Miłość to silne uczucie, które potrafi całkowicie zmienić życie człowieka. Czasem przynosi szczęście, a czasem wręcz przeciwnie - cierpienie. Motyw miłości bardzo często powraca w literaturze. Jako przykłady mogą posłużyć epopeja Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” i powieść Bolesława Prusa „Lalka”.
Miłość w „Panu Tadeuszu” ma różne oblicza, podobnie jak w rzeczywistości. Przykładem szczęśliwego uczucia jest związek Tadeusza i Zosi. Młody Soplica był pod wrażeniem dziewczyny już, gdy po raz pierwszy zobaczył ją w ogrodzie po przyjeździe do rodzinnego Soplicowa. Doszło jednak do nieporozumienia i Tadeusz myślał, że spotkał Telimenę, znacznie starszą opiekunkę Zosi. Sytuacja jednak się wyjaśniła. Okazało się, że Zosia odwzajemnia uczucie Tadeusza. Czekała na niego, gdy Soplica postanowił zaciągnąć się do wojska.
Utwór kończą ich zaręczyny. Związek Tadeusza i Zosi daje nadzieję na dobrą przyszłość. Pierwszą decyzją, którą podjęli przyszli gospodarze Soplicowa było uwłaszczenie chłopów. Pod wpływem Zosi, Tadeusz dojrzał i z porywczego młodzieńca stał się dojrzałym mężczyzną, gotowym do walki za ojczyznę i bycia dobrym gospodarzem rodowego majątku. Zaręczyny Zosi i Tadeusza położyły też kres waśniom między rodem Horeszków i Sopliców. W ich przypadku, miłość zdecydowanie zmieniła życie na lepsze.
Mickiewicz opisał też jednak mniej szczęśliwe uczucie. Była to historia Jacka Soplicy i Ewy Horeszkówny. Młodzi zakochali się w sobie z wzajemnością, jednak na drodze do ich szczęścia stanął Stolnik - ojciec Ewy. Horeszko często gościł Jacka na swoim zamku. Nie wynikało to jednak ze szczerej sympatii, ale chęci zapewniania sobie poparcia w okolicy za pośrednictwem popularnego Soplicy. Stolnik nie traktował Soplicy jako godnego kandydata na zięcia. Ewa została wydana za zamożnego, wpływowego kasztelana, a Jacek, gdy Stolnik zapytał go o zdanie dotyczące kasztelana, uciekł. Dziewczyna była załamana decyzją ojca, ale podporządkowała się jego woli.
Jacek również się ożenił. Poślubił skromną dziewczynę, która szczerze go kochała. Niestety, nie potrafił odwzajemnić jej uczucia. Jego żona młodo zmarła, a Soplica został sam z synem Tadeuszem. Jego życie na zawsze zmieniła sytuacja, w której poniosły go emocje. Zamek Horeszków został najechany przez Moskali. Chociaż brakowało ludzi do obrony, rodzina dzielnie odpierała atak. Na miejscu pojawił się Jacek. W przypływie złości, zastrzelił Stolnika. Został wzięty za poplecznika Moskali i miał być nagrodzony na ten czyn. Postanowił więc udać się na emigrację, gdzie zajął się walką za ojczyznę. Życie Ewy również nie potoczyło się szczęśliwie. Razem z mężem została zesłana na Syberię, gdzie oboje zmarli. Zostawiła po sobie tylko jedną córkę - Zosię.
Nieszczęśliwe oblicze miłości zostało przedstawione również w powieści Bolesława Prusa „Lalka”. Ambitny i pracowity kupiec Stanisław Wokulski był już mężczyzną w średnim wieku, gdy zakochał się w pięknej, młodej arystokratce - Izabeli Łęckiej. Była to miłość od pierwszego wejrzenia. Gdy tylko Wokulski zobaczył Izabelę w teatrze, postanowił że zrobi wszystko, aby ją zdobyć. Udał się na wojnę rosyjsko-turecką, gdzie dorobił się majątku jako dostawca żywności. Po powrocie do Warszawy, udało mu się więc dostać do towarzystwa, w którym obracała się Łęcka.
Chociaż Wokulski był bogaty, wciąż traktowano go z wyższością. Arystokracja nie szanowała go ze względu na pochodzenie. Stanisław pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej, do wszystkiego musiał dojść własną ciężką pracą. Nie spędzał czasu na zagranicznych podróżach i balach. Lata młodości spędził na nauce, pracy w sklepie, a w końcu - prowadzeniu własnego interesu. Wokulski zakochał się tak bardzo, że trwonił pieniądze, aby zdobyć względy Izabeli. Łęccy, mimo swojego pochodzenia, popadli w problemy finansowe. Stanisław wykupił ich weksle i srebrną zastawę. Za pośrednictwem Szlangbauma kupił też kamienicę Łęckich po zawyżonej cenie.
Mimo szczerego zaangażowania Wokulskiego, Izabela nie odwzajemniała jego uczucia. Dziewczyna żyła w świecie fantazji. Podkochiwała się w aktorach i muzykach. Ideałem mężczyzny był dla niej posąg Apollina. Darzyła zainteresowaniem też Kazimierza Starskiego, bankruta i bawidamka, który imponował jej swoim obyciem w świecie. Izabela czuła do Wokulskiego wyłącznie niechęć. Zachowywała się wobec niego przychylnie tylko, gdy nakazywał jej to ojciec.
Wokulski wciąż żył nadzieją, że uda mu się zdobyć Izabelę. Prawda dotarła do niego dopiero, gdy usłyszał jak Izabela flirtuje ze Starskim. Próbował popełnić samobójstwo, kładąc się na torach, ale został powstrzymany przez dróżnika. Koniec jego historii jest niejasny. Wiadomo, że Stanisław wysadził ruiny zamku w Zasławku, po którym spacerował z Izabelą. Możliwe, że zginął podczas wybuchu, ale nie jest to potwierdzone. Pewne jest jednak, że miłość całkowicie zmieniła życie Wokulskiego. Niestety, uczucie nie przyniosło mu szczęścia, ale nieustanne cierpienie.
Jak widać na przykładzie przytoczonych tekstów kultury, miłość może przynieść szczęście, ale też ból. Niektórym bohaterom udało się ułożyć życie u boku ukochanej osoby, a innych spotkało wyłącznie rozczarowanie. Literatura doskonale przedstawia skomplikowaną naturę miłości.
Aktualizacja: 2022-08-11 20:23:59.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.