Powieść J.R.R. Tolkiena Hobbit, czyli tam i z powrotem opowiada o pełnej przygód wyprawie, w której wziął udział nie tylko tytułowy hobbit Bilbo Baggins, ale też trzynastu krasnoludów. Ich dowódcą był Thorin Dębowa Tarcza.
Thorin był dostojnym krasnoludem, nosił błękitny, wyjściowy kaptur do płaszcza. Czuł się odpowiedzialny za losy krasnoludów, dlatego przemawiał poważnie i z zaangażowaniem, zazwyczaj nikt mu nie przerywał. Szacunek, jakim go darzono, w pewnej części zawdzięczał swojemu pochodzeniu.
Thorin był synem Thraina, wnukiem Throra, Króla pod Górą. Wychowywał się w cieniu majestatycznej Samotnej Góry, której bogactwa i tajemnice stały się częścią jego dziedzictwa. Jego dziadek razem z grupą krasnoludów, wypędzonych z dalekiej północy, osiedlił się pod Górą. Krasnoludy te przyniosły ze sobą cały swój majątek oraz narzędzia i rozpoczęły wykopy, budując ogromne podziemne hale, warsztaty i tunele. Znaleźli tam również mnóstwo złota i drogocennych kamieni, dzięki czemu zdobyli ogromne bogactwa.
Pod rządami Throra, Królestwo pod Górą przeżywało swoje złote czasy. Thror był traktowany z wielkim szacunkiem przez ludzi, którzy zamieszkali na południu, w dolinie w cieniu Góry, i założyli miasto Dal. Były to czasy, kiedy nawet najuboższy krasnolud żył dostatnio. Wszystko to zmieniło się wraz z pojawieniem się Smauga, złego i chciwego smoka. Thorin widział na własne oczy, jak Smaug wygnał i wymordował krasnoludów, a następnie przejął ich bogactwa. To wydarzenie ukształtowało dalsze życie Thorina. Razem z ojcem, dziadkiem i innymi ocalałymi krasnoludami, udał się na tułaczkę, zarabiając jako kowale i górnicy. Przez doświadczenia z młodości jego najważniejszym celem stały się zemsta na Smaugu i odzyskanie skarbów. Zyskał szansę na realizację tego planu, gdy Gandalf przekazał mu mapę i kluczyk przygotowane przez Thraina. Nieustępliwy krasnolud odzyskał nadzieję na przywrócenie swojemu ludowi należnej mu chwały.
Chcąc osiągnąć swój najważniejszy cel, Thorin udał się na ryzykowną wyprawę w towarzystwie dwunastu krasnoludów, hobbita Bilba Bagginsa i czarodzieja Gandalfa. Początkowo Thorin był nieufnie nastawiony do Bilba, który wydawał mu się nieudolny i nieprzydatny. W końcu jednak zauważył, że hobbit jest w stanie poświęcić się dla drużyny i pomaga im w kryzysowych sytuacjach. Po wielu przygodach i trudnościach Thorin był blisko swojego celu: Smaug został pokonany, a krasnoludy odzyskały kontrolę nad skarbami Góry. Dla Dębowej Tarczy najważniejszy był jeden z klejnotów: Arcyklejnot Thraina. Należał do jego ojca i był dla niego bezcenny, był gotowy surowo ukarać każdego, kto mógłby go sobie przywłaszczyć. Dla Thorina bardzo ważną wartością była rodzina, pielęgnował pamięć swojego ojca i dziadka. Thorin triumfalnie ogłosił powrót Króla pod Górą, o którym mówiły lokalne pieśni i legendy.
Duma i chciwość Thorina przyczyniły się jednak do jego upadku. Od lat dążył do pokonania Smauga i odzyskania skarbów, że trudno było mu zrezygnować nawet z niewielkiej ich części. Był nieustępliwy i zawzięty aby zrealizować misję, która towarzyszyła mu od lat młodości. Nawet pod groźbą oblężenia przez ludzi znad Jeziora Thorin nie zamierzał ofiarować im części kosztowności. Doskonale wiedział, że w dolinie może dojść do bitwy, ale nie zgadzał się na żadne ustępstwa. Jego zawziętość rzeczywiście doprowadziła do bitwy: i była to wielka Bitwa Pięciu Armii. Thorin bywał porywczy, był gotowy się zemścić, gdy ktoś go rozgniewał. Kiedy dowiedział się, że hobbit dał Arcyklejnot Thraina ludziom znad Jeziora, wpadł w szał i chciał go zabić. W końcu puścił go wolno, ale nie chciał go więcej widzieć. Jako Król pod Górą wpadł w obsesję na punkcie bogactw, zastanawiał się tylko, jak odzyskać arcyklejnot, nie dając nic w zamian.
Za swój upór Thorin zapłacił najwyższą cenę: zginął podczas Bitwy Pięciu Armii. Jego rządy jako Króla pod Górą nie trwały więc długo. Śmiertelnie ranny, zdążył jeszcze naprawić przynajmniej część swoich błędów. W ostatnich chwilach dopadła go refleksja na temat życiowych priorytetów. Pogodził się z Bilbo Bagginsem i przyznał mu rację: Thorin zdał sobie sprawę, że lepiej byłoby gdyby wszyscy cenili dobre jadło, zabawę i śpiew, a nie tylko majątek.
Postać Thorina to doskonały przykład nieustępliwości i oddania wyznawanym wartościom, ale też powszechnie popełnianych błędów: nadmiernego uporu i materializmu. Choć pamięć Thorina o przodkach z pewnością zasługuje na szacunek, przywiązanie do klejnotów i złota oraz chciwość przyczyniły się do jego upadku.
Aktualizacja: 2024-07-03 14:05:01.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.