Achilles to jeden z głównych bohaterów eposu „Iliada”, którego autorstwo przypisuje się Homerowi. Jego gniew jest motywem przewodnim utworu. W przeciwieństwie do swojego rywala Hektora, Achilles nie jest człowiekiem. Należy do herosów, postaci zrodzonych ze związku boga i śmiertelnika. Ze względu na ich nadludzkie zdolności, obecnie w ten sposób określa się też osoby, które wsławiły się bohaterskimi czynami.
Achilles to syn człowieka, Peleusa, króla miasta Ftyja w Tesalii oraz Tetydy, jednej z nereid, boginek morskich. W dzieciństwie, matka zanurzyła Achillesa w Styksie, aby uodpornić go na ciosy i nadać mu nieśmiertelność. Trzymała go jednak za piętę, która stała się jedynym słabym punktem jego ciała. Stąd wywodzi się związek frazeologiczny „pięta Achillesowa”. Właśnie w to miejsce ugodziła go strzała Parysa, przez co heros zginął, przed zwycięstwem Greków w wojnie trojańskiej. Świadomość praktycznie całkowitej odporności na strzały, dodaje Achillesowi odwagi. Bez wahania rzuca się w wir walki, przekonany o własnej nieśmiertelności.
Przepowiednia mówiła, że zdobycie Troi bez Achillesa jest niemożliwe, ale zapłaci on za nie śmiercią. Matka ukrywała go więc wśród córek króla Likomedesa na Skiros. Gdy jednak Odyseusz wyciągnął przy nim miecz, Achilles zdradził swoją męską tożsamość. Nawet w dorosłym życiu, bohater zachował swoją kobiecą urodę. Zostaje opisany, jako piękny i delikatny. Jego wygląd jest jednak zwodniczy. Achilles to też silny wojownik, który wzbudza respekt na polu walki. Przepowiedziano mu, że będzie żył długo i szczęśliwie, ale zostanie zapomniany lub czeka go krótkie życie w chwale. Achilles ceni sobie sławę wyżej od szczęścia. Udaje się na wojnę i decyduje się pomścić swojego przyjaciela Patroklosa, stając do pojedynku z Hektorem, mimo że przepowiedziano mu śmierć, krótko po pokonaniu Trojańczyka.
Achilles jest odważny, silny i ambitny, ale posiada też wiele wad. Od Hektora odróżniają go głównie porywczość i mściwość. Bohater pozwala, aby gniew i nienawiść nad nim zapanowały. Obsesyjnie dąży do pojedynku z Hektorem, zabijając jego braci. Okazuje się więc oddanym przyjacielem, gotowym zrobić wszystko, aby pomścić śmierć Patroklosa. Dla wrogów jest jednak bezwzględny. Pewnie staje do pojedynku z Hektorem, ponieważ jest świadomy własnej siły i ma za sobą bogów, którzy zadecydowali o wyniku walki. Nie zamierza zrezygnować, nawet gdy Trojańczyk przed nim ucieka.
Strach Hektora daje satysfakcję Achillesowi. Odrzuca jego przeprosiny i nie szanuje prośby o godne potraktowanie ciała poległego. Mieszkańcy Troi muszą obserwować, jak Achilles ciągnie martwe ciało Hektora za swoim rydwanem. Achilles przez kilkanaście dni pastwi się nad zwłokami Trojańczyka, rozładowując swój gniew, spowodowany zabiciem Patroklosa. Nie szanuje boskiego prawa, które każe godnie pogrzebać umarłych. Wywołuje to gniew Apollina, który nie może biernie obserwować tak barbarzyńskiego zachowania.
Postępowanie Achillesa jest egoistycznie. Bardziej ceni własne uczucia i urazy, niż dobro greckiego wojska. Gdy Agamemnon odbiera mu brankę - Bryzeidę, wpada w gniew i opuszcza obóz swoich rodaków. Mimo licznych próśb i trudnej sytuacji Greków, nie zgadza się na powrót do walczących. Niewzruszony obserwuje, jak Trojańczycy dostają się do obozu jego rodaków i zaczynają podpalać flotę. Do powrotu na pole bitwy, motywuje go dopiero zabicie Patroklosa.
Bohater nie kieruje się więc dobrem ojczyzny, ale osobistą chęcią pomszczenia śmierci bliskiej osoby. Achilles, mimo swojego gniewu i uporu, w niektórych sytuacjach okazuje wrażliwość. Ma dobre relacje z rodzicami. Prosi matkę o pomoc, gdy kłóci się z Menelaosem oraz w momencie, gdy postanawia wrócić do walczących Greków. To Tetyda zdobywa dla niego słynną tarczę i zbroję, wykute przez Hefajstosa. Achilles okazuje litość Priamowi, który przychodzi, aby wykupić ciało swojego syna, Hektora. Mężczyzna przypomina bohaterowi Peleusa, co sprawia, że jego gniew się kończy. Po wielu dniach, nadchodzi opamiętanie w nienawiści i mściwości.
Bohater jest w utworze określany jako „boski Achilles”. Jest nieludzko piękny i silny, ale też charakteryzują go typowe dla greckich bogów przywary: pycha i pamiętliwość.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.