Jacek Soplica jest głównym bohaterem epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”, chociaż tytuł sugeruje inaczej. Miał skomplikowane, pełne burzliwych wydarzeń życie. Soplica jest przykładem bohatera romantycznego. Przeszedł przemianę z nieszczęśliwego kochanka w wojownika o wolność ojczyzny. Jacek odkupił więc wszystkie swoje winy, a po śmierci jego reputacja została oczyszczona.
Soplica był starszym synem podczaszego ziemskiego. Miał młodszego brata - Sędziego. W młodości słynął z porywczości i hulaszczego trybu życia. Wywoływał awantury, przez co niejednokrotnie wpadał w poważne kłopoty. Posiadał sumiaste wąsy, którym zawdzięczał swój pseudonim - „Wąsal”. Soplica był przedstawicielem litewskiej szlachty. Nie był jednak zbyt zamożny, posiadał bardzo mało ziemi. Mimo braku wysokiego statusu, Jacek cieszył się popularnością i poważaniem w okolicy, dzięki czemu miał bardzo duże poparcie na sejmikach. Był w stanie zapewnić nawet trzysta głosów na sejmikach. Właśnie dlatego, przykuł uwagę Stolnika Horeszki.
Zamożny magnat pragnął zwiększyć swoją popularność, dzięki znajomości z Jackiem. Młody i porywczy Soplica traktował jednak tę znajomość w inny sposób. Myślał, że Stolnik naprawdę go darzy sympatią i szacunkiem. Jacek zakochał się w Ewie Horeszkównie, pięknej córce Stolnika. Wielokrotnie chciał starać się o jej rękę, jednak obawiał się odrzucenia. Dziewczyna odwzajemniała jego uczucie, ale nie chciała się nikomu do tego przyznać. Stolnik postanowił wydać Ewę za zamożnego kasztelana. Gdy zapytał Soplicę o zdanie na temat tego małżeństwa, upokorzony Jacek uciekł z zamku.
Soplica nie potrafił zapomnieć o ukochanej. Poślubił dobrą dziewczynę, która szczerze go pokochała. Jacek nie był jednak w stanie odwzajemnić tych uczuć. Małżeństwo nie należało więc do szczęśliwych. Jacek zaczął nawet nadużywać alkoholu. Soplica wciąż tęsknił za swoją ukochaną z czasów młodości. Żona dała mu syna - Tadeusza. Kobieta młodo zmarła, dlatego Soplica szybko został wdowcem. Mężczyzna, znajdujący się w bardzo złym stanie psychicznym, musiał więc samodzielnie poradzić sobie z maleńkim synkiem.
Soplica padł ofiarą własnej porywczości i niepomyślnego biegu wydarzeń. Znalazł się w okolicach zamku Horeszków w noc, gdy Stolnik został napadnięty przez Moskali. Jacek początkowo czuł satysfakcję z powodu nieszczęścia, które spotkało Horeszkę. Zobaczył jednak, że Stolnik dzielnie się broni, mimo braku ludzi na zamku. Soplica popełnił największy błąd w swoim życiu - sięgnął po broń i zastrzelił Stolnika. Za sprawą Klucznika Gerwazego, wieści o jego haniebnym czynie rozniosły się po okolicy. Soplica został uznany za sprzymierzeńca Moskali. Mówiło się nawet, że dostanie część majątku Horeszki. Jacek wiedział, że musi uciec za granicę. Zostawił więc synka pod opieką Sędziego. Przebywając na obczyźnie czuwał jednak nad wychowaniem Tadeusza. Przekazywał Sędziemu swoje plany, dotyczące przyszłości syna, a brat kierował się jego radami.
Na Litwie mówiło się, że Soplica nie żyje. W rzeczywistości jednak, bohater przeszedł przemianę wewnętrzną. Przestał być nieszczęśliwym kochankiem, a stał się wojownikiem o wolność. Zmienił nazwisko na Robak, co doskonale ukazuje, jak zmieniła się jego osobowość. Początkowo był dumnym szlachcicem. Nazwisko Robak świadczy o tym, że nabrał pokory i postanowił sprowadzić się do poziomu jednego z najnędzniejszych stworzeń, czołgających się w piachu.
Początkowo, Soplica zajął się walką zbrojną. Zaciągnął się do armii Napoleona i walczył na wszystkich frontach Europy. Brał udział w bitwach pod Hohenlinden, Jeną czy Samosierrą. W ten sposób, postanowił odkupić swoje winy. Starał się też zadośćuczynić okrucieństwu, którego dopuścił się wobec rodziny Horeszków. Po śmierci Ewy i jej męża, postanowił zaopiekować się ich córką, Zosią. Wysyłał pieniądze na jej wychowanie oraz zostawił dziewczynkę pod opieką Telimeny.
Soplica wrócił na Litwę jako bernardyn - ksiądz Robak. Jego działalność w dalszym ciągu miała na celu odkupienie win. Ksiądz Robak nie walczył już zbrojnie, ale pełnił rolę posłańca, dostarczał w okolice Soplicowa wieści zza Niemna. Jego zadaniem było też przygotowanie szlachty na walkę u boku Napoleona. Ksiądz Robak starał się przygotować powstanie, które przerwie bezczynność jego rodaków. Soplica chciał też dopilnować, że jego syn dobrze ułoży sobie życie. Pojawił się więc w Soplicowie, aby doprowadzić do jego ślubu z Zosią. Nie był więc zadowolony, gdy dostrzegł, że zaleca się do niego znacznie starsza uwodzicielka - Telimena. Małżeństwo Zosi i Tadeusza miało być ostatecznym pojednaniem zwaśnionych rodów Sopliców i Horeszków. Ksiądz Robak odkupił swoje winy, podczas polowania ratując Hrabiego, ostatniego z Horeszków.
Działania Robaka nie do końca przyniosły zamierzony skutek. Jego słowa zostały źle zinterpretowane przez szlachtę zaściankową z Dobrzynia, która stwierdziła, że należy oczyścić okolicę z Sopliców. Wiele szkody wyrządził również Gerwazy, wciąż szukający zemsty na wrogach swojego pana - Stolnika Horeszki. Doszło więc do zajazdu na Soplicowo. Niespodziewane pojawienie się Moskali doprowadziło jednak do pojednania szlachty. Ksiądz Robak uratował mieszkańców Soplicowa, dowożąc broń, niezbędną do obrony.
Mężczyzna odpokutował swoje winy, osłaniając Gerwazego przed strzałem. Zmarł na skutek odniesionej rany. Przed śmiercią ujawnił jednak swoją prawdziwą tożsamość i wyspowiadał się z całego życia. Gerwazy wybaczył mu zamordowanie Stolnika i przyznał, że Stolnik Horeszko przed śmiercią uczynił znak krzyża w stronę Jacka. Soplica umarł więc spokojny, mając świadomość, że jego winy zostały mu wybaczone. Po jego myśli potoczyły się też losy Tadeusza, który zaciągnął się do wojska i zaręczył z Zosią. Przed śmiercią dowiedział się, że Napoleon wypowiedział wojnę Rosji. Soplica miał więc nadzieję, że ojczyzna odzyska niepodległość. Po śmierci, jego reputacja została publicznie naprawiona. Pośmiertnie otrzymał też order Legii Honorowej.
Jacek Soplica to skomplikowana postać. Posiadał wiele wad i w gniewie dopuścił się strasznego czynu. Odkupił jednak swoje winy, poświęcając się dla dobra ojczyzny. Dzięki temu, postać Soplicy wzbudza pozytywne emocje.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.