Iliada to jeden z najważniejszych skarbów literatury europejskiej. Pośród wielu zapadających w pamięć motywów, takich jak Koń trojański, znajduje się pojedynek Hektora z Achillesem. Zawarta w Księdze XXII scena zawiera opis trzykrotnego okrążenia murów Troi przez walczących, a następnie zgładzenia dzielnego Hektora przez żądnego krwi Achillesa. Heros pałał bowiem żądzą zemsty na księciu trojańskim za zgładzenie swojego przyjaciela - Patroklesa. Wiedziony nienawiścią ostatecznie bezcześci zwłoki swojego przeciwnika, ciągnąc je za swoim rydwanem wokół murów oblężonego miasta.
Pojedynek ma miejsce na łamach Księgi XXII Iliady. Poprzedza go opis uciekających do miasta przed Achillesem wojsk trojańskich, które przegrały ostatnią bitwę całego poematu. Uczestniczyli w niej również bogowie, stając po obu stronach konfliktu. Aby dać szansę wycofania się obrońcom, Apollo zwodzi Achillesa pod postacią Agenora i opóźnia jego pogoń.
Kiedy bramy Illium zamykają się za trojanami, na równinie przed miastem pozostaje jedynie dzielny Hektor. Mimo błagania samego Priama i własnej matki wojownik nie chce schronić się za mury. Wie bowiem, że ucieczka kosztowałaby go poniżenie, a mieszkańcy miasta obwiniliby księcia za swoją porażkę. Woli więc zdać się na wyrok bogów. Do murów Troi przebija się Achilles. Sam Zeus waży losy obu mężów na szali i to właśnie przeznaczenie Hektora spada w otchłanie Hadesu. Tego dnia czeka go śmierć.
Wtedy też Achilles dokonuje potwornego czynu. Przebija nogi Hektora i splątawszy za otwory ciało, przytwierdza je za swoim rydwanem. W takim makabrycznym popisie okrąża mury miasta, bezczeszcząc zwłoki i doprowadzając do rozpaczy rodzinę dzielnego Trojanina.
Gdy Hektor dostrzega furię biegnącego w jego kierunku Achillesa, dzielne serce księcia ogarnia trwoga. Zaczyna uciekać wzdłuż murów Troi, zaś heros podąża jego śladem. Pogoń ta trwać ma aż trzy okrążenia, do momentu wtrącenia się Ateny. Bogini wojny i mądrości sprzyja Achillesowi, podtrzymuje go na duchu. Zarazem przyjmuje też postać brata Hektora - Deifoba. Obiecując mu wspólną walkę z Achajem, zagrzewa do stawienia mu czoła.
Hektor nabiera odwagi, ponownie chcąc zmierzyć się z Achillesem. Przed skrzyżowaniem oręża pragnie jednak zadzierzgnąć honorowy układ: ktokolwiek wygra na równinie przed Troją, nie pohańbi ciała pokonanego. Rozgniewany za śmierć Patroklesa Achilles odmawia. Hektor rzuca swoją włócznią w uciekającego księcia, Trojanin jednak uchyla się. Kiedy Pallada odnosi niepostrzeżenie pocisk w ręce herosa, Hektor sam ciska w niego oszczepem. Ostrze drzewcowej broni odbija się jednak od zastawy boskiej tarczy herosa, nie czyniąc mu krzywdy. Pragnie przyzwać do pomocy swojego brata, spostrzega jednak podstęp Ateny. Wtedy to Hektor decyduje się na walkę wręcz.
Syn Priama dobywa ciężkiego miecza i spada na Achillesa niczym drapieżny ptak. Cały okryty był w zdobyczną zbroję Patroklesa, której słaby punkt stanowiło miejsce łączące szyję i ramiona. To właśnie tam Achilles wyprowadza śmiertelne pchnięcie swoją włócznią. Hektor pada, nadal jednak może mówić. W ostatnich słowach ponawia swoją prośbę o oddanie zwłok rodzinie - nie chce bowiem zostać pośmiertnie zhańbiony. Mimo dzielności i szlachetności przeciwnika, zaślepiony zemstą Achilles po raz kolejny odmawia. Grecy, którzy do tego czasu przybyli już na pole bitwy, szydzą z martwego księcia.
Wtedy też Achilles dokonuje potwornego czynu. Przebija nogi Hektora i splątawszy za otwory ciało, przytwierdza je za swoim rydwanem. W takim makabrycznym popisie okrąża mury miasta, bezczeszcząc zwłoki i doprowadzając do rozpaczy rodzinę dzielnego księcia.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.