„Iliada” to epos, którego autorstwo przypisuje się Homerowi. Obok „Odysei”, jest jednym z najstarszych zabytków literatury greckiej, datowanym na VIII lub VII w. p. n. e. Przedstawia wydarzenia, mające miejsce w ostatnim roku wojny trojańskiej.
Achilles wpada w gniew, ponieważ Apollo zesłał na wojska greckie zarazę. Po dziesięciu dniach, Hera radzi Achillesowi, żeby zorganizował naradę. Achilles i Agamemnon kłócą się o brankę Agamemnona, córkę Chryzesa (Chryzeidę), ponieważ ten nie chce zwrócić jej ojcu. Agamemnon zgadza się na oddanie Chryzeidy, ale pod warunkiem, że Achilles wyrządzi mu przysługę. Gdy ten się zgadza, Agamemnon postanawia zabrać mu brankę, Bryzeidę oraz publicznie go upokarza. Achilles odłącza się do greckiego wojska i odmawia udziału w dalszych walkach. Prosi o pomoc swoją matkę, Tetydę, która zwraca się do Zeusa, aby zaczął sprzyjać Troi, dopóki Grecy nie wynagrodzą Achillesowi jego krzywdy. Zeus przystaje na jej prośbę. Zsyła na Agamemnona sen, który nakłania go do odważnego podjęcia walki z wojskami trojańskimi.
Rozpoczyna się bitwa między Grekami i Trojańczykami. Brat Agamemnona, Menelaos decyduje się na pojedynek z Parysem. Jego wynik ma zdecydować o zakończeniu wojny. Zwycięzca będzie mężem Heleny i zdobędzie łupy wojenne. Pojedynek jest jednak niesprawiedliwy, ponieważ Afrodyta pomaga Parysowi. Grecy są przekonani, że to Menelaos powinien wygrać, a interwencja bogini była niesłuszna. Domagają się więc wydania Heleny. Przymierze zostaje zerwane, co niepokoi bogów. Grekom sprzyja szczególnie Atena. Kusi wojownika Pandara, aby zaatakował Menelaosa. Grek zostaje ranny, co jest jeszcze wyraźniejszym znakiem zerwania przysięgi. Wojsko greckie szykuje się więc do dalszej walki.
Trojańczycy zdają sobie sprawę, że nie mają przychylności Ateny. Hektor udaje się więc do Troi, aby poprosić kobiety o modlitwę w intencji zwycięstwa. Atena nie przestaje jednak sprzyjać Grekom. Hektor spotyka swoją żonę, Andromachę i synka. Żegna się z rodziną, a Andromacha przewiduje jego śmierć na polu walki. Hektor staje do pojedynku z Ajasem, ale jego wynik pozostaje nierozstrzygnięty. Zeus apeluje do pozostałych bogów, aby nie ingerowali w przebieg walki. Jego rozkaz z niechęcią zostaje wykonany.
Ponownie rozpoczynają się walki. Trojańczycy mają znaczną przewagę. Grecy udają się do Achillesa, aby poprosić go o powrót na pole bitwy. Ten jednak im odmawia. Agamemnon staje się postrachem Trojańczyków. Zeus chce odmienić losy bitwy, więc radzi Hektorowi, aby poczekał, aż Grek osłabnie. Ginie wielu greckich wojowników, co wywołuje wątpliwości u Achillesa. Jego przyjaciel, Patroklos udaje się do obozu i opatruje rannych. Bitwa przenosi się w pobliże muru, zbudowanego przez Greków, aby uchronić flotę. Hektor prowadzi Trojan do walki, wspierany przez Zeusa. Mur zostaje zdobyty, Grecy obawiają się, że ich flota zostanie przejęta przez wroga.
Ta sytuacja powoduje zaniepokojenie Posejdona, który zamierza wesprzeć Greków, na złość Zeusowi. W jego działaniach wspiera go Hera. Pożycza od Afrodyty czarowny pas i usypia Zeusa. Posejdon próbuje podburzyć Greków do ataku, ale przebudzony Zeus każe mu wycofać się z walki. Trojańczycy odzyskują przewagę i atakują grecką flotę. Patroklos przewiduje klęskę, więc prosi Achillesa o jego zbroję i tarczę. Przyjaciel się zgadza, a Patroklos wraca na pole bitwy. Po licznych zwycięstwach, Hektor zabija go pod murami Troi. Umierając, przepowiada Hektorowi śmierć z rąk Achillesa.
Achilles nie może pogodzić się z odejściem przyjaciela i ponownie prosi matkę o pomoc. Tetyda udaje się do Hefajstosa, aby wykonał nową tarczę i zbroję dla jej syna. Bóg tworzy prawdziwe arcydzieło. Tarcza składa się z pięciu warstw, ozdobionych w różny sposób. Wykuto na niej ciała niebieskie, biesiadników i wojowników, rolnictwo oraz Okeanosa, tytana będącego personifikacją morza. Achilles porzuca dawne urazy i godzi się z Agamemnonem. Może wrócić na pole bitwy.
Zbliża się rozstrzygnięcie wojny. Zeus przestaje powstrzymywać bogów i pozwala im opowiedzieć się po którejś ze stron. Grekom sprzyjają Zeus, Posejdon, Hera, Atena i Hefajstos. Po stronie Trojan stają Apollo, Ares, Afrodyta i Artemida. Achilles uparcie dąży do pojedynku z Hektorem. Zabija jego młodszego brata, Polidora. Hektor postanawia go pomścić. Bogowie przesądzają, że Achilles zwycięży. Atena przyjmuje postać brata Hektora, Deifoba. Podszywając się pod bliską osobę, przekonuje go, żeby stanął do pojedynku. Achilles zabija Hektora, ciosem w szyję. Przebija stopy pokonanego i przywiązuje jego ciało do rydwanu, triumfalnie okrążając Troję. Mieszkańcy miasta są przejęci śmiercią Hektora i zhańbieniem jego zwłok. Najbardziej cierpi król Priam, ojciec poległego. Achilles urządza igrzyska na cześć Patroklosa. Hermes namawia Priama, aby udał się do obozu Greków i poprosił o wydanie ciała Hektora. Król Troi oferuje za nie tyle złota, ile ważą zwłoki. Achilles wydaje Priamowi ciało Hektora. Przypomina sobie o swoim ojcu i przestaje czuć gniew, który wcześniej nim kierował. Odbywa się pogrzeb Hektora.
Epos przedstawia wydarzenia ostatniego (dziesiątego) roku wojny trojańskiej. Akcja przypada więc na 1184 r. p. n. e. i obejmuje około pięćdziesięciu dni. Autor opisał jednak tylko kilka najważniejszych epizodów. Pozostałe wydarzenia są streszczone w formie kilkuwersowych ustępów. Akcja rozgrywa się w królestwie Troi. Mają miejsce również na Olimpie, w pałacu Priama i obozie Greków. Autor wspomina też o rzece Skamander oraz górze Ida.
Księga I. Epos otwiera inwokacja, w której autor prosi Muzę o natchnienie do napisania utworu. Zapowiada też główny temat eposu - gniew Achillesa, który rozpoczyna się w momencie kłótni z Agamemnonem, synem Atreusa i bratem Menelaosa. Porwanie Heleny, żony Menelaosa, przez trojańskiego księcia Parysa stało się przyczyną wojny trojańskiej. Agamemnon naraża się na gniew Apollina, boga słońca, sztuki, wróżbiarstwa i gwałtownej śmierci. Bierze sobie córkę kapłana Apollina - Chryzesa (Chryzeidę) na brankę i odmawia oddania jej ojcu, mimo że ten go o to prosi. Upór Agamemnona sprawia, że bezsilny Chryzes prosi Apollina o pomoc. Bóg jest przejęty cierpieniem swojego sługi, dlatego postanawia ukarać Greków. Zsyła na ich obóz zarazę, która początkowo zabija bydło, a później zaczyna dotykać również ludzi.
Choroba trwa dziewięć dni. Hera jest przejęta śmiercią greckich żołnierzy. Radzi więc Achillesowi, aby zwołał naradę. Dziesiątego dnia, Achilles zbiera więc wszystkich żołnierzy, aby zastanowić się, jak zakończyć zarazę. Podczas narady, dochodzi do kłótni Achillesa i Agamemnona. Achilles próbuje nakłonić dowódcę, aby oddał Chryzeidę ojcu i w ten sposób wybawił obóz od zarazy. Agamemnon niechętnie się zgadza, ale w zamian wymaga poświęcenia od Achillesa. Postanawia odebrać mu jego brankę, Bryzeidę. Achilles czuje się znieważony, honor nie pozwala mu dalej walczyć pod wodzą Agamemnona. Postanawia więc wycofać się z pola bitwy, co jest ogromną stratą dla greckiego wojska. Achilles udaje się po pomoc do swojej matki, nimfy morskiej Tetydy. Chce pokrzyżować plany Agamemnona, dając przewagę Trojańczykom. Kobieta wybiera się na Olimp, aby porozmawiać z Zeusem, najważniejszym z bogów olimpijskich. Zeus zgadza się sprzyjać Trojańczykom.
Księga II. Zeus wypełnia obietnicę, złożoną Tetydzie. Stara się przechylić szalę zwycięstwa na stronę Trojańczyków. Zsyła na Agamemnona proroczy sen, który ma nakłonić go do szturmu na Troję. Po naradzie ze starszyzną, Agamemnon postanawia zaatakować miasto.
Księga III. Ponownie rozpoczynają się walki między Grekami i Trojańczykami. Niespodziewanie, bitwa zostaje przerwana. Ma odbyć się pojedynek Menelaosa i Parysa, głównych sprawców wojny. Parys porwał żonę Menelaosa, Helenę. Wynik tej walki ma rozstrzygnąć o zakończeniu konfliktu. Składają przysięgę, która mówi, że zwycięzca dostanie Helenę za żonę oraz otrzyma łupy wojenne. Pojedynek wzbudza kontrowersje, ponieważ w jego wynik ingeruje Afrodyta. Walka powinna skończyć się zwycięstwem Menelaosa, ale Afrodyta porywa Parysa i niesie go do komnat Heleny. Wywołuje to złość Greków, którzy są przekonani, że to Menelaos powinien być zwycięzcą. Nie mogą więc pogodzić się z wynikiem i domagają się oddania Heleny. Uznają ingerencję bogini za nieuczciwą. Trojańczycy nie spełniają jednak żądania Greków, Helena zostaje z Parysem.
Księga IV. Na Olimpie trwa narada bogów. Hera i Atena stają po stronie Greków, co wywołuje konflikt z Zeusem. Boginie nie zamierzają rezygnować z planu zaszkodzenia Trojańczykom. Atena udaje się więc do Ateńczyka, Pandara. Nakłania go, aby strzelił do Menelaosa z łuku. Pandar wykonuje polecenie bogini, a król Sparty zostaje ranny, chociaż nie traci życia. To wydarzenie przerywa jednak zawieszenie broni, ogłoszone po pojedynku Menelaosa i Parysa. Grecy ponownie czują się oszukani przez Trojańczyków. Rana Menelaosa to wyraźny znak zerwania złożonej wcześniej przysięgi. Grecy dokonują przeglądu wojsk i szykują się do dalszej walki.
Księga V. Bitwa ponownie się rozpoczyna. Wśród Greków, największych czynów dokonuje Diomedes. Pokonuje dwóch synów Daresa, pobożnego Trojańczyka, będącego kapłanem Hefajstosa. Jeden z nich umiera, a drugi ucieka. Diomedes również jest ranny, ale nie schodzi z pola bitwy. Pokonuje wielu Trojańczyków, zabija między innymi Pandara. Rani również Eneasza, syna Afrodyty. Diomedes nie obawia się nawet bogów, atakuje Afrodytę, która staje w obronie syna. Bogini miłości zostaje ranna. Diomedes atakuje również Apollina, ale ten napomina go, aby się opamiętał. Wojownik powstrzymuje się więc od pojedynku z nim. Leto, matka Apollina oraz Artemida, bogini-łuczniczka, opiekunka zwierzyny łownej, opatrują rannego Eneasza. Apollin namawia Aresa, aby pomógł Trojańczykom. Pod wodzą Aresa, obrońcy miasta zyskują przewagę. Grecy zaczynają przegrywać.
Księga VI. Bogowie opuszczają pole bitwy. Grecy odzyskują więc przewagę. Glaukos, syn władcy Likii i Diomedes wymieniają się zbrojami. Trojańczycy zdają sobie sprawę, że Atena im nie sprzyja. Wysyłają więc Hektora, brata Parysa, do Troi, aby poprosił kobiety o przebłaganie bogini. Hektor dociera do królewskiego pałacu i nakłania swoją matkę oraz inne kobiety do modlitw w intencji zwycięstwa. Mieszkanki Troi modlą się do Ateny i składają jej w ofierze drogocenne szaty. Bogini nie staje się jednak przychylna Trojańczykom.
Hektor spotyka Parysa z Heleną. Czyni bratu wyrzuty, ponieważ swoim postępowaniem wywołał wojnę, w której giną ich rodacy, a teraz ukrywa się w bezpiecznym pałacu. Hektor zwraca się do swojej matki, Hekabe, aby wybłagała u Ateny powstrzymanie Diomedesa, będącego postrachem Trojańczyków. Podczas pobytu w mieście, Hektor spotyka również swoją żonę, Andromachę oraz syna, Astyanaksa. Żegna się z rodziną, ponieważ wie, że musi wrócić na pole bitwy. Andromacha prosi go, aby został w domu, ponieważ ma złe przeczucia, co do rozstrzygnięcia wojny. Ma wrażenie, że Trojańczycy przegrają, a jej mąż zginie w walce. Hektor jest jednak prawdziwym wojownikiem i razem z Parysem wraca na pole bitwy.
Księga VII. Walki spowalniają, ale pojawienie się Parysa i Hektora na polu walki, wzmaga entuzjazm Trojańczyków. Hektor wyzywa jednego z Greków na pojedynek. Wyzwanie przyjmuje Ajas Wielki. Ich pojedynek jest jednak nierozstrzygnięty. Trojańczycy proponują zwrot zagrabionych skarbów i zakończenie wojny, ale Grecy nie przystają na tę propozycję. Następuje jednak zawieszenie broni, aby obydwie strony mogły godnie pogrzebać poległych. Grecy obwarowują swój obóz, przygotowując się do dalszej walki.
Księga VIII. Przed wznowieniem bitwy, Zeus zakazuje bogom ingerencji w losy wojny. Ma na myśli zwłaszcza postępowanie Hery i Ateny. Bogowie z niechęcią zgadzają się powstrzymać od uczestnictwa w ludzkich walkach. Zeus przewiduje przegraną Greków. Bitwa ponownie się rozpoczyna, przewagę mają Trojańczycy. Ich wojska docierają aż nad morze, do muru chroniącego flotę Greków. Po zapadnięciu zmroku, Trojańczycy rozbijają w tym miejscu obóz, aby po ponownym rozpoczęciu walki, zaatakować greckie okręty.
Księga IX. Grecy obawiają się, że przegrają wojnę. W ich obozie odbywa się narada wodzów. Nestor, wiekowy król Pylos, stwierdza że najlepszym rozwiązaniem będzie przebłaganie Achillesa, aby wrócił do swoich rodaków. Wybierają się do niego Odyseusz, Fojniks i Ajas. Achilles nie zgadza się jednak na powrót do walki. Nie zamierza wyjeżdżać, ale dołączy do bitwy dopiero, gdy Hektor ze swoim wojskiem niebezpiecznie zbliży się do okrętów.
Księga X. W nocy, Odyseusz i Diomedes zostają wysłani na zwiady do trojańskiego obozu. Trojańczycy odbywają naradę. Również postanawiają wysłać szpiega, do greckiego obozu udaje się Dolon. Trojańczyk zostaje jednak schwytany i wyjawia informacje o nadchodzącym Rezusie, królu Traków, który ma udzielić pomocy wojskom trojańskim. Dolon zostaje zabity. Odyseusz i Diomedes pokonują też zaskoczonych Traków i zdobywają ich rumaki.
Księga XI. Rankiem, bitwa ponownie się rozpoczyna. Uczestniczy w niej sam Agamemnon, który sieje postrach wśród Trojańczyków. Zeus chce wpłynąć na losy walki, dlatego radzi Hektorowi, aby poczekał, aż Agamemnon zmęczy się walką, a następnie odważnie poprowadził swoje wojsko do walki. Po wielu zwycięstwach, grecki wódz jest ranny i musi usunąć się z pola bitwy. Diomedes, Odyseusz i Ajas dzielnie walczą, ale dają rady powstrzymać Trojańczyków. Ginie wielu greckich wojowników. Achilles obserwuje przebieg bitwy z daleka, stojąc na rufie okrętu. Wysyła tam swojego przyjaciela, Patroklosa, który udaje się do Nestora po wieści. Patroklos opatruje rannych. Nestor prosi go, aby nakłonił Achillesa do udziału w walce.
Księga XII. Trojańczycy nieskutecznie próbują na rydwanach sforsować mur, chroniący grecką flotę. Hektor rzuca głazem i rozbija bramę, co pozwala żołnierzom na wejście do obozu Greków.
Księga XIII. Walka toczy się tuż przy greckich okrętach. Powoduje to zaniepokojenie Posejdona, boga morza. Postanawia, na złość Zeusowi, dodać odwagi Grekom. Wojsko, wspierane przez Posejdona, zaczyna atakować Trojańczyków. Doradca Hektora, Pulidam próbuje nakłonić go do większej ostrożności, ale ten go nie słucha. W walce wyróżnia się król Krety, Idomeneus.
Księga XIV. Grecy przewidują nadchodzącą klęskę i zwołują naradę. Pojawia się tam także Posejdon w przebraniu starca, który dodaje im odwagi. Hera również postanawia pomóc Grekom. Pożycza od Afrodyty czarowny pas, uwodzi Zeusa, a następnie zsyła na niego sen, aby nie ingerował w walkę. Hera prosi Posejdona, aby pomógł Grekom w wypchnięciu Trojańczyków za mur.
Księga XV. Zeus budzi się i zdaje sobie sprawę, że został oszukany. Zakazuje Posejdonowi pomocy Grekom. Wysyła również Apollina, aby wsparł Trojańczyków. Grecy ponownie zaczynają przegrywać, a przeciwnik atakuje ich flotę. Patroklos udaje się do Achillesa, aby przekazać mu najnowsze wieści. Trojańczycy próbują podpalić greckie okręty, a ich ataki najdzielniej odpiera Ajas Wielki. Hektorowi udaje się podpalić okręt Protezyleusa, króla Tesalii, mimo zaciekłej obrony ze strony Ajasa.
Księga XVI. Patroklos dociera do Achillesa i prosi go o powrót na pole bitwy lub pozwolenie na walkę. Achilles postanawia pożyczyć Patroklosowi swoją zbroję i tarczę, aby wywołać popłoch wśród Trojańczyków oraz dodać otuchy Grekom. Żołnierze są przekonani, że to Achilles pojawił się na polu bitwy. Patroklos odpędza Trojańczyków od okrętów, płonąca flota zostaje ugaszona. Nie słucha jednak Achillesa, który nakazał mu ostrożność. Patroklos ściga wycofujących się Trojańczyków i próbuje zdobyć mury miasta. Wtedy ingeruje Apollin, który strąca go w dół. Hektor zabija ogłuszonego Patroklosa. Umierający przepowiada mu śmierć z ręki Achillesa.
Pieśń XVII. Trwa walka o zwłoki Patroklosa. Broni ich Menelaos, ale zostaje pokonany przez Hektora, który chce zdobyć zbroję Achillesa. Ajas chroni jednak ciało towarzysza przed dostaniem się w ręce Trojańczyków. Przed powrotem do walki, Hektor zakłada nową zbroję. Zeus zsyła grom, który pozwala Menelaosowi i Merionesowi na zabranie zwłok Patroklosa i powrót do greckiego obozu. Antyloch udaje się do Achillesa, aby powiadomić go o śmierci przyjaciela.
Pieśń XVIII. Achilles wpada w rozpacz. Jego matka przybywa do niego z Nereidami, urodziwymi nimfami morskimi, aby go pocieszyć. Achilles postanawia pomścić przyjaciela, chociaż przepowiednia mówi, że krótko po śmierci Hektora on sam straci życie. Tetyda postanawia udać się do Hefajstosa po nową zbroję dla syna. Achilles krzyczy, a jego głos dociera aż do Troi, wywołując strach. Hefajstos wykonuje niesamowitą zbroję i tarczę. Tarcza składa się z pięciu warstw, przedstawiających życie Greków. Pierwsza z nich została ozdobiona ciałami niebieskimi. Druga przedstawia miasta, w jednym z nich odbywa się wesele, a drugie to atakowana przez Greków Troja. Na trzeciej warstwie, pojawiają się sceny z życia rolników. Czwarta przedstawia pasterstwo. Na piątej, znajduje się Okeanos, tytan stanowiący personifikację morza. Hefajstos wykuwa też pancerz, hełm i nagolenice.
Pieśń XIX. Tetyda nakłania syna, aby pogodził się z Agamemnonem. Achilles zwołuje radę, na której dochodzi do jego pojednania z wodzem. Agamemnon obdarowuje go i zwraca mu brankę Bryzeidę. Achilles zakłada nową zbroję i wraca na pole bitwy. Jego koń, Ksantos, który mówi ludzkim głosem, przepowiada mu rychłą śmierć.
Pieśń XX. Zeus pozwala bogom na zaangażowanie się w wojnę. Hera, Atena i Posejdon wspierają Greków, a Ares, Apollo, Artemida i Afrodyta sprzyjają Trojańczykom. Rozpoczyna się ostatnia bitwa. Achilles pojedynkuje się z Eneaszem, którego przed śmiercią ratuje Posejdon. Apollo stara się nie dopuścić do pojedynku Hektora z Achillesem. Heros wciąż jednak dąży do zemsty na Hektorze. Achilles zabija brata Hektora, Polidora. Dochodzi do pojedynku Achillesa z Hektorem, ale przerywa go Apollo.
Pieśń XXI. Achilles ściga wycofujących się Trojańczyków, którzy w popłochu rzucają się do rzeki Skamander (Ksant), opływającej Troję. Achilles zabija brata Hektora, Likaona. Ksant, bóg rzeki, wpada w gniew i postanawia utopić Achillesa. Ratuje go jednak Hefajstos, który przybiera postać słupa ognia i pokonuje Ksanta. Trojańczykom udaje się skryć za murami miasta.
Pieśń XXII. Hektor nie przebywa w mieście, ale czeka na Achillesa przy Bramie Skajskiej. Król Priam błaga syna, żeby ukrył się za murami Troi i nie stawał do pojedynku, ale Hektor odmawia. Gdy jednak widzi Achillesa, opuszcza go odwaga i ucieka, trzykrotnie okrążając mury miasta. Staje do pojedynku po interwencji Ateny, która przyjmuje postać jego brata, Deifoba. Zeus waży losy bohaterów. Los Hektora pada do Hadesu, wynik pojedynku jest przesądzony. Hektor proponuje, aby zwycięzca godnie potraktował ciało przeciwnika, ale Achilles się nie zgadza. Mężczyźni walczą na włócznie, a następnie na miecze. Achilles zadaje Hektorowi śmiertelną ranę w szyję. Umierający prosi go, aby z szacunkiem potraktował jego ciało. Achilles nie wysłuchuje jednak woli zmarłego. Przebija stopy Hektora, a następnie przywiązuje jego zwłoki do rydwanu, na którym okrąża mury Troi. Priam, Hekabe i Andromacha patrzą na zbezczeszczenie ciała Hektora.
Księga XXIII. Achilles wraca do obozu i dalej pastwi się nad zwłokami wroga, aż w końcu zostawia je w pyle obok swojego namiotu. Opłakuje śmierć Patroklosa. Grecy organizują mu pogrzeb. Zbierają drewno na stos oraz składają ofiarę ze zwierząt i dwunastu trojańskich młodzieńców. Grecy palą ciało Patroklosa, a następnego dnia zbierają jego kości do złotej urny, aby później połączyć je ze szczątkami Achillesa. Usypują też Patroklosowi skromną mogiłę. Odbywają się też igrzyska sportowe na cześć zmarłego. Zawodnicy rywalizują w wyścigach zaprzęgów, biegu, zapasach, rzucaniu dyskiem, strzelaniu z łuku i rzucie oszczepem.
Księga XXIV. Achilles przywiązuje ciało Hektora do swojego rydwanu i codziennie ciągnie je dookoła mogiły Patroklosa. Apollo jest oburzony, że bogowie pozwalają na takie czyny. Dwanaście dni po śmierci Hektora, Priam udaje się do obozu Greków, aby prosić o wydanie ciała syna. Oferuje za nie tyle złota, ile wynosi jego waga. Rzuca się też do stóp Achillesa i prosi, żeby okazał litość, przez wzgląd na własnego ojca. Gniew Achillesa się kończy. Zgadza się na oddanie ciała Hektora, każe je umyć i ubrać w nowe szaty. Pozwala też na zawieszenie broni na czas pogrzebu. Trojańczycy wznoszą wielki stos, na którym palą ciało Hektora. Następnie, grzebią zebrane szczątki w złotej urnie.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.