoka i zabił go, co uratowało miasto przed całkowitym zniszczeniem. Po śmierci Smauga, Bard pomógł odbudować miasto, wspierając pozbawionych swych domów mieszkańców.
Wraz z królem leśnych elfów, Bard udał się pod Samotną Górę, gdzie Thorin Dębowa Tarcza i jego kompani zajęli górę i jej skarby. Bard zażądał wydania należnej części skarbów oraz odszkodowania dla mieszkańców Miasta na Jeziorze. Gdy Thorin odmówił, Bard przystąpił do oblężenia Góry. Jednakże, konflikt został wstrzymany przez napaść goblinów, która doprowadziła do bitwy Pięciu Armii. Po zakończeniu bitwy, Bard odbudował zniszczone przez smoka miasto w dolinie. W nowym Dal, powstałym w miejscu dawnego miasta, zgromadzili się ludzie z różnych stron – z nad jeziora, z zachodu i z południa. Dolina, w której leży nowe miasto, znowu stała się żyzna i rozkwitła dostatkiem.
Aktualizacja: 2024-07-24 10:50:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.