Wśród ludów opisanych w powieści J.R.R. Tolkiena Hobbit, czyli tam i z powrotem, znalazły się między innymi elfy. Były to piękne, pełne wdzięku istoty, który również wzięły udział w Bitwie Pięciu Armii. Miały wiele charakterystycznych cech, dzięki którym Bilbo Baggins wyczuwał ich obecność.
Istniały różne gatunki elfów, różniące się przede wszystkim miejscem zamieszkania. Występowały między innymi leśne elfy, dobre istoty, jednak nieufne wobec nieznajomych. Często ucztowały w lesie, umiały posługiwać się potężną magią, z której korzystały z ostrożnością. Pochodziły od starożytnych plemion i nie znały wróżek. Nieco różniły się od nich elfy z zachodu, nazywane również wysokimi. Były mądrzejsze i mniej groźne od leśnych elfów. Na Szerokim Świecie można było spotkać też elfy „lekkie”, elfy podziemne (czyli gnomy) oraz elfy morskie. Wszystkie one przez wieki zdobywały wiedzę, ćwicząc magię oraz doskonaląc sztukę wyrabiania pięknych przedmiotów.
Elfy mieszkały w dolinie Rivendell, którą przemierzała wyprawa krasnoludów, zmierzająca do Samotnej Góry. Były smukłe i zgrabne, podobne do ludzi. Często śpiewały, a ich radosny głos przypominał śmiech. Nocami również tańczyły przy ogniskach, a oglądanie ich tańców i śpiewów było przyjemnością. Nie przejmowały się opinią innych na temat swoich pieśni, głośno śpiewały i śmiały się, co było słychać w całym lesie. Chętnie ucztowały, grając na harfach. Podczas biesiad wplatały sobie kwiaty w swoje lśniące włosy. Nosiły też na kołnierzach i pasach drogocenne białe i zielone kamienie. Na honorowym miejscu zasiadał wtedy leśny król w koronie z liści na złocistych włosach. Elfy były towarzyskie, wszystkie wieści bardzo szybko się między nimi roznosiły. Jak potem dowiedziały się krasnoludy, dawno temu wyrabiali też miecze, potem często złupione przez smoki i gobliny.
Bilbo lubił elfy, chociaż widywał je dość rzadko i trochę się ich obawiał. Inaczej wyglądały ich relacje z krasnoludami, które uważały elfy za szalone. Elfy często żartowały, ich humor czasami był dla niektórych obraźliwy. Krasnoludy zazwyczaj miały do nich żal za żarty na temat ich długich bród. Elfy pomagały im za w przeprawach przez rzekę, oświetlając ją kolorowymi lampami. W dawnych czasach pozostawały w konflikcie przede wszystkim z goblinami, z którymi toczyły wojny. Słynny był nawet ich miecz zwany Orkristem, Pogromcą Goblinów, znienawidzony przez wszystkie gobliny.
Elfy, mimo swojej radosnej natury, w razie potrzeby stawały do walki. Uzbrojone we włócznie brały udział w Bitwie Pięciu Armii. Połączone siły ludzi, elfów, krasnoludów i orłów zwyciężyły z armią goblinów i wargów. Król elfów zaprzyjaźnił się z Bilbem i Gandalfem, zapraszał ich do siebie w gościnę. Hobbit ofiarował mu piękny naszyjnik, został ogłoszony przyjacielem elfów. Elfy, ponownie radosne, świętowały śmierć smoka Smauga, śpiewając pieśni. Hobbit długo bawił się w towarzystwie elfów z doliny, które pozostały jego przyjaciółmi, nawet po zakończeniu groźnej wyprawy.
Elfy były radosnymi, towarzyskimi istotami, które miały zdolności magiczne i rzemieślnicze. Kiedy pojawiała się taka konieczność, potrafiły również stanąć do walki, mimo że na co dzień prowadziły radosne życie zgodne z naturą.
Aktualizacja: 2024-07-08 15:40:12.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.