Gandalf to jeden z bohaterów powieści J.R.R. Tolkiena Hobbit, czyli tam i z powrotem oraz Władca Pierścieni. Jest czarodziejem o niezwykłych zdolnościach magicznych i strategicznym umyśle. W powieści Hobbit, czyli tam i z powrotem, Gandalf pełni rolę mentora i przewodnika dla kompanii krasnoludów pod wodzą Thorina oraz hobbita Bilba Bagginsa w ich wyprawie do Samotnej Góry.
Gandalf wyróżnia się swoim charakterystycznym wyglądem: nosi wysoki, spiczasty niebieski kapelusz, długi szary płaszcz przepasany srebrną szarfą, oraz ma długą siwą brodę sięgającą poniżej pasa. Jego obecność zawsze wiąże się z niezwykłymi wydarzeniami i przygodami, które zdają się towarzyszyć mu jak cień. Mieszkańcy Pagórka od dawna go nie widzieli, Gandalf miał własne sprawy, którymi często się zajmował. Nie prowadził spokojnego, osiadłego życia, do którego hobbici byli przyzwyczajeni. Od dawna nie pojawiał się na drodze pod Pagórkiem, dlatego hobbici i hobbitki prawie zapomnieli, jak wygląda. Nawet Bilbo w pierwszej chwili go nie rozpoznał i rozmawiał, jak z nieznajomym.
Gandalf nie był w Shire, od kiedy zmarł jego przyjaciel Stary Tuk, dziadek Bilba Bagginsa. Ze względu na tę dawną przyjaźń Gandalf miał sentyment do Bilba. Gandalf był hojny dla swoich przyjaciół, kiedyś podarował Staremu Tukowi brylantowe spinki, które same się zapinały, a odpinały tylko na rozkaz. Podczas swojej nieobecności w okolicach Pagórka przebywał daleko, aż po drugiej stronie Wody. Gandalf dzięki swoim podróżom zbierał życiową mądrość i doświadczenie, które przydały mu się również przy wyprawie do Samotnej Góry.
Jako czarodziej, Gandalf posiada potężne umiejętności magiczne, które czasami używa, aby pomagać swoim towarzyszom w trudnych sytuacjach. Jednak jego największą siłą jest jego mądrość, doświadczenie oraz umiejętność przewidywania wydarzeń. Jest znany z tego, że potrafi widzieć dalej niż inni oraz że jego rady i ostrzeżenia są bezcenne w podróży przez niebezpieczne krainy. To właśnie jego pojawienie się przerwało spokojne, ciche życie Bilba Bagginsa. Gandalfowi zazwyczaj towarzyszyły przygody i zdołał nakłonić na jedną z nich nawet hobbita, unikającego na co dzień zamieszania i zmian. Nie był to zresztą pierwszy raz, gdy Gandalf nakłonił kogoś na przygodę. Czarodziej często zarażał innych swoją naturą wędrowca i poszukiwacza przygód. Namawiał spokojnych chłopców i dziewczęta na zmiany, od chodzenia po drzewach, aż po pływanie na gapę statkami między jednym a Drugim Brzegiem. Gandalf wprowadzał świeżość i odmianę w okolicach Pagórka, gdzie hobbity z reguły prowadziły spokojne, uporządkowane życie.
Ze względu na swoje ciekawe przeżycia i osobowość, Gandalf był lubiany w towarzystwie. Często zabawiał innych opowieściami o smokach, goblinach i wielkoludach, ratowaniu księżniczek czy odmianie losu wdowich synów. W sobótkowe noce zabawiał okoliczną ludność, puszczając niezwykłe sztuczne ognie. Jego iluminacje, przypominające ogniste lilie, lwie pyszczki i złoty deszcz można było obserwować na niebie przez cały wieczór.
Jednak Gandalf nie był ideałem, jak każdy, miał również swoje wady. Nie znosił sprzeciwu, chciał, aby jego polecenia zawsze były wykonywane bez dyskusji. Rozgniewał się, kiedy krasnoludy nie były zachwycone perspektywą zabrania Bilba Bagginsa na wyprawę. Nie wahał się podważyć mądrości krasnoludów i postawić im ultimatum, aby postępowały zgodnie z jego słowami.
Mimo wszystko Gandalf nie był dyktatorem, nie chciał przejąć całkowitej kontroli nad wyprawą. Często znikał, aby pozwolić innym się wykazać, a wracał wtedy, kiedy nadchodził na to odpowiedni moment. Podróż znacznie zacieśniła jego więzi z Bilbo Bagginsem. Pozostali przyjaciółmi, nawet po zakończeniu wyprawy, a Gandalf odwiedzał hobbita, aby pomówić z nim o dawnych przygodach i innych ciekawostkach. Czarodziej był ciekawym rozmówcą, ponieważ chętnie wchodził w słowne dyskusje, analizował i łapał drugą osobę za słówka, dopatrując się drugiego dna w jej wypowiedzi.
Gandalf jest postacią o wielkiej mądrości, autorytecie i odpowiedzialności. Jego zdolności i doświadczenie czynią go nieocenionym przewodnikiem i mentorem, a jego skromność i umiejętność przyznawania się do błędów dodają mu ludzkiego wymiaru, który zjednuje mu serca towarzyszy.
Aktualizacja: 2024-07-08 20:53:01.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.