W powieści „Hobbit, czyli tam i z powrotem” J. R. R. Tolkiena występuje wiele ras postaci, które odgrywają mniej ub bardziej znaczące role w fabule. Jedną z ras są Gobliny, które są podgatunkiem Orków. W książce słowo „goblin” jest synonimem słowa „ork”, mimo tego, że są to dwie zróżnicowane rasy.
W odróżnieniu do Orków, Gobliny są niezależnymi istotami, mającymi własne ziemie, władzę i niepodległość. Nie są zniewoleni przez inne rasy. Same o sobie decydują i podejmują własne decyzje, nie musząc brać pod uwagę zdania kogoś z zewnątrz. Ich królem jest Wielki Goblin. Wyznają swoją religię. Mają własnych kapłanów, którzy odgrywają w społeczeństwie Goblinów ogromną rolę, pilnując, by każdy z nich był wierzący w stworzonych we własnych mitologiach bogów.
Żyją w stadzie, nigdy się nie rozdzielając. Z wyglądu są podobne do Orków, chociaż są troszkę mniejsze. Ich wzrost jest zbliżony do wzrostu krasnoludów, choć istnieją Gobliny o wzroście ponad trzech metrów. Są grube i szpetne. Ich kości są mniejsze i lżejsze. Mają długie dłonie i palce, a stopy płaskie, co wygląda komicznie w oczach Bilbo. Ich oczy są wielkie, a uszy ogromne i długie. Nie mają nosów. Ich włosy są koloru czarnego, a skóra bladożółta. Często się śmieją, a Bilbo nazywa ich głos „kamiennym i wstrętnym”.
Doskonale widzą w ciemności. Potrafią dostrzec najdrobniejsze szczegóły w odległości dziesięciu metrów. Rozumieją języków dzików i wilków, dzięki czemu mogą je oswoić i współpracować z nimi. Dobrze opiekują się zwierzętami, które udomawiają. Często wykorzystują do walk zwierzęta.
Wcześniej mieszkały w okolicach Samotnej Góry, jednak po ataku Smauga zostały stamtąd wypędzone i osiedliły się w Górach Mglistych, gdzie żyją w jaskiniach oraz podziemiach. Nienawidzą światła słońca, które działało na nie osłabiająco i mogło doprowadzić nawet do śmierci. W wolnych chwilach produkują przedmioty z metalu, narzędzia tortur i broń, którą kiedyś handlowały z krasnoludami. Potrafią doskonale wspinać się po ścianach i górach. Chętnie budują tunele w ziemi i tworzą kopalnie.
Od najmłodszych lat uczone są agresji. Każda napotkana istota boi się Goblinów i chce je zabić. Gobliny nie współpracują i nie żyją w zgodzie z innymi rasami, ponieważ nie ma to według nich sensu. Odpowiadają tym samym, co dostają od innych – próbą zabicia, krzywdą i chęcią zemsty. Nie znają pojęcia honoru czy pracy z innymi. Wiedzą, że mogą liczyć tylko na swoją rasę.
Uwielbiają życie w zgodzie z przyrodą, którą bardzo szanują i mają przed nią wielki respekt. Są świetnymi zielarzami, bezbłędnie znającymi właściwości ziół, które zrywają i uprawiają. Uważają, że magia pochodzi z natury i nie da się jej w żaden sposób okiełznać. Nie uczą się jej i nie próbują w żaden sposób zrozumieć. Jednocześnie sądzą, że magia nie jest ich wrogiem, a przyjacielem, który przychodzi do nich w niespodziewanych momentach.
Przyjaźnią się z wilkami, ale nienawidzą z krasnoludami, elfami i ludźmi. Okrutnie i z nieskrywaną przyjemnością znęcają się nad istotami, które przypadkowo dotarły do ich kryjówek i zostały przez Gobliny porwane. Są sadystami. Zawsze atakują w grupach, budząc niepokój w okolicznych mieszkańcach. Ich podły, złośliwy charakter był widoczny cały czas, a Gobliny nawet przez chwilę się z nim nie kryją. Są niedbałe i brudne, nie myją się, a rzeczy przez nie wyprodukowane nie są w żaden sposób ładne czy czyste. Jedzą konie, kuce, osły i nigdy nie są w pełni najedzeni. Obawiają się mieczy – Siekacza i Zabijacza.
Biorą udział w Bitwie Pięciu Armii, chcąc pokonać Bilbo i jego drużynę. Wcześniej kompania krasnoludów była więziona przez Gobliny, zostając uwolnioną dopiero przez Gandalfa, który zabił ich króla. W czasie walk niektóre Gobliny ubrane są w zbroje z ciemnego metalu, a inne w przepaski na biodrach. Noszą hełmy z przyłbicami. Walczą ostrymi przedmiotami, mieczami, szablami, sztyletami. W dłoniach dzierżą tarcze, najeżone ostrymi kolcami.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.