Ostatnimi czasy można zauważyć lawinowo narastającą popularność trenerów personalnych. Towarzyszy jej ogólne przeświadczenie o niewielkiej skuteczności ich działań. Człowiek, który ma pobudzić w swoim kliencie chęć do działania, albo pokazać mu nowe ścieżki rozwoju brzmi nadwyraz podejrzanie. Jednak, gdyby mogło w tym podejściu tkwić ziarenko prawdy? Od niepamiętnych czasów bowiem znamy koncepcję mówiącą, że za nas sukces odpowiada wybór odpowiedniej postawy życiowej. Ślady takiego rozumienia problemu odnaleźć możemy rzecz jasna w literaturze - zbiorowym wysiłku ludzkiego intelektu i skarbnicy myśli ludzkiej. W niniejszej pracy zostaną przytoczone trzy teksty, które potwierdzają tezę o korelacji sukcesu i postawy życiowej. Będą to „Iliada” Homera, „Lalka” Bolesława Prusa oraz wiersz Adama Asnyka „Daremne żale”.
Wydawałoby się, że trojańskie pobojowisko nie jest miejscem na rozmowy o wpływie wyborów życiowych na sukces. Kojarzy się raczej z krwawymi scenami, szczękiem oręża i pewnym drewnianym koniem. Tymczasem „Iliada” Homera w dużej mierze opowiada historię, gdzie postawa życiowa zadecydowała o sukcesie. Można powiedzieć więcej. Zniszczyła jedno miasto, a pewnego hardego herosa uczyniła nieśmiertelnym!
Zgładzonym miastem jest rzecz jasna Troja. Wiemy, jak skończyła i nie ma potrzeby skupiać się na detalach. Warto jednak pomyśleć o przyczynach wybuchu konfliktu między Achajami a Trojanami. Punktem zapalnym była rzecz jasna Helena - najpiękniejsza kobieta świata. Uprowadzona przez Parysa, młodszego syna króla Priama, wywołała skandal polityczny. Helena była bowiem żoną króla Sparty, Menelaosa. Ten zaś był bratem samego Agamemnona, który wciągnął do konfliktu innych Achajów.
Problemem nie jest tu jednak podejście Parysa (nomen omem naganne), ale jego ojca - Priama. Można zrozumieć przyjęcie chłopca do pałacu po tym, jak wrócił z porzucenia. Każdy, nawet królowie, mają ludzkie serca, a przepowiednie bywają mgliste i niejasne. Niemniej dlaczego Priam nie odesłał Heleny do Menelaosa, ściągając na miasto gniew sąsiadów? Trudno orzec, co kierowało monarchą. Znając realia, epoki mógł nie chcieć tracić twarzy, co byłoby brzemienne w skutkach. Możliwa jest też buta i przeświadczenie o cywilizacyjnej wyższości Trojan nad Achajami. Byłoby nietaktem traktować poważnie nawet słuszne roszczenia barbarzyńców. Mogła też zaważyć miłość do syna, która zaślepiła króla na konsekwencje jego wyborów. Tym niemniej, naganna postawa Priama zniszczyła całe miasto.
Warto też spojrzeć na Achillesa. Temu, podobnie jak Parysowi, przepowiedziano przyszłość. Heros miał wybór: umrzeć ze starości, otoczony gromadką dzieci, ale zapomniany przez świat. Mógł też umrzeć młodo i na zawsze pozostać w pamięci potomnych. Wybrał drugą opcję, a o sukcesie idącym za taką postawą życiową niech stanowi niniejsza praca. Minęły tysiące lat, a ludzkość nadal sławi jego imię. Bezkompromisowość i skupienie na celu zapewniło mu jego osiągnięcie.
Taki sam los, chociaż raczej pyrrusowy, podzielił bohater „Lalki” Bolesława Prusa. Stanisław Wokulski osiąga bowiem cel, zdobywa Izabelę Łęcką, ta jednak okazuje się niewarta jego starań. W tej pracy istotne będzie jednak samo osiągnięcie celu oraz droga do niego, nie zaś konkluzja o wartości sukcesu.
Wokulski, mimo duszy romantyka, był w swoim postępowaniu pragmatycznym pozytywistą. Tym samym, aby zdobyć Łęcką, używał pieniędzy i umiejętności poruszania w świecie warszawskiego biznesu. Jego podejście życiowe właśnie takie było. Uczucia wyznaczały mu kierunek, tok postępowania realizował już w zgodzie z logiką i własnymi uzdolnieniami. Taki sposób okazał się ostatecznie kluczem do sukcesu - zdegenerowane środowisko warszawskiej arystokracji potrzebowało ludzi zdolnych do pomnażania pieniędzy, nawet jeżeli ich nie szanowali. Szczególnie Tomasz Łęcki i jego córka, ze względu na specyficzną sytuację finansową. Gdyby Wokulski starał się zdobyć kobietę w sposób typowy romantykom, można przewidywać negatywny efekt. Być może, gdyby miał arystokratyczne pochodzenie, dałoby to jakiś efekt. Niestety w wypadku parweniusza jedynie pieniądz mógł zaimponować wyżej urodzonym. Tym samym łatwo jest zauważyć, że postawa życiowa determinuje sukces. Niemniej ważną kwestią jest wybór swojego celu.
Dowodzi tego przykład profesora Geista. Człowiek ten pragnął wynaleźć metal lżejszy od powietrza. Kierowały nim kwestie idealistyczne, dokładnie zaś podejście prometejskie. Niestety nie pomagało to w osiągnięciu celu. Głównym problemem była bezkompromisowa postawa Geista, przez którą nie mógł znaleźć odpowiedniego dofinansowania. Z drugiej strony, idealizm zjednał mu Wokulskiego, który również mógł mu pomóc. Cel, jakim było znalezienie sponsora pośród ludzi nastawionych jedynie na sukces, torpedowała postawa życiowa uczonego. Gdyby jednak jego celem było znalezienie sojuszników podobnych jemu, z pewnością idealizm byłby pomocny.
Adam Asnyk, pisząc „Daremne żale”, pragnął oddać ulotność chwili i potrzebę chwytania dnia. Z perspektywy powyższej pracy możemy uznać takie podejście za postawę życiową. Zakłada ona aktywne działanie w obliczu wiecznie pędzącego czasu i odrzucenie przywiązania do przeszłych osiągnięć. Mówiąc w skrócie, każe ona patrzeć w przyszłość. Bez ogródek możemy stwierdzić, że postawa taka na pewno zwiększa szansę osiągnięcia sukcesu. Jest w końcu przebojowa i ma jasno wytyczony cel. Ze wszystkich wcześniej przytoczonych przykładów najmocniej też pasuje do określenia jako postawa życiowa. Stanowi przecież sposób, jakim patrzymy na rzeczywistość. Tym samym wiersz Asama Asnyka udowadnia dobitnie, że nastawienie jest związane z sukcesem.
Często możemy spotkać się z powiedzeniem, że sami jesteśmy kowalami własnego losu. Chociaż podlegamy czynnikom niezależnym, najwięcej istotnie zależy od nas samych. Przyjęcie odpowiedniej postawy życiowej, czyli sposobu postrzegania rzeczywistości oraz siebie samego, ma przy tym istotne znaczenie. Ustala bowiem nasze priorytety, wyznacza sposób działania oraz wyznacza horyzont poznawczy. Należy jednak pamiętać, że stanowi to miecz obosieczny. Postawa życiowa nieadekwatna do przyjętego sukcesu będzie znacząco utrudniać jego osiągnięcie.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.