W powieści „Hobbit, czyli tam i z powrotem” J. R. R. Tolkiena występuje wiele ras postaci, które odgrywają mniej lub bardziej znaczące role w fabule. Jedną z nich są krasnoludy, które są inicjatorami całej wyprawy po skarb.
Krasnoludy nie są wysokie – niższe od ludzi, jednak wyższe od hobbitów. Żyją ponad dwa wieki. Ich skóra ma jasny kolor. Noszą długie brody, które często zaplatają w warkocze. Ich włosy mogą przybierać różne kolory. Doskonale widzą w ciemnościach. Ubierają się długie płaszcze z wielkimi kapturami, które owijają złotym pasem. Liczebność ich przedstawicieli stale maleje, ze względu na toczone przez nich wojny i mały przyrost naturalny. Kobiety stanowią zaledwie jedną trzecią gatunku i nie wszystkie chcą lub mogą się rozmnażać.
Rasa krasnoludów podzielona jest na siedem plemion, które pochodzą od różnych Ojców Krasnoludzkiego Plemienia. Każde plemię zamieszkuje inną część Śródziemia, dlatego ich cechy charakteru oraz codzienne życie różnią się od siebie, chociaż nadal mają między sobą wiele elementów wspólnych.
Krasnoludy kochają przyrodę i ziemię. Doskonale orientują się w jaskiniach i podziemnych korytarzach, które chętnie drażą. Są świetnymi rzemieślnikami i górnikami. Mają bardzo wysoką wytrzymałość na ogień. Nie zajmują się rolnictwem, wolą pozyskiwać żywność z lasu lub od innych ras. Wyrabiają przedmioty z metalu, w tym broń. Zarabiają, sprzedając swoje wyroby i ucząc inne ludy rzemiosła wyrobniczego. Ponieważ prowadzą życie wędrownicze, znają wiele języków różnych ras. Swojego języka używają rzadko i tylko między sobą, ponieważ język krasnoludów jest tajny i służy głównie do przekazywania wiedzy z pokolenia na pokolenie. Nie wszyscy potrafią w nim mówić. Krasnoludy nie lubią rasy elfów, którą uważają za ekscentryczną i dziwną.
Krasnoludy są bardzo chytre i zależy im głównie na pieniądzach i złocie. Są wyrachowane, a dla skarbu są w stanie zrobić naprawdę wiele. Wielu z nich posuwa się do oszustw, by osiągnąć sukces i zwiększyć swój majątek. Zdecydowana większość jest jednak uczciwa i chce dorobić się ciężką pracą. W ten sposób przez całe życie działał Thorin Dębowa Tarcza oraz jego kompanii. Ich wyprawa po skarb do Samotnej Góry jest ostatecznością, a nie koniecznością czy zachcianką.
Krasnoludy nie boją się bólu, na który są bardzo wytrzymałe. W pracy są bardzo precyzyjne i nie pozwalają sobie na najdrobniejszy błąd. Cechuje ich upartość i skrytość. Są bardzo czujne i nieustępliwe. Szybko wyczuwają podstępy oraz wszelkie złe zamiary wobec nich. Przyjaciół kochają ponad wszystko i są wobec nich lojalni. Nie mają litości dla wrogów. Potrafią mścić się kilka pokoleń później, dlatego nie warto wchodzić im w drogę.
Przedstawiciele rasy są bardzo silni fizycznie. Niski wzrost nie jest dla nich przeszkodą w walce. Są doskonale w walce wręcz, ale świetnie posługują się też bronią własnej roboty. Używają głównie toporów, łuków i mieczy. Noszą zbroje, kolczugi, hełmy, metalowe buty. Zawsze mieli u swego boku tarcze z drewna lub stali.
Krasnoludy z drużyny prowadzonej przez Thorina pochodziły z potężnego rodu. Sam Thorin jest potomkiem królów. Ich plemię zamieszkało w okolicach Samotnej Góry, gdzie założyło miasto Dal. W podziemnych korytarzach zajmowali się rzemiosłem i produkcją pięknych, użytkowych przedmiotów oraz naukami innych, za co otrzymywali żywność. Miasto Dal zostało zniszczone przez Smauga, a większość krasnoludów zginęła. Te, którym udało się przeżyć, uciekły i osiedliły się w innych miejscach krainy Śródziemia. Działo się to za czasów, gdy na tronie panował dziadek Thorina – Thrain. Po latach Thorin postanowił upomnieć się o sprawiedliwość przodków i skarby, które krasnoludy ukryły w Samotnej Górze, a które stały się własnością Smauga. Głównym celem wyprawy była jednak zemsta na smoku.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.