Głównym bohaterem powieści fantasy J.R.R. Tolkiena Hobbit, czyli tam i z powrotem, jest jak wskazuje tytuł, hobbit. Nazywał się on Bilbo Baggins i odmienił swoje spokojne życie, udając się w fascynującą, ale też niebezpieczną wyprawę w towarzystwie krasnoludów i czarodzieja Gandalfa. Bilbo jest barwną postacią, ponieważ z pozoru przeciętny i słaby, skutecznie pokonuje swoje ograniczenia.
Bilbo Baggins to postać dynamiczna, ewoluująca w miarę rozwoju fabuły. Na początku opowieści poznajemy go jako typowego hobbita, podobnego do swoich pobratymców, wyróżniającego się zamiłowaniem do wygody, spokoju i przewidywalności. Bilbo mieszkał w luksusowej norze ziemnej, która odzwierciedla jego wysoką pozycję społeczną i zamożność. Jego dom, usytuowany w Pagórku, jest opisany jako niezwykle komfortowy i dobrze urządzony. Żyło mu się wygodnie, tunel prowadził do różnych pokoi, takich jak sypialnie, łazienki, piwnice, spiżarnie, garderoby, kuchnie i jadalnie. Cieszył się też widokiem na ogrody i łąki.
Bilbo był typowym przedstawicielem swojej rasy, ceniącym sobie spokój i rutynę. Jego życie było ustabilizowane, a on sam unikał przygód i niespodzianek. Jego przewidywalność wpisywała się w normy społeczne panujące wśród hobbitów, dlatego cieszył się szacunkiem sąsiadów. Był też zamożny, co dodatkowo zapewniało mu wysoki status. Podobnie jak inni członkowie jego rodziny nie wywoływał kontrowersji. Mówiło się nawet, że nikt nie musi pytać Bilba o jego zdanie – każdy z góry wie, co powie. Mimo zamiłowania do spokoju hobbit chętnie przyjmował gości. Miał w domu wiele wieszaków na kapelusze i płaszcze, dbał o wygodę odwiedzających.
Hobbici to małe istoty, mniejsze od krasnoludów, lecz większe od liliputów. Bilbo, podobnie jak jego pobratymcy, nie nosił brody, miał ciemne bujne włosy na stopach i głowie. Dzięki twardym podeszwom stóp nie musiał nosić butów. Hobbici ubierali się kolorowo, zazwyczaj na żółto i zielono. Mieli skłonności do tycia, szczególnie w pasie, dlatego często mieli pokaźne brzuchy. Nadrabiali to jednak długimi, zręcznymi palcami, ułatwiającymi im wiele czynności. Hobbici jadali obiady dwa razy dziennie, często głośno się śmiali. Czuli jednak respekt do Dużych Ludzi, jak nazywali człowieka, dlatego w ich obecności bezszelestnie, błyskawicznie znikali. Oprócz tej umiejętności nie uprawiali jednak magii.
Bilbo zawdzięczał swój wysoki status społeczny również pochodzeniu, ponieważ jego rodzice wywodzili się z szanowanych hobbickich rodów. Matka, Belladonna Tuk była jedną z trzech córek Starego Tuka. Jej rodzina była bogatsza nawet od Bagginsów, ale nie aż tak szanowana. Tukowie czasami nie zachowywali się zgodnie z hobbickimi normami i wyruszali w poszukiwaniu przygody. Ojciec, Bungo Baggins był za to spokojnym, przewidywalnym hobbitem o praktycznym podejściu do życia. Zbudował dla swojej rodziny wspaniałą norę. Bilbo odziedziczył cechy obojga swoich rodziców. Z jednej strony był typowym, spokojnym Bagginsem. Z drugiej jednak miał w sobie odrobinę szaleństwa, która czekała na odpowiednią okazję, aby dać o sobie znać.
Życie Bilba zmieniło się, gdy pewnego dnia spotkał Gandalfa. Czarodziej ten był znany z tego, że wszędzie, gdzie się pojawiał, zaczynały się przygody. Początkowo Bilbo nie chciał zmieniać nic w swoim życiu, propozycja wyprawy z Gandalfem i krasnoludami wydawała mu się zbyt ryzykowna. Mimo wszystko, być może dzięki genom odziedziczonym po matce, w końcu zmienił zdanie i ruszył ku przygodzie. Krasnoludy początkowo miały wątpliwości, czy mały Bilbo jest im do czegokolwiek potrzebny. Baggins szybko jednak udowodnić, że nie jest zbędny, ale wręcz przeciwnie, stał się bardzo ważną częścią drużyny.
Bohater został mianowany przez pozostałych włamywaczem, jednak w tym przypadku był to komplement, ponieważ znajdował wyjście z każdej sytuacji. Jego siła charakteru ukazywała się przede wszystkim w sytuacjach kryzysowych, gdy życie wszystkich uczestników wyprawy znajdowało się w niebezpieczeństwie. Bilbo był oddanym kompanem i zachowywał lojalność wobec drużyny. Z czasem okazało się, że jest zdolny do poświęceń dla dobra innych. Przykładem jest starcie z pająkami, podczas którego Bilbo ryzykuje swoje życie, aby uratować pozostałych Jego gotowość do niesienia pomocy i ochrony swoich towarzyszy umacnia więź między nimi i dowodzi jego odwagi oraz altruizmu.
Bilbo Baggins przechodzi znaczną przemianę w ciągu swojej przygody. Początkowo niechętny do opuszczenia swojego wygodnego życia, stopniowo odkrył w sobie cechy, których wcześniej nie był świadomy. Stawał się coraz bardziej pewny siebie, odważny, świadomy swojej wartości, nie tylko w hobbickiej społeczności, ale też poza nią. Bilbo spędził sporą część swojego życia na nauce i czytaniu książek, co okazało się niezwykle przydatne podczas jego wyprawy. Potrafił trafnie osądzić sytuację, wielokrotnie wyróżniał się inteligencją. Czasami stawał w opozycji do drużyny, ale zawsze miał na uwadze wspólne dobro.
Podczas wyprawy Bilbo wykazał się ogromnym poświęceniem dla sprawiedliwości. Wykradł część skarbu i oddał go mieszkańcom Miasta na Jeziorze, które zostało zniszczone w czasie walk ze smokiem Smaugiem. Wiedział, że mieszkańcy potrzebują pomocy, a bez ich wsparcia może dojść do dramatycznych wydarzeń. Chociaż jego czyn spotkał się z potępieniem krasnoludów, Bilbo uważał, że to jedyne sprawiedliwe rozwiązanie. Jego działania pokazały, że nie dał się opanować chciwości i pozostał skromny oraz uczciwy. Baggins pozbył się poczucia niższości wobec krasnoludów, potrafił stanąć w opozycji do Thorina Dębowej Tarczy i podejmować trudne decyzje. Nie porzucił rannych towarzyszy i starał się ratować ich do samego końca. Nie popadł jednak w pychę, zachował skromność. Pogodził się z umierającym Thorinem, ponieważ wiedział, że właśnie tak powinien postąpić.
Bilbo, mimo swoich bohaterskich czynów, pozostał skromny i nieśmiały. Jego marzenia sprowadzały się do powrotu do domu, zjedzenia dobrego obiadu i zapalenia fajki. Nigdy nie pragnął bogactwa ani sławy za swoje czyny. Jego niezłomność i umiejętność trzymania się własnych wartości zyskały podziw Gandalfa oraz krasnoludów. Poniósł też konsekwencje swoich czynów, ponieważ hobbitom nie spodobały się jego wyprawy i bratanie się z krasnoludami. Zyskał nowych przyjaciół wśród elfów, krasnoludów i czarodziejów, ale wśród hobbitów nie cieszył się takim szacunkiem jak wcześniej. Jego postępowanie rozumieli tylko Tukowie. Bilbo nie martwił się jednak opinią innych, cieszył się życiem, a w swojej norze umieścił miecz, zbroję i oczywiście czarodziejski pierścień.
Bilbo Baggins to barwna postać, która łączyła w sobie spokój i opanowanie typowego hobbita z odrobiną szaleństwa i pociągiem do przygód. Wyprawa go zmieniła, ale nie zepsuła jego charakteru: pozostał skromny oraz kierujący się własnym osądem.
Aktualizacja: 2024-07-02 12:27:01.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.